Een heerlijke dag

Vroeg opgestaan, want het was nog zeker 23 mijl rijden naar Yosemite Village.

Gelijk buiten Coarsegold, begon de kronkelige bergweg naar de South Entrance van Yosemite.
Ik ben natuurlijk een groot fan van bergwegen zonder afscheiding........not!
Ik onderging mijn lot, terwijl de rest genoot van de prachtige ravijnen en uitzichten.

Twee uur rijden door de bergen en we hadden onze bestemming bereikt. Een oud, traditioneel dorp waar de werklui die destijds voor hebben gegeven aan het park, in woonden. Waarheidsgetrouw nagebouwd, maar de tentoongestelde werktuigen en wagens waren origineel.

Daarna verder gereden het park in. Ondertussen stopten we om even in een beek af te koelen. Toen drong het pas goed tot ons door in wat voor magnifieke omgeving we ons bevonden. De beek was omgeven door grote dennenbomen en grote rotsige bergen. Wat leken we nietig......

Afgekoeld en daarna weer door richting Yosemite Village.
Parkeerplek gezocht en vandaar uit een wandeling gemaakt naar de Lower Waterfall. Een wandeling van ca. 40 minuten heen en terug. Mooie waterval, klein, maar fijn zullen we maar zeggen. Overspoeld door toeristen, maar ja, daar ontkom je niet aan. Daarna

teruggelopen en de terugrit aanvaard.

Onderweg kwamen we weer een leuk stroompje tegen waar wat mensen in zwommen.
We hadden geluk, er reed net een behoorlijke auto weg, genoeg plaats makend voor onze RV. Het fijne van een camper is dat je alles bij je hebt; zwemkleding, badhanddoeken, tuinstoelen, eten. Je pakt gewoon wat je nodig hebt!

En zo zaten we op ons gemakje een biertje te drinken, terwijl de kinderen in het water zwommen/poedelden en bleven we ons verwonderen over de prachtige natuur om ons heen.

Terug op de camping waren we doodmoe van de lange, inspannende rit. Vooral voor Gerry was het rijden in de bergen met de RV een uitdaging. Zijn aandacht kon geen seconde verslappen. Bronger nam het initiatief om een vuurtje te stoken en slaagde er gelijk in om een goed vuur aan te leggen.
Ik kocht bij de kampwinkel hele lange sateprikkers, speciaal om marshmellows aan te doen.
Goed vuur, lekkere marshmellows, en later op de gloeiende massa een paar hamburgers gebakken.

Volgens Gerry werd er die avond een "vallende sterren regen" verwacht. Geen idee hoe laat we dat konden verwachten, maar met het vuur en alle andere verlichting verdoofd, zaten Gerry, Sieuwerd en ik klaar voor het spektakel.
Bronger en Anne-Roos besloten nog even te gaan douchen; hadden ze dat maar niet gedaan....
Terwijl zij stonden te douchen waren wij getuige van een fenomeen dat zijn weerga niet kent.
Nog nooit heb ik zoiets moois, kalms, fenomenaals in de lucht gezien. Het zag eruit alsof iemand een vuurpijl had afgeschoten, alleen dan zonder het daarmee gepaard gaande geluid.
Een bundel van ongeveer tien sterren, variërend in grootte, reisden in elkaars gezelschap door de donkere lucht, een staart van geel en oranje licht achter zich latend.
Ze werden voor ons boven de camping zichtbaar en verdwenen daarna achter de bergen.
Zo'n tien seconden hebben we met open mond naar dit schouwspel gekeken. Het bleek geen vallende sterren regen te zijn, maar het voorbijgaan van een meteoriet! En dat tegen de achtergrond van een heerlijke dag is Yosemite. Beter kan het niet worden, toch?