Grand Baie: wandeling midden op het eiland

Dag 5. Weer: zon, harde wind, regen 20 °C.
Onderdak: Oceaan Beach Hotel. Gereden: 78 km, Gelopen: 13 km.

Het was vanmorgen weer een beetje grauw. We hoorden bij het ontbijt dat dit het effect van en anticycloon was. Dat blijkt een hoge drukgebied te zijn, maar in deze streken veroorzaakt dat aan de randen koude lucht, veel wind en regen. Voordeel was dat het niet te warm was. Het was zelfs een beetje koel in de wind. We zijn met de auto zo’n beetje naar het midden van het eiland gereden. Hier zaten

we op ongeveer 500 meter hoogte. Het was in de buurt van het stuwmeer dat we gisteren hadden gezien. We kwamen in een heuvelachtig gebied met veel landbouw. Hier zijn we een wandeling aan het maken. Het eerste stuk ging door een naaldbos. Hierna kwamen we in een wat meer open landschap met allemaal kleine veldjes. Er groeiden diverse soorten kool, courgettes en nog wat andere groenten, maar ook aardbeien. Ook bloeiden er prachtige wilde bloemen. Toen we begonnen met lopen hadden we een heel kort buitje, daarna is het droog gebleven. Wel waren de paden erg nat en modderig door de stevige regenbuien van vannacht. We hadden van internet een route voor de gps gehaald. Die was natuurlijk weer door Jauk geprepareerd voor deze reis. We gingen via een klein paadje de velden in. Dat bleek niet het goede pad. Wel zagen we een stuk of wat makaken de bamboebossen invluchten. Deze apen hadden zich natuurlijk tegoed gedaan aan de diverse soorten groenten. Het goede pad lag een tiental meters verder. We doken

gelijk een donkere tunnel van bamboe in. Het was een heel dicht bamboebos. Het glibberige pad ging steeds meer omlaag en was flink overgroeid. Er kwamen hier nauwelijks mensen. Omdat we alleen maar bamboestaken zagen, zijn we omgekeerd. De heuvel op was een ander pad. Op de velden waren mensen aan het werk en af en toe kwam er met veel moeite een vrachtwagentje omhoog over het modderige spoor om de oogst op te halen. We hadden uitzicht op een paar bergpieken waarvan bij één op de punt een enorm rotsblok, zeker zo groot als een huis, op een klein voetstuk balanceerde. Het zag er heel apart uit. Je had het idee dat het elk moment naar beneden kon donderen. Na de wandeling reden we terug naar de kust. We kwamen nu dicht langs deze bijzondere piek, maar er was een nieuwe weg gemaakt, een snelweg waarbij we nergens konden stoppen om dit prachtige stuk natuur van dichtbij vast te leggen. We kwamen uiteindelijk aan de westkust bij een langgerekt strand. We hebben een paar kilometers langs het strand gelopen. Een groot deel

van de kust was ingepikt door resorts waar het vol lag met zonnebadende badgasten. We zagen niemand in zee. Het was heerlijk lopen langs de waterlijn met een warm zonnetje. We zaten onder de opper van het eiland, dus het waaide ook nauwelijks. Toen we weer terug kwamen bij de auto, werd het grijs en trok de wind aan. In de verte zagen we een stevige bui over zee gaan. We zijn langs de kust naar nog een stuk strand gereden, waar we ook nog even hebben gelopen. Het werd steeds grijzer. Eenmaal bij het hotel barstte een forse tropische bui los, net toen we sleutel van de kamer wilden halen. We hebben een kwartiertje het natuurgeweld in de auto uitgezeten. Toen de ergste plensbui over was, konden we naar onze kamer. We hebben ’s avonds in het zelfde restaurant als gisteren gegeten. Deze keer namen we allebei canard à la orange. Het waren heerlijke stukjes eend. We hebben er een half karafje rode wijn bij gedronken. Ook namen we allebei de chocolade mousse toe. Dat was gisteren goed bevallen. Het was een mooie afsluiting van de dag.