Grand Baie: bezoek Port Louis

Dag 3. Weer: °C zon, regen 25 °C.
Onderdak: Oceaan Beach Hotel & Spa. Gelopen 10 km.

Toen we opstonden was het behoorlijk bewolkt, maar er was ook zon te zien. We kregen een prima ontbijt. Het was echt Frans met croissants en pain au chocolat, marmelade, maar er waren ook eieren, spek en worstjes, ham en kaas. Erg lekker waren de verse tropische vruchten. We zijn na het ontbijt naar het centrum van Grand Baie gelopen, al moest je je daar niet te veel van voorstellen.

We kregen meteen een paar buien op onze kop. Een paar waren echt regen waarbij we moesten schuilen. Gedurende de hele dag kregen we spetters, maar gelukkig niet zo erg meer als ‘s morgens. Met de expresbus reden we naar Port Louis. Het bleek een druk stadje te zijn. We hebben eerst het Waterfront verkend. Hier waren oude pakhuizen en oude gebouwen gerestaureerd en ingericht als winkel of restaurant. Het zag er allemaal zeer smaakvol uit. De overdekte markt lag er dicht bij. Het was spitsroeden lopen tussen de verkopers van kleding, souvenirs en kruiden. Iedereen wilde natuurlijk wat aan ons verkopen. Ik ben wel gezwicht voor een klein model van een traditionele vissersboot. Die kan weer bij onze collectie. Overigens, Mauritius is zeer bekend om de modelboten. In de zestiger jaren maakte een timmerman een replica van een oud zeilschip. Dat sloeg aan en meer mensen gingen hiermee aan de slag. Nu is het een complete industrie waar veel beroemde oude zeilschepen tot in detail worden nagemaakt, maar ook een schip als de Titanic bijvoorbeeld.

De grotere modellen kosten honderden tot duizenden euro’s. De mannen maken de boten en de vrouwen doen de tuigage en de zeilen. Later zouden we nog heel veel van deze prachtige schepen zien. Helaas waren ze te groot en te duur voor onze verzameling. De stalletjes met groenten en fruit zagen er prachtig uit. De producten waren smaakvol uitgestald. We liepen verder naar de Jummah moskee. Dit uit halverwege 1800 stammende gebedshuis mochten we in. Daar hadden we niet op gerekend. Een oude man wenkte ons naar binnen en liet ons van alles zien. We hoefden onze schoenen niet uit te doen. Dat was alleen nodig in de gebedsruimte en die mochten we niet betreden. Deze ruimte was een groot open plein met een boom, maar wel afgedekt met een tentdak. Het was een zeer bijzondere moskee met een architectuurmix van Indiase, Creoolse en islamitische stijlen. Er was geen minaret, maar een grote koepel met luidsprekers voor het gebed van de muezzin. De wasplaats bij de gebedsruimte was ook wel bijzonder. Het was een grote vijver met

vissen, met daar omheen de kranen voor de gebedsreiniging. We gingen verder naar de Chinezenwijk. Mauritius heeft een aantal nationaliteiten. Er zijn veel nazaten van mensen uit India, hindoes en islamieten en Chinezen. Daarnaast zijn er natuurlijk erg veel donkere mensen, de nazaten van de Afrikaanse slaven. We liepen door naar Fort Adelaide, een voormalig Brits fort. Het lag op een heuvel waardoor je een prachtig uitzicht had over de stad en de halve cirkel van bergen die de stad van achteren beschermden. Het was een rechthoekig blok, gebouwd van grote brokken steen met een grote binnenplaats, die toegankelijk was via een poort. Binnen waren een paar winkeltjes met dure sieraden waarvan veel met diamanten. We liepen weer naar beneden en kwamen uit bij de St. Louis kathedraal. Het was een redelijk sober uitgevoerd gebouw met bij de hoofdingang twee stompe, vierkante torens. Ook binnen was de kerk sober gehouden. De volgende bezienswaardigheid was het natuurmuseum. Hier moest een skelet van een dodo te zien zijn, de bijzondere en

