Naar Réunion

Dag 10. Vertrek Mauritius: 10.30 uur. Aankomst Réunion: 11.15 uur.
Weer: zon 28 °C. Onderdak: Villa Helena B&B.
Gevlogen: 230 km. Gereden: 54 km. Gelopen: 7 km.

Het was vanmorgen weer vroeg opstaan geblazen. Omdat we niet precies konden inschatten hoeveel tijd we nodig hadden om naar het vliegveld te rijden, hadden we het ruim ingeschat. Toen we weg wilden gaan, konden we de sleutels van het appartement niet vinden. Dat was even balen. Gisteren waren we zo gaar dat we hadden vergeten de boel af te sluiten, dus toen hadden we ze niet gemist. We hebben het hele appartement overhoop gehaald en onze tassen en

koffers en onze vuile kleding, maar ze waren nergens te vinden. We konden de zaak niet afsluiten. Dat gaf geen goed gevoel. Het was niet alleen de sleutel van het appartement maar ook nog van een extra slot en een speciale sleutel van een kluis. We hebben wel een sms naar de eigenaar gestuurd dat hij maar moest opgeven wat de kosten waren. De rit naar het vliegveld ging goed ondanks dat het al flink druk was op de weg. We moesten voor het afleveren van de auto nog even voltanken en toen konden we het autootje terug brengen. We hadden er veel plezier van gehad, maar het links rijden op de drukke en smalle wegen was toch wel intensief. We vlogen naar Réunion met een grote Airbus, die nog niet eens half vol was. Het was maar een dik half uur vliegen. Leuk was dat we een goed uitzicht hadden op het gebied waar we de afgelopen dagen hadden doorgebracht. Het eiland Île aux Bénitiers waar we hadden geluncht en het Morne Brabant schiereiland konden we duidelijk zien liggen. We waren nog maar nauwelijks op hoogte of we gingen al weer landen. Réunion zag er

duidelijk anders uit dan Mauritius. We zagen hoge bergen met een hoed van wolken. Bij de douane konden we zo doorlopen. We gingen eerst ons autootje ophalen, zeg maar gerust auto. Het was een witte, vierdeurs Dacia Logan, een diesel en ook nog spiksplinternieuw. De auto had pas 14 km gereden. Gelukkig was het hier weer rechts rijden. Ook hier was het erg druk op de wegen. Eerst even wat info: Réunion ligt ten westen van Mauritius. De totale oppervlakte is 2.513 km². Het is een Frans overzees departement. Het toentertijd onbewoonde Réunion werd in 1513 ontdekt door de Portugezen. De huidige bevolkingsmix is ontstaan vanaf de 17de eeuw toen het eiland door Fransen, Afrikanen, Chinezen, Maleisiërs en Indiërs werd bevolkt. Tot de opening van het Suezkanaal was het een belangrijke stop onderweg naar Oost-Indië. Vandaag de dag is het eiland Réunion een modern én welvarend eiland met meer dan 800.000 inwoners. Deze welvaart dankt het eiland vooral aan het toerisme, Réunion is vooral een geliefde locatie onder bergbeklimmers en

natuurliefhebbers. Omdat Réunion een Frans departement is, maakt het deel uit van de Europese Unie. Door zijn ligging was het de eerste plek ter wereld waar op 1 januari 2002 de euro ingevoerd werd, één of twee uur vroeger dan in Europa zelf. In Réunion worden, op enkele belangrijke immigrantentalen na, slechts drie talen gesproken. Veruit de meest overheersende taal is het Réunions Creools, een Creoolse taal die van het Frans is afgeleid. Verder wordt er in mindere mate Tamil, Hakka, Kantonees, Standaardmandarijn en Frans gesproken. Hoewel het Frans de officiële taal is, is het op de immigrantentalen na de kleinste taal van het land. Een kwart van de bevolking is van Europese afkomst, de Indiërs vormen bijna een kwart van de bevolking, de Chinezen vormen ongeveer drie procent van de bevolking. Een deel van de bevolking is van gemengde Afrikaans-Malagassische afkomst. We gaan weer verder met onze tocht. We moesten ons onderdak zien te vinden. Dat lag ergens op de hellingen boven het vliegveld. Daar was een doolhof van weggetjes.

