Dit was het dan. Mijn stage in India zit erop. Het waren 8 fantastische weken. Het was niet altijd even makkelijk en zeker in het begin was er heel wat aanpassing nodig. Het was wennen aan de Indische cultuur.

Het waren 8 superweken vol met nieuwe mensen, prachtige mensen en mensen die ik nooit meer zal vergeten. Een hele hoop mensen hebben een indruk op mij nagelaten. Hoe ze toch kunnen blijven lachen na alles wat ze meegemaakt hebben of hoe ze toch genieten van alle simpele dingen die er zijn.

Genieten van de kleine dingen in het leven is een van de grootste dingen die ik hier geleerd heb. Dit gaat over het hebben van een warme douche thuis, de straat kunnen oversteken als er geen auto's zijn of gewoon een verfrissende slok water op een warme, zwetende dag. Het zijn al die kleine dingen die ik thuis als gewoon ervaar die mensen hier helemaal niet hebben. Dat doet toch wat met je.

Ik heb enorm veel geleerd op deze stage. Niet zozeer over verpleegkunde maar over mezelf en mensen rondom mij. Mensenkennis, omgaan met mensen van een andere cultuur die je taal niet spreken en vooral hoe sterk mensen kunnen zijn. Het is een stage geweest die ik nooit meer zal vergeten en waarvan ik veel herinneringen aan zal overhouden. Iedereen thuis mag zich voorbereiden op alle avonturen en verhalen die ik te vertellen heb!

Mijn valiezen staan klaar in de gang, van de meeste mensen heb ik ondertussen al afscheid genomen. Het is raar om afscheid te nemen wetende dat je een maand of langer hebt samengeleefd met deze mensen en hen waarschijnlijk nooit meer zal zien. Ik besef het momenteel nog niet, maar dit zal nog wel komen. Binnen enkele uren staat de Uber voor de deur om ons voor de laatste keer te vervoeren door Kolkata naar de luchthaven. Dan ligt het avontuur officieel achter ons, maar een deel van mijn hart zal toch in Kolkata en bij de mensen in IIMC blijven. Dan keren we terug naar ons vertrouwde, drukke, stressvolle leven in België. Dit zal heel wat aanpassing vragen om ons terug aan te passen.

Ik hoop dat ik ooit de kans krijg om terug te gaan naar dit mooie project. Want het doet veel voor de lokale bevolking hier. En ik wil zeker de mensen opnieuw bezoeken en weten hoe het met alle kinderen van het handicap center gaat.

Genoeg gezeverd, tijd om nog even te genieten van de laatste momentjes India en Kolkata. Tot morgen aan alle mensen thuis, maak je klaar om te luisteren naar mijn fantastische avonturen met een goede tas Indische thee!

Groetjes en tot snel!
Lotte