Verdwalen in Varanasi

Om onze periode goed af te sluiten en toch iets meer te zien van India dan enkel Kolkata, hebben Stef, Britt en ik een trip geboekt. Deze week gaan we reizen naar Varanasi, Agra en Delhi. Zo hebben we een mooie trip en op het einde nog één nachtje in ons vertrouwde guesthouse in Kolkata.

DINSDAG EN WOENSDAG
Dinsdagavond rond 23u45 hadden we normaal onze trein naar Varanasi. Deze had helaas al meteen 2u vertraging, waardoor we pas rond 2u ’s nachts in de trein zijn kunnen stappen. Ondertussen hebben we in een ruimte met niet zo’n comfortabele stoelen gewacht op onze trein.

Om 2u werd eindelijk omgeroepen dat onze trein gaat aankomen in ons station. Dit werd natuurlijk enkel in het Bengaals omgeroepen. Al een geluk waren we ondertussen al vriendjes met de personen naast ons en hebben zij ons verteld dat het om onze trein ging.

Onze eerste trein was een AC wagon. Dit betekent dat er over onze wagon airco is en de bedden zijn een klein beetje comfortabeler vergeleken met de sleeper class. Het zijn drie bedden boven elkaar en het is een heel avontuur om in het bovenste bed te geraken. Om een of andere reden is onze trein pas om 4u ’s nachts in het station vertrokken en hadden we dus een mooie vertraging opgelopen. Het nadeel van de treinen in India is dat ze nooit afroepen in welk station je aankomt, het is dus gokken wanneer je er bent en hopen dat internet werkt zodat je google maps kan gebruiken. Ook de mensen rondom zijn een grote hulp om het juiste station te vinden. Na een vertraging van 7,5 u zijn we om 22u30 dan toch aangekomen in het donkere Varanasi. We hebben dus niet veel aan onze eerste dag gehad aangezien we meteen naar het hotel zijn gegaan om iets kleins te eten en te slapen. Zo konden we donderdag onze dag goed beginnen.

Een klein iets over de Indische slaaptrein. Veel slapen komt er niet aan de pas als je een lichte slaper bent of pech hebt en op de onderste twee bedden ligt. Er komen namelijk om de paar minuten (vanaf 5u ’s ochtens) mensen voorbij om je allerlei dingen te verkopen. Dit gaat van thee en koekjes tot souveniers en andere prullen. Ze zijn enorm luid en lopen elk zeker 3 keer voorbij. Heel veel volk dus. Op de onderste twee bedden komen regelmatig mensen zitten. Zij hebben vaak een hoog bed (waar je niet in kan rechtzitten) en willen graag rechtzitten. Ze nemen dan zonder vragen je voeteinde in waardoor je redelijk weinig plaats hebt. Maar al bij al is het een super toffe manier om te reizen door India!

DONDERDAG
Donderdag zijn we onze dag goed vroeg begonnen zodat we in de namiddag konden schuilen van de warmte. We hebben rondgewandeld in de kleine straatjes en al snel hadden we een lokale gids die ons aan het rondleiden was. Natuurlijk probeerde hij ons meerdere keren mee te nemen naar zijn winkel zodat we iets zouden kopen. Uiteindelijk zijn we hem kwijt geraakt aan een burning gaht. Hier stond helaas de volgende gids op ons al te wachten.

Varanasi is een heilige plaats voor de Indiërs aan de heilige rivier Ganges. Wanneer iemand sterft kan de familie het lichaam laten verbranden en de assen uitstrooien in de Ganges. Dit gebeurt in zo’n burning gaht. Het is een plaats naast de Ganges waar er dagelijks een hondertal lichamen verbrand worden. Eerst wordt het lichaam gewassen in de Ganges en zo gezuiverd. Dit wordt gedaan door de familie. Daarna nemen ze het lichaam terug mee naar binnen om het klaar te maken op verbrand te worden. Er worden sierraden aangedaan, het lichaam krijgt mooie kleren en wordt gelegd op bamboe met een wit laken erover. De mannen van de familie dragen het lichaam naar een stapel, heilig, hout. Dit hout kost zo’n 700 rs per kilo en er is 80 kilo nodig om een lichaam te verbranden. Veel geld dus. Als het lichaam klaar ligt, kan de familie vuur gaan halen. In de burning gaht was er een plaats in een tempel waar al zo’n 3500 jaar vuur brandt. Het vuur werd aangehouden door de werknemers van de burning gaht. Hier kan de familie met gedroogd hout vuur nemen om het hout aan te steken.

Het duurt ongeveer 3u voor een lichaam verbrand is. Enkel de ribben bij de man en de heup bij de vrouwen duurt langer dan 3u, maar daar is helaas geen tijd voor. De assen en resterende beenderen worden verzameld door één man van de familie. Vrouwen mogen tijdens dit proces niet aanwezig zijn omdat ze te emotioneel reageren. De man kan dan de assen uitstrooien in de Ganges. Nadat de assen zijn uitgestrooid mag de persoon niet meer omkijken omdat dit het ritueel verstoord. De familie blijft na de uitstooiing 10 dagen samen, enkel de persoon die de assen heeft uitgestrooid moet 10 dagen alleen blijven.

