Mascarenen

Dag 11. Weer: zon 27°C. Onderdak: Villa Helena B&B.
Gereden: 132 km. Gelopen: 4 km.

We kregen vanmorgen een uitgebreid Frans ontbijt met stokbrood, twee soorten eigen gemaakte jam, jus d’orange vruchtencake, vers fruit en koffie en thee. Versterkt gingen we op weg om het noorden te verkennen. We reden eerst naar Sainte Suzanne. Hier stond de vuurtoren van Pointe Bel Air. Het was een echte vuurtoren, rood-wit en van ijzer, een klassiek model. Het was de enige echte vuurtoren op

lilytocila

15 chapters

15 Apr 2020

Sainte-Marie: autorit naar Takamaka

September 12, 2014

Dag 11. Weer: zon 27°C. Onderdak: Villa Helena B&B.
Gereden: 132 km. Gelopen: 4 km.

We kregen vanmorgen een uitgebreid Frans ontbijt met stokbrood, twee soorten eigen gemaakte jam, jus d’orange vruchtencake, vers fruit en koffie en thee. Versterkt gingen we op weg om het noorden te verkennen. We reden eerst naar Sainte Suzanne. Hier stond de vuurtoren van Pointe Bel Air. Het was een echte vuurtoren, rood-wit en van ijzer, een klassiek model. Het was de enige echte vuurtoren op

het eiland maar was niet meer in gebruik. Vanaf hier reden we het binnenland in door suikerrietvelden richting van bergen. Het was een rustig en smal weggetje. Er pasten precies twee auto’s naast elkaar op. De berm bestond uit een 30 centimeter diepe greppel met steile wanden. Uitwijken in de berm was dus geen optie en het gekronkel van de weg vergde flink wat concentratie omdat bij iedere bocht een tegenligger er aan kon komen. We kwamen aan bij de Bassin Bœuf Casade, een watervalletje met een paar meertjes. Vanaf een hoge en steile wand kwam een dun straaltje naar beneden. Het was nu de droge tijd, dus er was weinig water. Het was een prachtig bebost bergachtig gebied. Hierna reden we naar de Cascade de Niagara. Dat was een beetje optimistisch gesteld, wat het water betreft, er vloeide geen druppel, maar de omgeving van prachtig. Het was een tientallen meters hoge wand in een halve cirkel. De omgeving was dicht begroeid. Voor de wand lag een meertje. Aan de zijkant van het meer was een kolonie met grote textorwevervogels. Het was een lust om

deze mooie gele vogels te zien bouwen Ze hadden er zelf ook lol in want ze floten dat het een lieve lust was. Hierna reden we naar een uitzichtpunt. Het was een bochtige en smalle weg, maar gelukkig niet druk. We reden door een dicht bebost bergachtig gebied. Aan het eind van de weg was een prachtig uitzichtpunt op de steile Takamaka kloof. Het deed ons wel een beetje denken aan het Na Pali kustgebergte op Hawaï. Deze kloof was een schitterend stuk natuur dat je moest zien met eigen ogen, beschrijven zou niet lukken. Hierna zijn we naar onze kamer gereden. We hebben eerst wat lekkere hapjes opgehaald en een fles wijn. Dit hebben we op onze kamer opgegeten.

Contact:
download from App storedownload from Google play

© 2025 Travel Diaries. All rights reserved.