Op de ochtend van de tweede dag blijkt dat de goden mijn gebeden hebben verhoord. Het heeft de hele nacht geregend en de temperatuur is drastisch gedaald en het is nu een aangename 20-23 graden.

Ontbijten in Palermo
Omdat volgens Arends Senior het ontbijt in het hotel bestaat uit brood wat net zo oud is als hem willen we lekker buiten de deur gaan ontbijten in Palermo, de wijk waar ons hotel zich bevindt. Palermo is heel Europees met oude monumentale panden die stuk voor stuk versierd zijn met prachtige muurschilderingen gelegen aan straten met mooie grote bomen aan beide kanten van de weg en belegd met oude kasseien. Bijna iedere kruising is een klein pleintje met terrasjes en winkeltjes. Het ziet er allemaal heel gezellig en leuk uit. Pa Arends begint al meteen te filosoferen over hoe het zou zijn om hier met pensioen te gaan.

Ontbijten is trouwens een ruim genomen begrip, want de eerste tentjes waar je ontbijt kunt krijgen gaan pas open om 11 uur en de meeste Argentijnen komen pas om half een aankakken. Maar ja ze houden er hier een ietwat ander schema op na, want avondeten gebeurt meestal ook pas rond tienen. Rare jongens die Argentijnen.

Als we tijdens het 'ontbijt' bespreken wat we die dag gaan doen, komen we er al heel snel achter dat alles dicht is omdat het zondag en/of Oudejaarsdag is. Mij komt dit wel goed uit, want ik heb een knallende hoofdpijn door een gebrek aan slaap (5 uur verspreid over de laatste twee nachten) en ga liever nog een paar uurtjes naar bed zodat ik in de avond weer fris en fruitig ben. Papa, Roberto en Mauricio (Mauro voor zijn vrienden) wagen het erop en hopen toch nog iets te vinden wat open is.

Oudejaarsavond
Na een beautysleep en een assortiment aan Amerikaanse wonderpilletjes wordt ik verfrist wakker en zonder hoofdpijn, hoezee!
Tijd om me klaar te maken voor Oudejaarsavond. We hebben voor de jaarwisseling geen grootse plannen anders dan lekker uit eten omdat we de volgende dag al om zes uur op moeten om onze vlucht naar de volgende bestemming te halen. Roberto en mijn pa laten weten dat zij geen geluk hebben gehad met hun expeditie om een bezienswaardigheid te vinden die open was. Uiteindelijk hebben ze maar wat foto's genomen van de Japanse tuinen door de hekken heen. Net echt! Op social media zie je dat toch niet.

We hebben gereserveerd bij een knus klassiek Argentijns restaurant in de buurt. Onderweg valt het ons op hoe rustig het op straat is. De lokale bevolking blijft schijnbaar en masse thuis tot middernacht en gaan pas daarna helemaal los. De enige mensen die je op straat tegenkomt zijn toeristen, zo ook dat we toevallig onze nieuwe Italiaanse vrienden Giovanna en Rino tegen het lijf lopen, die ook op weg zijn naar een restaurant. Ook zij kunnen het niet te laat maken in verband met de baby. We wensen elkaar al het beste voor 2018 en gaan dan ieder weer onze eigen weg.

We zitten heerlijk buiten bij een restaurant genaamd 'Lo de Jesus'. Het eten is heerlijk en de sfeer is goed. Als ik mijn hoofdgerecht krijg wordt ik geconfronteerd met de missende helft van de koe die ik gisteren heb gegeten. Ook deze helft is heerlijk. Rond half twaalf lopen we terug naar het hotel. We wachten op een van de hotelkamers nog even tot middernacht om elkaar gelukkig nieuwjaar te wensen en even naar het vuurwerk te kijken. Om kwart over twaalf lig ik in bed. Feliz año nuevo iedereen!