Een nieuwe werkdag in Galle

- 5 juli 2019 -

Opnieuw een verzameling van vrolijke gezichten die ons breed toelachen deze ochtend. Ze stralen in hun roze uniformpjes. We starten de les net zoals gisteren met godsdienstig gezang en het heisen van de boeddhistische en Srilankaanse vlag. Vervolgens geen vertrek naar een turnzaal maar wel een workout in de klas. Nek, armen, benen heupen, alles wordt gestretcht en ik bedenk meteen dat ik terug een afspraak moet maken met de osteopaat wanneer we terug zijn. Maar ik geef uiteraard niet af en doe alle oefeningen flink mee en ben weer een beetje

gerustgesteld dat ik niet de enige stijve hark ben als Zoé me toefluistert: ‘amai, dit doet zeer’. Misschien moet ze mee naar de osteopaat.

Het is opvallend hoe gedisciplineerd de kinderen zijn. Braaf op hun stoel wachtend tot het hun beurt is, oefeningen afwerkend en trots hun talenkennis tonend. We staan de leerkrachten bij waar we kunnen en na iets meer dan 3u zit het er alweer op. We worden stevig uitgewuifd en de high-fives vliegen Zoé haar hand tegemoet. Het was een leuke ervaring. Voor wie plant om in het onderwijs te gaan, een echte aanrader. De leerkrachten staan duidelijk open voor eigen inbreng en projecten.

Terug op ons verblijf aangekomen blijkt de elektriciteit stuk te zijn. Beetje vervelend voor onze apparatuur. Hopelijk krijgen we nog iets op film van onze activiteiten in het schildpaddenverblijf deze namiddag.

Deze namiddag staat opnieuw schrobben van de bassins op het programma. Dit keer het bassin van de baby’tjes en de pubers. De baby’s hebben een kleiner bassin maar het

moet wel gevuld worden met zeewater. Gelukkig is de zee niet ver maar het aantal emmers kan wel tellen. De baby’s blijken het leuk te vinden om op je hand te liggen. De lichaamswarmte maakt hen slaperig en ze dommelen op die manier gemakkelijk in.

Dan naar de pubers. Gewicht van de grootste schat ik op een 30 kg. Niet zo evident dus om ze te verplaatsen. We proberen het strategisch aan te pakken. Zoé in het bassin en ik ernaast om met de schildpad naar het ander bassin te lopen. Alleen moet ik het zware exemplaar nog voorzichtig in het bassin kunnen neerleggen. En zoals het wel vaker met pubers gaat is ook dit exemplaar nogal weerbarstig. Zijn armen slaan alle kanten op. Gelukkig kan Zoé hem overnemen en veilig in het water leggen. Het is een hilarische scène maar de missie is geslaagd en ik ben een blauwe elleboog rijker. Misschien dat ik bij thuiskomst een dubbele sessie osteopathie moet boeken.

Alweer onder de algenspetters neemt Onze tuktukman ons nog mee naar één van de mooiste stranden, unawatuna beach. Het strand blijkt inderdaad alweer een pareltje van moeder natuur te zijn. En er is geen volk. Het hele strand quasi voor ons alleen op enkele locals en de immer en overal aanwezige straathonden. Al worden we wel opnieuw ook verrast door enkele apen die ons langs de kant van de weg voorbijslingeren in de bomen.

Enkele winkeltjes naast het strand lonken naar ons en voor we het weten staan we tussen de prachtige lederwaren en wordt Zoé verliefd op... een rugzak. Zolang het dat maar is denk ik en we rekenen af en ze telt er een paar extra dagen studentenwerk bij.

Onze opnames en hulp bij de projecten in Galle zit er bij deze op. Het weekend wordt een verkenning van de omgeving om maandag met de vroegste bus naar Badulla af te reizen. Alweer tijd om onder onze klamboe het bed in te duiken.