Namashkar

Mijn maandag is vandaag niet zo goed begonnen. Ik had de afgelopen dagen al redelijk wat last van mijn maag en darmen, maar vandaag was toch het toppunt. Ik ben dan ook niet gaan werken in de indoor of outdoor, maar heb goed geslapen. Dit heeft mijn maag uiteindelijk toch wat deugd gedaan. Ik had er al een hoop minder last van, maar eten lukt toch nog niet.

Deze namiddag zijn we onze treintickets gaan boeken voor de laatste week. We zijn van plan om gedurende een week enkele steden in India te bezoeken. We vertrekken met een trein van ongeveer 17u, een slaaptrein, naar Varanassi. Dit is een stad aan de Ganges waar ze lijken verbranden om de assen uit te kunnen strooien in de rivier. We gaan hier twee en halve dag verblijven om de stad te verkennen. Het is blijkbaar een aanrader! Hierna vertrekken we met een slaaptrein richting Agra. Dit is ongeveer 13u. Hier willen we de Taj Mahal zeker bezoeken en daarnaast zoveel mogelijk andere dingen. Na twee dagen te verblijven in Agra, nemen we nog een trein naar Dehli. Dit is maar 2 uurtjes. Zo kunnen we nog twee dagen in Dehli verblijven om daarna met het vliegtuig terug naar Kolkata te vertrekken. Zo hebben we in een week tijd 3 steden gezien en nog een dag om onze valiezen in te pakken in Kolkata. We zouden woensdag aankomen en donderdagavond stijgt ons vliegtuig op richting huis.

Om 16u hadden we Bengaalse les. Deze komt voor ons redelijk laat omdat wij in week 2 zijn ingestapt en dus de Bengaalse lessen hebben gemist. Echte les kan je het niet noemen. Er is een vrouw, zij schrijft voor ons bepaalde woorden en zinnen op. Deze kunnen wij dan noteren en herhalen. Wanneer ze elke zin twee keer herhaalt heeft, begint ze aan een nieuwe lijst. Of we alles juist uitspreken weten we dus niet, maar het is een grote hulp. Dit heb ik geleerd op maandag:

Namashkar (voor iedereen die ouder is dan jezelf),
Amar nam Lotte. Ami Belgium theke esechi. Ami ekjon shebica.

Dit betekent: hallo, mijn naam is Lotte. Ik woon in België. Ik ben een student verpleegkunde.

Daarnaast hebben we nog enkele vragen geleerd en korte woordjes die wel eens van pas kunnen komen.

Donjabad = dankuwel
Sagoto = welkom
Tata = tot ziens
Dukito = sorry

Wat is jou naam = tomar name ki?
Hoe gaat het met jou? = Tumi kamon acho?
Met mij is alles goed = ami bahlo achi

Het is maar een begin. Maar dit komt soms goed van pas!

Na de Bengaalse les hebben we een introductie meeting gehad bij dr. Sujit. Hij heeft ons verteld over de beginselen van IIMC en wat hij van de volunteers van april verwacht. Het kwam voor ons wederom redelijk laat omdat wij pas in de tweede week zijn aangekomen. De meeting heeft een 3tal uur geduurd. Om 21u hebben we dr. Sujit eraan moeten herinneren dat we door moesten omdat we om 21u45 de laatste metro hebben. We moeten namelijk nog allemaal een tuktuk nemen naar de metro en soms duurt het wel even voordat er 15 man weg is met de tuktuk.

Eenmaal thuis aangekomen, zijn we met z’n allen begonnen met het bakken van bananenpannekoeken. Het was Prodip’s verjaardag. Prodip is de housekeeper van ons guesthouse en een super vriendelijke man. Hij eet geen eieren dus hebben we gekozen voor bananenpannekoeken. We hebben enorm veel ballonnen opgeblazen en deze in de keuken gelegd. Met een smoesje hebben we hem in de keuken gekregen en hebben we met z’n allen gelukkige verjaardag gezongen. Hij vond het enorm fijn! We hebben een heel aantal foto’s getrokken met onze groep en Prodip!

Ondertussen was het al redelijk laat en wou ik graag gaan slapen. Onze fan is nog steeds niet gemaakt waardoor het enorm heet is in onze kamer en dus heeft Prodip ons voor de nacht laten slapen op de derde verdieping. Hier is een soort van appartementje voor speciale gasten die komen. Na twee weken met een kapotte fan, was dit de eerste nacht dat ik fatsoenlijk geslapen heb! En het heeft deugd gedaan.