Er zijn een aantal situaties wanneer mensen niet verbrand mogen worden. Zwangere vrouwen of kinderen onder 13 niet omdat ze onschuldig zijn. Mensen met lepra mogen niet verbrand worden omdat zij symbool staan voor contact met de moeder. En mensen die gebeten zijn geweest door een Cobra omdat je vergif niet kan verbranden. Deze mensen worden verzwaart en gezonken tot de bodem in de Ganges.

Het grappige aan dit alles is dat er mensen rondlopen aan de randen van de Ganges om al het goud uit de assen te halen. Familie laat het goud aan hun overledene om aan God te geven, terwijl andere mensen dit uit de rivier gaan halen om geld voor te krijgen. De man aan de burning gahts heeft ons dit allemaal uitgebreid uitgelegd, natuurlijk wou hij er geld voor achteraf… Zijn motto was het volgende:

“Burning is learning, cremation is education”

De geur rond de burning gahts is verschrikkelijk. Om het lelijk te zeggen stinkt het ere norm en het is er heel vuil. Varanasi is wel super gezellig om rond te wandelen in alle kleine straatjes. De straatjes zijn maar enkele meters breed. Er kunnen geen auto’s of tuktuk’s door. Het loopt er vol met koeien, geiten en straathonden die zich uitleven in de straatjes, de gahts en de Ganges. De straatjes zijn zo makkelijk om in te verdwalen omdat ze allemaal op elkaar lijken.

Rond de middag zijn we naar een verlaten tempel gewandeld. Deze werd ons aangeraden door de andere volunteers die tijdens hun weekend off naar Varanasi gereisd zijn. We hebben er wel een muur voor moeten beklimmen, maar het uitzicht en de tempel was super mooi en zeker de moeite!

Tegen 13u was het al enorm warm en zijn we over de lege gahts terug gewandeld naar ons hotel. Er was niemand meer op straat omdat het gewoon te warm was. We hebben kunnen afkoelen in de schaduw, een dutje gedaan en kunnen genieten van het mooie uitzicht op het dakterras van ons hotel.

Rond 17u zijn we terug op pad gegaan. We hebben een boottocht genomen op de rivier om zo de burning gaht vanop de rivier te zien en ook een deel van de ceremonie te volgen. Elke avond is er een ceremonie aan de rand van de Ganges om de rivier te eren. Er zitten duizende mensen. Alle trappen rondom zitten vol en er liggen honderden boten in het water zodat mensen de ceremonie kunnen volgen. Het was heel interessant en mooi om te zien. Voordat we op onze boot stapten, eerder bootje, hebben we nog bloemen en kaarsjes gekocht om goed geluk te wensen voor onze familie. Dit is een typisch ritueel dat de mensen doen als ze naar Varanasi komen.

Het is een klein blad vol met bloemen en een kaarsje. Dit wordt dan neergezet op de Ganges en zo wens je goed geluk voor je familie.

Na een lange dag zijn we op tijd in ons bed gekropen om de volgende dag vroeg op te staan om de hitte voor te zijn. Het is namelijk 43°C in Varanasi.

VRIJDAG
Op vrijdag zijn we de Gouden Tempel gaan bezoeken. Dit is de bekentste tempel in Varanasi en deze wouden we dus graag zien. De tempel is gelegen in het midden van alle kleine straatjes en huisjes en kan je dus van buitenaf niet zien. Omdat we door de paspoortcontrole moesten, we zijn namelijk geen Hindu’s, hebben we heel veel mensen voorgestoken. Ook binnen in de tempel (vlak voor het binnengaan) mochten we door een aparte ingang. Ik voelde mij hier niet echt comfortabel bij omdat er heel veel mensen aan het wachten waren en het voor mij geen probleem was om te wachten. We hebben niet echt kunnen genieten van de Gouden Tempel omdat er super veel mensen waren en we niet de kans kregen om overal te blijven stilstaan. Dit was best jammer. Ook was de Tempel veel kleiner en minder mooi dan we hadden verwacht. Maar het was de moeite!

De rest van de dag hebben we rondgedwaald in de straatjes van Varanasi. Elke keer vonden we iets nieuws en een nieuwe tempel. Er is namelijk en nieuwe tempel elke paar meters. De ene al mooier en groter dan de andere. Varanassi staat bekent als de stad van de tempels, met duizenden kleine en grote tempels in de stad.

Vrijdag om 18u hadden we onze trein naar Agra. Deze keer was de trein maar 12u in plaats van 17u en hopelijk zonder vertraging. Onze trein is wonder bij wonder op tijd vertrokken. Deze keer hadden we een plaats in de sleeper class. De mensen rondom ons hadden ons al gewaarschuwd en tips gegeven om op onze spullen te letten. Dit was heel handig. Al meteen zat er een vreemd type naast ons in de trein. Nog geen 5 minuten later stonden er 4 agenten rondom de man en hebben ze hem buiten de trein gezet. In elke wagon loopt een politieman rond. De man van onze wagon kwam een praatje slaan met ons en gaf ons de tip om onze gsm niet te laten opladen als we sliepen. De ramen zijn namelijk gewoon open dus mensen kunnen makkelijk hun hand binnensteken en je gsm meenemen. De man vertelde ons dat wij zijn belangrijkste klanten waren omdat we blak zijn. En inderdaad elk uur kwam hij kijken hoe het met ons ging en of alles nog in orde was.