Vandaag was het weer een enorm drukke outdoor. De outdoor was in Thageria, dezelfde als maandag. Het detail was dat we deze keer maar 6 mensen hadden. Toen we allemaal druk in de weer waren met het zetten van injecties, nemen van bloeddrukken en enkele dressings tussendoor, kwam er een man binnen die in een auto ongeluk was betrokken. Het was geen zwaar accident, maar hij had zijn voet goed gekwetst. Hij had een diepe snee onder zijn grote teen en zijn kleine teen hing er nog maar net aan, het botje was ook gebroken. Hij kreeg onmiddellijk een intra musculaire injectie met pijnstilling en verdoving in zijn voet zodat we de wonde konden proper maken. Dit heeft een dokter van IIMC gedaan. De wonde moest gehecht worden en dat hebben ze dus ook gedaan. In het midden van onze zaal, waar iedereen zat te wachten voor zijn injecties en dressing. Hij lag op een oncomfortabele bank in een vuile ruimte. Niet echt de ideale omstandigheden om te hechten, maar het is en blijft India.
Vandaag heb ik ook enkele bizarre wonden gezien in het outdoor. Er kwam een man en die had aan het begin van zijn voet een gat van een cm diep en de wonde zelf was 5 cm groot. De wonde was niet proper, had veel geel beslag en zag er niet zo heel goed uit. De wonde was niet bedekt en moest ook achteraf niet bedekt worden. Ik moest er enkel een crème opsmeren. Daarna had ik een man die geen nagel meer had aan zijn grote teen. Ook deze wonde was niet al te proper en had enkel een crèmeke nodig. Ik vroeg aan de nurses of ik een verband had om deze wonde af te dekken en dat hadden ze. Ik heb, al een geluk, enkele steriele kompressen gevonden en een windel. De windel was niet proper, niet verpakt en eigenlijk veel te klein. Fatsoenlijke plakband om de windel af te plakken was er niet dus heb ik tape moeten gebruiken. Na wat improviseren en mijn windelkunsten boven te halen, heb ik zijn teen toch goed kunnen afdekken.
Nog iets wat ik ontdekt heb vandaag, mannen zijn weldegelijk kleinzeriger dan vrouwen. Ze denken dat ze namelijk gaan sterven bij het idee al dat ze een injectie moeten krijgen. Best grappig eigenlijk!
Na een drukke outdoor vonden we dat we dat we een fatsoenlijk middagmaal verdiend hadden en niet weer rijst met dahl en aardappelen. We zijn met z’n allen naar een klein restaurantje geweest en voor ongeveer 1,5 euro per persoon hebben we allemaal veel gegeten en iets gedronken. Het heeft ons gesmaakt.
Toen we terug aankwamen in het indoor centrum waren we allemaal stikkapot. Laura en ik hebben gewerkt aan een presentatie over België. Elke maand geven een aantal volunteers een persentatie over hun land in het handicap center. Dit wouden Laura en ik maar al te graag doen en we hebben hier ons dus met veel plezier aangezet. Omdat ze geen beamer hebben, moeten we onze presentatie dus letterlijk in elkaar knutselen om ze toch visueel te maken. Dit is voor de kinderen zo ook veel fijner. Wanneer we onze presentatie gaan doen, is nog niet duidelijk, maar het zal waarschijnlijk volgende week maandag of dinsdag zijn.
Britt heeft ondertussen ook een super interessant project gevonden. De Duitse volunteers hebben health checkups opgestart. Dit betekent dat ze in verschillende scholen de kinderen gaan wegen, meten, luisteren naar longen en hart, een vragenlijst laten invullen,… een beetje zoals het clb in België. Dit bestaat hier namelijk nog niet. Het project is nog maar in het begin, maar ik vind het echt een super idee! Als ik klaar ben met het werken aan mijn presentatie, ga ik mij mee aan dit project zetten. Momenteel zijn ze een soort draaiboek aan het maken voor de volgende studenten zodat het project kan blijven bestaan. We gaan zorgen voor een lijst met de basisvertalingen zodat we kunnen vragen of ze misselijk zijn, hoofdpijn hebben en zo van deze vragen. Daarnaast moeten we nog een een manier vinden om de gegevens digitaal op te slaan. Dit wordt momenteel gedaan op google docs omdat dit het makkelijkste is.
Vandaag zijn we redelijk op tijd naar huis vertrokken. We zijn om half 7 richting de guesthouse vertrokken met onze tuktuk. Deze chauffeur had in zijn koffer een muziekinstallatie staan. Dus zongen we allemaal luidkeels Boom Boom van de Vengaboys op weg naar huis.
Eenmaal aangekomen in ons guesthouse hebben we met z’n allen lekkere pasta gekookt. Dit smaakt na het typisch Indische eten van hier! Straks gaat een frisse douche echt deugd doen wat het was een enorm warme dag!
lotte.vangenechten
34 chapters
16 Apr 2020
March 23, 2017
Vandaag was het weer een enorm drukke outdoor. De outdoor was in Thageria, dezelfde als maandag. Het detail was dat we deze keer maar 6 mensen hadden. Toen we allemaal druk in de weer waren met het zetten van injecties, nemen van bloeddrukken en enkele dressings tussendoor, kwam er een man binnen die in een auto ongeluk was betrokken. Het was geen zwaar accident, maar hij had zijn voet goed gekwetst. Hij had een diepe snee onder zijn grote teen en zijn kleine teen hing er nog maar net aan, het botje was ook gebroken. Hij kreeg onmiddellijk een intra musculaire injectie met pijnstilling en verdoving in zijn voet zodat we de wonde konden proper maken. Dit heeft een dokter van IIMC gedaan. De wonde moest gehecht worden en dat hebben ze dus ook gedaan. In het midden van onze zaal, waar iedereen zat te wachten voor zijn injecties en dressing. Hij lag op een oncomfortabele bank in een vuile ruimte. Niet echt de ideale omstandigheden om te hechten, maar het is en blijft India.
