Met de trein naar Ella

- 11 juli 2019 -

Onze wekker zet ons om 4u30 uit bed. We verzamelen al ons materiaal en staan klaar om 5u15 om met de tuktuk naar het station van Badulla gebracht te worden. De tijd lijkt hier stil te hebben gestaan. Onze kaartjes worden geknipt door een man in wit strak uniform en we mogen meteen de trein op. Een plekje vinden is geen probleem gezien we het hele treinstel en dat daarachter of ervoor helemaal voor onszelf hebben. De trein vertrekt stipt op tijd en we zijn benieuwd of de rit ook zo mooi zal zijn als overal verteld wordt. We zijn nog geen 5 minuten weg of de ‘oohs’ en ‘aahs’ floepen uit onze mond. We worden alles behalve teleurgesteld en we lijken wel terug gekatapulteerd naar het koloniale tijdperk.

Het is bijna 7u in de ochtend als we in Ella toekomen. Op ons programma staan het bezoek aan Little Adams Peak en de Nine Arch Bridge. Maar eerst genieten we van een

stevig ontbijt.

De klim naar de top van Little Adams Peak brengt ons door theeplantages naar de top. Het uitzicht is prachtig! Het worden stevige beklimmingen maar het is genieten eens boven. Ondertussen is de zon weer helemaal van de partij en voelen we de temperatuur flink de hoogte in schieten.

Op onze terugweg naar het dorp nemen we een smal zijpad waarop ‘Shortest way to Nine Arch Bridge’ staat. Tussen de theeplanten, cocosbomen en bananenbladeren duikt plots de 30 meter hoge brug voor onze ogen op. Het is een prachtig stukje oude architectuur.

We zijn hier niet de enige toeristen. Mensen lopen over de sporen, zitten en staan zelfs recht op de rand van de brug en iedereen wacht op het zelfde moment. Het moment dat er een trein zal passeren om het beeld te kunnen vastleggen dat overal op het internet terug te vinden is. We zetten ons ook op een bankje en na 20 minuten is het zover. De camera’s worden bovengehaald bij het eerste getoeter van de aansporende trein. Het wordt best

een komisch tafereel maar iedereen is tevreden met het beeld dat hij of zij heeft kunnen vangen zoals ook wij en we gaan terug op weg naar het dorp via het pad dat we gekomen zijn.

We hebben nog wel wat tijd voor we onze trein terug hebben naar Badulla dus besluiten toch ook nog een bezoek te brengen aan de Ravana waterval. We wagen een rit met de bus maar stappen uiteindelijk te vroeg af bij een waterval die droog blijkt te staan. Dan maar verder met de tuktuk naar de juiste waterval. Deze ligt vlak naast de drukke hoofdbaan. Een kort smal pad vol toeristen geeft meteen alles prijs wat de waterval te bieden heeft. Geen mooi wandelpad er naartoe en een drukke baan direct achter ons. We zijn duidelijk verwend door de waterval die we eerder bezochten in Badulla.

We zitten, of beter gezegd staan gezien ook deze overvol is, dan ook iets sneller dan verwacht terug op de bus richting dorp. We hebben nog een uurtje voor onze trein terug vertrekt dus besluiten we om voor een keertje lekker te ontspannen bij een vers vruchtensapje. Zowel Zoé als ik voelen dat het alweer een drukke dag is geweest met een serieuze fysieke inspanning. Tegen de tijd dat we naar het station kunnen merk ik dat Zoé zich steeds slechter begint te voelen en ze heeft duidelijk koorts. De treinrit huiswaarts blijft even adembenemend maar we maken ons ook wel wat zorgen over de koorts die alleen maar lijkt toe te nemen.

In Badulla aangekomen vinden we meteen een tuktuk bereid om ons bij ons verblijf af te zetten en Zoé kruipt onmiddellijk zonder avondmaal in bed met een nat doekje op het hoofd, de ventilator op zijn hardst en een

pijnstiller. Duimen maar dat het beter is morgen want er staat een trip naar de rijstvelden en theeplantages op ons programma.