plompe vogel die door onze voorgangers is uitgeroeid. We zijn niet naar binnen gegaan. Buiten stonden wel vier beelden van dodo’s in allemaal felle kleuren. Het gebouw van het hooggerechtshof was ook een oud gebouw met een bovengalerij waarop allemaal bloeiende planten hingen. Het gouvernementshuis met de president was ook een oud gebouw. Het had een strakke gevel met een doorlopend balkon op de eerste verdieping. Het was een van de oudste gebouwen op het eiland, daterend uit halverwege 1700. Bij het Waterfront hebben we geluncht met uitzicht op de haven. We hadden vis- en garnalenkroketten besteld. Het bleken echter beignets te zijn, stukjes vis in een luchtig deegschilletje en met de garnalen was het al net zo. Het smaakte overigens erg goed. Hierna zijn we naar het busstation gelopen. We wilden naar het plaatsje Pamplemousses (betekent grapefruits omdat hier vruchten groeiden die daar wel wat op leken). Hier bevond zich een beroemde botanische tuin. We zaten in de dorpenbus, dus over de drukke, smalle wegen en met de vele haltes

duurde de rit vrij lang. We werden bijna voor de ingang van de tuin afgezet. Het was een groot complex waarmee is begonnen halverwege 1700. Vanaf die tijd breidde de tuin steeds meer uit en kwamen er steeds meer soorten. Er groeiden heel veel soorten palmen, maar natuurlijk ook veel andere tropische soorten, in totaal zo`n 500. Bijzonder was de vijver met de waterleliesoort Victoria regia, de waterplant met enorme bladeren met opstaande randen waarin een kind haast kan zitten. Er was er één in bloei, een gebeurtenis die in de Hortus Botanicus in Amsterdam veel bezoekers trekt. Het was een prachtige rode bloem, wat betekende dat het de tweede en tevens einddag van de bloem was. De eerste dag zijn ze namelijk wit. Er was ook een vijver met lotusbloemen. In de tuin bevond zich een hertenkamp met geïmporteerde herten uit Java. Deze Javaanse of Timorherten zijn in 1600 door de Nederlanders hier heen gebracht. Ook was er een afgezette ruimte met Aldabra schildpadden. Die kregen hun naam door Aldabra, een atol in de Seychellen, waar deze

reuzenschildpadden leven. De Seychellen liggen relatief dicht bij Mauritius. Ze behoren tot de grootste landschildpadden ter wereld. Er waren er een stuk of tien te zien, waarvan de grootste bijna één meter lang was. Ook zagen we een prachtige mangrove reiger, een vrij kleine reiger van 45 cm lengte. De reiger had een grijsblauwe rug, witte onderkant, zwarte pet en gele poten. Hij had eerst een bloemetje in z’n bek dat hij liet vallen in het water. Misschien hoopte hij hiermee zijn prooi te lokken. Er zwommen namelijk heel veel vissen. Gespannen bleef hij ze bekijken, maar het water was te diep voor hem om te landen. Het bleef bij watertanden voor dit fraaie exemplaar. Toen we terugliepen ving ik van een gids bij twee bezoekers op dat er vliegende vossen of kalongs in de bomen zaten. En warempel, daar waren we op de heenweg onwetend onderdoor gelopen. Op zeker 30 meter hoogte hingen deze fruitetende vleerhonden die tot de grootste vleermuizen behoren. Een enkel exemplaar strekte zijn vleugels die wel een spanwijdte van 1,5 meter kunnen halen. Met de dorpenbus reden we terug naar Grand Baie. In feite reed je door een langgerekt streekdorp. Overal langs de weg stonden huizen en het was ook flink druk met verkeer. We stapten practisch naast het hotel uit. ’s Avonds hebben we gegeten in ons hotel. We namen beiden octopuscurry. Curries worden hier erg veel gegeten, dat zal wel komen door de vele Indiërs die hier wonen. Erbij was een bol gele rijst een klein bakje komkommersalade. De smaak was goed maar het hield niet over. De inktvis was een beetje taai. Het Phoenixbiertje smaakte goed.