We gaan met z’n twee op avontuur...

- 29 juni 2019 -
Onze rugzakken zijn gepakt. Nog wat kopietjes maken van belangrijke documenten, onze lijst nog een keer afvinken en vooral afscheid nemen van de thuisblijvers die morgenvroeg nog niet op zullen zijn als we vertrekken richting Schiphol. Het is een vreemd gevoel om de vertrekkende te zijn. Tot nu heb ik iedereen altijd uitgewuifd. Dit keer is het andersom. Het wordt plots duidelijk dat niet iedereen het even gemakkelijk heeft met het idee dat de immer aanwezige mama er 19 dagen niet zal zijn. Maar het wordt me van harte gegund en ik ben er gerust in, het komt hier thuis ook helemaal goed.

Ze hebben elkaar, dus weg dat schuldgevoel, die enkele traan en we zijn klaar om te gaan.

- 30 juni 2019 -
Het wordt een korte nacht en een vertrek met enige vertraging omdat Zoé, hoe kan het ook anders, zich een beetje overslapen heeft. Moesten ze een vak timemanagement geven op school, dan was ze gegarandeerd elk jaar gebuisd. Maar ze blijft haar vrolijke zelf, strijdend dat we een half uur later hadden afgesproken en wij zijn vooral blij dat we wat marge ingecalculeerd hebben. Om kwart over acht stipt worden we mooi 3u voor vertrek door de allerliefste papa des huizes afgezet in Amsterdam. We voelen ons echte backpakkers en passeren probleemloos alle controles. Onze eerste vlucht tot Abu Dhabi duurt 6,5u. Na 4u beginnen we in een ‘is het nog ver modus’ te komen maar, het adembenemende zicht onder

ons biedt anders wel wat afleiding. Zoé maakt alvast foto’s van de gebieden waar we over vliegen, kwestie van het als volgende bestemming te kunnen catalogeren :-)
Onze aansluiting vanuit Abu Dhabi naar Colombo verloopt vlekkeloos. Na enkele honderd meter wandelen en een rit in de bus naar onze terminal worden we verwelkomd in een soort hammam-vliegtuig. Alleen is de mist hier verfrissend in plaats van warm. De nacht is hier ondertussen ingezet en we proberen een beetje te slapen. Na iets meer dan 4u zetten we de landing in.

- 1 juli 2019 -
Twee mannen staan ons vriendelijk op te wachten met een bordje waarop onze namen staan. We voelen ons verwacht en meteen welkom in Colombo. We worden door hen vriendelijk mee naar buiten geleid en ze brengen ons naar onze locale contactpersoon Harsha in Colombo.
We zetten Harsha uit bed maar blijkbaar niet onverantwoord vroeg. Ondertussen is het hier 5u in de ochtend en bijna tijd om op te staan. De dag begint hier blijkbaar altijd rond 5u30 à 6u. Voor ons voelt het nog middernacht dus we spreken af om toch nog even goed te kunnen slapen en later op de dag de planning te bespreken.
Rond 10u worden we wakker. Een uurtje later maken we kennis met Roos, haar ouders en zoontjes. Dit is het gezin van Harsha. Bijzonder gastvrije mensen die ons meteen verwennen met (te) veel eten. Een ontbijt van aardappelen, gebakken vis en een pikant groentensausje. Maar ook enkele sneden brood, confituur en een yoghurtje worden bijgeschoven. Het vele én ook warme eten is meteen even wennen en we voelen ons een beetje gegeneerd dat we het niet allemaal op krijgen.

We spreken met haar af om later in de namiddag te lunchen en trekken met ons opnamemateriaal de straat op. We zitten blijkbaar niet ver van een drukke weg. Auto’s, bussen, brommers, voetgangers maar vooral tuktuks razen van alle kanten aan ons voorbij en ze rijden hier links dus het is in deze drukte toch even zoeken waar we best eerst kijken, aan welke kant van de straat we moet lopen en hoe we de overkant van de weg bereiken.

Naast de drukte is er nog iets dat meteen opvalt. Iedereen lacht hier. Wat een vriendelijkheid. We worden wel een beetje nagestaard. Is het door de camera, onze blanke huid of ons rood aangelopen gezicht van de warmte? Als een man in een tuktuk ons aanspreekt, is één van de eerste dingen die hij zegt: ‘We live in peace, this is a peaceful country’. Ik vrees dat de lokale bevolking nog heel wat te verwerken heeft na de

bloederige aanslagen. We vernemen van Roos dat de scholen hier twee maanden gesloten geweest zijn en de kinderen daarom geen grote vakantie zullen hebben dit jaar. Er is duidelijk nog een wonde die tijd zal vragen om te helen.