Gelukkig konden we de gps van mijn telefoon gebruiken. Ondanks de simpele telefoon, zat er wel gps in. Het voordeel van de telefoon boven de wandel-gps was, dat de aanwijzingen gesproken werden in tegenstelling tot de Garmin wandel-gps. We namen één keer een verkeerde afslag waardoor we een eindje moesten omrijden. Het was nog een heel gezoek in het doolhof van weggetjes, maar we vonden gelukkig ons onderkomen. Het bleek een B&B te zijn met één kamer. Het huis lag op een berghelling. We werden hartelijk ontvangen door de dame die B&B runde, Hélèna en haar man Dominique. Zij sprak een beetje Engels, maar hoofdzakelijk Frans. Nu kan ik mij redelijk verstaanbaar maken in het Frans, maar verstaan, ho maar. Ze praten te rap en er zitten veel te veel woorden in die niet passen in mijn bescheiden vocabulair. Maar met handen en voeten en af en toe wat Engels er door kwam het toch wel goed. Onze kamer had twee afdelingen, een afdeling met een zitje en een bureau en iets hoger lag de slaapkamer. Beide wel bescheiden van afmetingen, maar bij elkaar

groot genoeg. De badkamer was apart. We hadden een mooi uitzicht op de kust, zee en het vliegveld. Beneden ons lag een tuin met allemaal tropische vruchtbomen en tussen ons en het vliegveld (zo’n 4 km verder) was een begroeid dal met hier en daar een huis. Het was al lunchtijd en we vroegen of we hier wat konden eten. Dat was niet mogelijk, maar even later vroeg ze of we crudités bliefden. Dat leek ons wel wat. De hele tafel werd vol gezet met diverse salades, dressings, een pittige paté, een heerlijke bananencake, yoghurt en stokbrood. Daarbij kregen we koffie, thee jus d’orange en rosé. We zaten te smullen. Het was allemaal lekker. We wilden gelijk het logies betalen plus de lunch, maar de lunch was gratis. Dat was erg aardig. Hierna zijn we met de auto naar Saint Denis gereden. Deze hoofdplaats van Réunion bleek een relaxt plaatsje. Wel was er erg veel verkeer, dat schijnt zo op het heel eiland te zijn. Onze gastvrouw vertelde dat het hier net Parijs was. We hebben eerst de groenten en fruitmarkt bezocht. Hier hebben we vanille gekocht. We liepen daarna naar de Rue de Paris. Hier waren veel koloniale gebouwen te zien. In een prachtig pand was een kunstmuseum. Buiten stonden allemaal bijzondere beelden. We werden naar binnen gelokt. De man die dit deed was uitermate enthousiast. Binnen was een fototentoonstelling en werk van beeldhouwers te zien. Er zaten erg mooie stukken bij. Hierna zijn we naar de grote markt gelopen. Dit bleek een toeristenmarkt te zijn. Ze hadden echt wel leuke dingen,

maar waar laten we het. Het huis hangt en staat al aardig vol. Bijzonder plezierig was, dat niemand opdringerig was. Je kon alles rustig bekijken zonder dat de verkopers in je nek sprongen. De kathedraal van Saint Denis was halverwege 1800 gebouwd. Het was geen uitbundig gebouw. We zijn ook nog even binnen gaan kijken. Er dichtbij lag het monument voor de gevallenen van Réunion in de Eerste Wereldoorlog, een typisch Frans monument met een gedenkzuil met een gevleugeld figuur erop en er als afzetting aan de voet allemaal granaten. Langs de zee zijn we terug gelopen naar onze auto. Het was nu spitsuur, dus we stonden in de file. De gps bracht ons weer via wonderlijke wegen door het doolhof naar de B&B. We waren ook hongerig geworden, maar de eigenaresse was op pad met haar man.Zo konden we niet vragen waar we konden eten. We hielden daarom een auto aan om te vragen waar we konden eten. Er werd wat vaag naar beneden gewezen. Net op dat moment kwam Hélèna en Dominique terug. Ze draaiden hun auto en leidden ons naar de snelweg waar een enorm winkelcentrum was. Hier werden we achtergelaten bij een Elzasser restaurant. De zuurkool was ons aangeraden. Vreemd om in de tropen Elzasser zuurkool te eten. We kregen een groot bord zuurkool met aardappelen en drie soorten worst. Het smaakte goed. Erbij nam Lily een donkerbier en ik een blonde. Dat werd hier ter plaatse gebrouwen. Na het eten zijn we nog even het winkelcentrum ingelopen. Dat was een enorm complex met

allerlei winkels. Er was ook een enorme supermarkt, een Jumbo. Hier hebben we wat fruit, nootjes en een flesje rum gekocht. We moesten in het pikkedonker terug. Zonder de gps was dat nooit gelukt. Dan hadden we ergens onze auto moeten neerzetten en daarin gaan slapen. We hadden nog steeds geen idee hoe we ons kamertje zonder hulp zouden moeten vinden. Toen we “thuis” kwamen werden we uitgenodigd om een glaasje te drinken. We kregen eerst een rum met lychees en vanille. Die was zelf gemaakt. Daarbij waren gekonfijte stukjes papaja en guave. Dat smaakte allemaal heerlijk. Daarna kwam een rum op tafel met sinasappel, kaneel, komijn, steranijs en wilde kruiden. Die smaakte ook heerlijk en het Frans spreken ging natuurlijk ook steeds beter. Toen onze gastheer wat wankel opstapte, besloten we dat het tijd was om naar bed te gaan. Bij het checken van de e-mail bleek dat de sleutels van ons laatste appartement gelukkig waren gevonden. Dat was een opluchting