Sahanna's story

Dit blogbericht is iets minder vrolijk dan de andere berichten. Sahanna is een meisje dat al enkele keren, gedurende de afgelopen jaren, in onze indoor clinic heeft gelegen. Ze is 8 jaar, denken we, want haar mama weet haar verjaardag niet en er is momenteel geen geboortecertificaat. Ze is nog nooit naar school geweest en heeft een ziekte waarvan niemand echt weet wat het is. Haar benen zwellen op waardoor ze om de zoveel tijd een operatie nodig heeft en een tijdje in de indoor verblijft om te herstellen.

Vorige week heeft de mama van Sahanna laten weten dat ze Sahanna niet mee naar huis wil en kan nemen. Een kind met een beperking is namelijk niet gewenst en het feit dat ze een meisje is, maakt alles nog eens erger. De grootvader van Sahanna heeft de mama laten weten dat ze Sahanna niet mee naar huis moet nemen en dat ze maar beter kan sterven. De grootvader wil namelijk geen kleindochter met een beperking omdat ze niets kan betekenen voor de familie.

Bernali (de vrouw van dr. Sujit) was diegene die ons het verhaal van Sahanna vertelde. De familie van Sahanna duwde haar regelmatig omver in de hoop dat ze dingen zou breken en terug naar het ziekenhuis zou moeten zodat ze van haar af zouden zijn. Ook na haar operatie houde de grootmoeder al het eten van Sahanna weg. Als de verpleegster met het eten kwam, verstopte ze alles, zelfs het water. De mama van Roshni, een ander kindje, gaf Sahanna steeds eten. Dit was enorm zwaar om te horen.

Omdat Sahanna niet naar huis kan, zal ze vanaf nu verblijven in het handicap center van IIMC. Ze weet zelf dat ze niet naar huis kan en weet ook waarom ze hier nu in de indoor is. Op woensdag (vandaag) ga ik haar samen met Sylvia brengen naar het handicap center. Vanaf donderdag zal ze ook naar school moeten gaan. Het probleem is dat de school Sahanna misschien niet gaat accepteren aangezien zij ouder is dan de kinderen in year one en nog nooit naar school is geweest. Ook wanneer Sahanna aangeeft dat ze niet in het handicap center wil verblijven, kan IIMC haar niet dwingen om hier te blijven en moeten ze haar naar huis laten gaan. Wat natuurlijk al helemaal geen oplossing is. Hopelijk gaat alles goed verlopen en blijft ze in het handicap center. Zo kan ze naar school gaan en krijgt ze haar medische behandeling.

Sylvia en ik zijn vandaag met Sahanna en haar mama naar het handicap center geweest. Je merkte dat haar mama het er wel moeilijk mee had om haar dochter hier naartoe te brengen. Ze blijft hier nog niet definitief, eerst moet alles met de school geregeld worden. Dat gaat nog een ander avontuur zijn aangezien er geen geboortecertificaat is en dit wel nodig is. Sahanna was in het begin enorm stil en verlegen, best normaal aangezien het een hoop nieuwe mensen en kinderen zijn. Na wat gepraat te hebben met de kindjes, hebben ze Sahanna en de mama een rondleiding gegeven. Ondertussen hebben we nog met de kinderen van het handicap center spelletjes gespeeld in de hoop dat Sahanna wat zou openbloeien. Dit is wel gebeurd, na een tijdje is ze mee verstoppertje komen spelen met ons en de andere kindjes. Iedereen was enorm vriendelijk tegen Sahanna en vroeg haar verschillende dingen. Een moeilijk moment was wanneer een kindje vroeg achter haar

verjaardag en de mama van Sahanna dit niet wist.

Hopelijk gaat alles goed komen, vinden ze het geboortecertificaat en kan Sahanna naar school gaan. Wanneer ze niet naar school kan gaan, als de school haar weigert omdat ze ouder is dan de kinderen in het eerste leerjaar, kan ze niet in het handicap center blijven. Ook wanneer Sahanna aangeeft dat ze liever terug naar huis wil gaan, kunnen we haar niet in het handicap center houden. Dan moet ze terug naar huis, waar ze helaas niet terecht kan. Haar familie wil haar niet meer thuis vanwege haar ziekte en omdat ze in hun ogen niets meer kan betekenen voor de familie en het een schande is. Hopelijk komt alles goed, laten we duimen!