Vandaag heb ik ook enkele bizarre wonden gezien in het outdoor. Er kwam een man en die had aan het begin van zijn voet een gat van een cm diep en de wonde zelf was 5 cm groot. De wonde was niet proper, had veel geel beslag en zag er niet zo heel goed uit. De wonde was niet bedekt en moest ook achteraf niet bedekt worden. Ik moest er enkel een crème opsmeren. Daarna had ik een man die geen nagel meer had aan zijn grote teen. Ook deze wonde was niet al te proper en had enkel een crèmeke nodig. Ik vroeg aan de nurses of ik een verband had om deze wonde af te dekken en dat hadden ze. Ik heb, al een geluk, enkele steriele kompressen gevonden en een windel. De windel was niet proper, niet verpakt en eigenlijk veel te klein. Fatsoenlijke plakband om de windel af te plakken was er niet dus heb ik tape moeten gebruiken. Na wat improviseren en mijn windelkunsten boven te halen, heb ik zijn teen toch goed kunnen afdekken.
Nog iets wat ik ontdekt heb vandaag, mannen zijn weldegelijk kleinzeriger dan vrouwen. Ze denken dat ze namelijk gaan sterven bij het idee al dat ze een injectie moeten krijgen. Best grappig eigenlijk!
Na een drukke outdoor vonden we dat we dat we een fatsoenlijk middagmaal verdiend hadden en niet weer rijst met dahl en aardappelen. We zijn met z’n allen naar een klein restaurantje geweest en voor ongeveer 1,5 euro per persoon hebben we allemaal veel gegeten en iets gedronken. Het heeft ons gesmaakt.
Toen we terug aankwamen in het indoor centrum waren we allemaal stikkapot. Laura en ik hebben gewerkt aan een presentatie over België. Elke maand geven een aantal volunteers een persentatie over hun land in het handicap center. Dit wouden Laura en ik maar al te graag doen en we hebben hier ons dus met veel plezier aangezet. Omdat ze geen beamer hebben, moeten we onze presentatie dus letterlijk in elkaar knutselen om ze toch visueel te maken. Dit is voor de kinderen zo ook veel fijner. Wanneer we onze presentatie gaan doen, is nog niet duidelijk, maar het zal waarschijnlijk volgende week maandag of dinsdag zijn.
Britt heeft ondertussen ook een super interessant project gevonden. De Duitse volunteers hebben health checkups opgestart. Dit betekent dat ze in verschillende scholen de kinderen gaan wegen, meten, luisteren naar longen en hart, een vragenlijst laten invullen,… een beetje zoals het clb in België. Dit bestaat hier namelijk nog niet. Het project is nog maar in het begin, maar ik vind het echt een super idee! Als ik klaar ben met het werken aan mijn presentatie, ga ik mij mee aan dit project zetten. Momenteel zijn ze een soort draaiboek aan het maken voor de volgende studenten zodat het project kan blijven bestaan. We gaan zorgen voor een lijst met de basisvertalingen zodat we kunnen vragen of ze misselijk zijn, hoofdpijn hebben en zo van deze vragen. Daarnaast moeten we nog een een manier vinden om de gegevens digitaal op te slaan. Dit wordt momenteel gedaan op google docs omdat dit het makkelijkste is.
Vandaag zijn we redelijk op tijd naar huis vertrokken. We zijn om half 7 richting de guesthouse vertrokken met onze tuktuk. Deze chauffeur had in zijn koffer een muziekinstallatie staan. Dus zongen we allemaal luidkeels Boom Boom van de Vengaboys op weg naar huis.
Eenmaal aangekomen in ons guesthouse hebben we met z’n allen lekkere pasta gekookt. Dit smaakt na het typisch Indische eten van hier! Straks gaat een frisse douche echt deugd doen wat het was een enorm warme dag!
1.
Welkom
2.
Aftellen
3.
De eerste dagen
4.
De eerste stagedag
5.
Het outdoor centrum
6.
Dahki
7.
Een dagje luieren
8.
Drukke maandag
9.
We are the champions
10.
Shapon Experience
11.
Thageriadrukte
12.
Network Programme
13.
Toerist uithangen
14.
Social Diner
15.
De vloek van de ventilator
16.
Namashkar
17.
Met de trein naar Dahki
18.
De sunderbans
19.
Nieuwe lampen
20.
Over IIMC
21.
Colorful days
22.
Shubo Nobo Bosh
23.
Social cultural day
24.
Sponsorship visit
25.
Ziekenhuisbezoek en voetbal
26.
Sahanna's story
27.
The Indian Traffic
28.
Helpende handen
29.
Toerist in eigen stad
30.
Verdwalen in Varanasi
31.
Ziek in Agra
32.
Het bruisende Delhi
33.
De laatste Indiamomentjes
34.
Dit was het dan
Create your own travel blog in one step
Share with friends and family to follow your journey
Easy set up, no technical knowledge needed and unlimited storage!