Zuid-Amerika, Peru

Een heerlijke relaxte start van onze vakantie. We hadden een overnachting op Schiphol, i.p.v erg vroeg opstaan en dan met de trein, wachten op het vliegveld en vervolgens nog ruim 12 uur vliegen. Dit was lekker ontspannend, zeker na mijn verjaardagsfeestje. Het was gezellig, met z'n allen lekker buiten zitten, heerlijk weer en zeer bijzonder voor de tijd van het jaar. Op Schiphol lijkt het wel of de controle steeds langer duurt, de beveiligingseisen worden steeds strenger, onze rugzakjes werden er beide uitgehaald en volledig binnenste buiten gekeerd, maar we mochten ze gelukkig weer mee. Al met al duurde die hele controle ruim anderhalf uur. De vliegreis was "maar 12 uur", lang genoeg

maar het "vloog" toch ook weer voorbij. Ik zat in het vliegtuig naast een man, ik denk een Mongool (uit Mongolië hoor) en die man had zo'n nare lichaamsgeur. Ik denk dat het een Mongool was , omdat ik steeds die vreselijke kaaslucht rook, de kaas die wij in Mongolië voorgeschoteld kregen en zo'n nare lucht had en tevens vies van smaak. Elke keer als die man zich bewoog verspreidde die penetrante geur zich, zelfs M die niet naast hem zat, had last van die vreselijke geur. Hij lachte wel vriendelijk maar daar hield het contact dan ook met op, hij sprak geen woord Engels.

Lima
We kwamen aan om ruim half 7 plaatselijke tijd, in Nederland was het toen half één 's nachts. In de aankomsthal zou iemand staan met een bordje met onze namen. Er stonden er heel veel, maar na 3 rondjes wist ik zeker dat wij niet genoemd werden. Wij wachten en tenslotte

ging M nog een rondje lopen en hij kwam zowaar met iemand terug die naar ons op zoek was. Hij had niet onze namen maar het kwam helemaal goed. De jongen met het bordje met onze namen was opgehouden in het verkeer. Het verkeer was inderdaad een chaos, kruipend reden we door de stad Lima. Er wonen ruim 10 miljoen mensen in deze stad , 30 miljoen totaal in Peru en het land is 35x zo groot als Nederland. We werden keurig afgezet bij een leuk klein hotel en hadden een kamer op een mooie patio. Onze " gids" kletste ons ( in de auto) de oren van het hoofd over wat wij allemaal in Peru konden zien en doen, half Engels en half Spaans, ik merkte wel dat ik niet alles meer opnam daar was ik te moe voor.

Hoewel het erg lawaaierig was rondom het hotel hebben we met oordopjes in lekker geslapen. 'S ochtends door de wijk en naar het strand gelopen want Lima ligt aan de kust. Het gedeelte waar wij zaten was erg schoon ,er lag totaal geen vuil op de weg, we zagen veel schoonmakers onderweg, prullenmanden legen, zelfs stoepen werden gedweild en we zagen bewakers rondhangen, het was ons onduidelijk wie of wat ze aan het bewaken waren. We blijven niet langer in Lima, we reizen meteen door , want aan het einde van onze reis komen wij terug in deze hoofdstad.

PROTOCOLLO
Voordat we onze reis met de bus gingen maken kochten we nog wat broodjes en water in een supermarkt. Ik ging met pin betalen, om te kijken of en hoe dat hier werkt. We

hadden voor 7 soles gekocht, ongeveer 2,50 euro, toen ik gepind had, vroeg ze om mijn paspoort en mijn paspoortnummer. Zodra ik dat ingevuld had, liep ze weg en het duurde even voordat de jongedame terug kwam, de klanten achter ons moesten dus wachten. Een jongen die achter mij stond moest grinniken en zei "protocollo",waarop ik vroeg, is dit in elke supermarkt zo? Hij zei lachend "remember its all protocollo" , en dat voor 7 soles. Het viel me nog mee dat er niemand kwam controleren of de paspoorteigenaren wel echt bij de kassa stonden. Wij besloten om voortaan maar contant te betalen, wat een gedoe. Ook een rit met de bus zit vol protocollen, het lijkt wel of je met het vliegtuig gaat. Eerst kregen wij een kaartje , daarna wordt de bagage ingecheckt en voordat we instapten werd ons lichaam en rugzakje onderzocht met detectieapparatuur , het stelt niets voor maar het is wel protocol blijkbaar. Er hing een bord waarop stond wat er allemaal niet in onze

rugzak mocht zitten; zakmessen, fruit, crèmes etc, dat zat er bij ons allemaal in, toen M daarop wees, haalde hij zijn schouders op en zei "protocollo". Dit zullen we nog vaker meemaken.De busreizen zijn erg comfortabel het ontbreekt ons aan niets, er worden drankjes en maaltijden geserveerd.

Aan de kust in Ica
We zijn met een hele snelle boot ( te snel eigenlijk ) naar eilanden geweest waar veel vogels zitten, het deed mij een beetje aan de Galapagos denken. Heel veel zeeleeuwen met jonge "huilers " ,wat een oorverdovend lawaai maken die als ze jong zijn. Er lagen wel 1000 exemplaren op het strand, ook waren er Jan van Genten, een boobysoort, pinguïns, in totaal zijn er zo'n 200 soorten. We hebben ze niet allemaal gezien, maar het was prachtig, de stank iets minder , maar dat hoort erbij, want aan de mest wordt verdiend, dat wordt een paar keer per jaar van de rotsen gehaald, lekker karweitje ....

Bij Ica met de buggy de woestijn in

Er is hier een schitterende woestijn, bestaande uit reusachtige zandduinen , enorme oppervlakten en zover je kunt kijken en rijden zijn er bergen van zand en nog eens zand. Met een buggy reden over de zandbergen heen, ik had het gevoel alsof ik in een achtbaan zat. We zaten er met z'n vieren in en dat meisje en ik gilden zo nu dan, je rijdt naar boven zo'n heuvel op en dan ga je met een behoorlijke snelheid de diepte in. Hoewel het wel een beetje "plat vermaak " is, hebben wij ervan genoten. Onderweg "sandboarden" , dit is liggend op een plankje van zo'n steile helling af roetsjen (dat stipje op de foto is M), je gaat met
zo' n vaart de helling af dat je volgende helling voor een deel weer omhoog gaat. Gelukkig hoefden wij niet weer omhoog te klauteren, de buggy kwam ons weer ophalen en bracht ons bij een volgende

helling. Ik heb er wel een blauwe knie van overgehouden, want die plankjes waren nogal hard . Wij wilden het eerst helemaal niet doen, zo van daar zijn we misschien al een beetje te oud voor :-), maar er zaten 2 jonge mensen bij ons in de buggy en goed voorbeeld doet goed volgen, dus toen hebben wij het ook maar gedaan. Een ongelooflijke snelheid heb je als je naar beneden suist , gelukkig kun je wel afremmen door je tenen in het zand te zetten. We logeren nu in een oase in de woestijn, niet ver van de bewoonde wereld, het is hier wel bloedheet, effe wennen. Vanavond gaan we met de nachtbus naar Arequipa ( 10 uur, we hebben slaapstoelen gelukkig ), morgen komen we daar om 9 uur aan. Dan gaan we de canyon in voor een paar dagen.