Zuid-Amerika, Machu Picchu

Cusco

Alweer een fantastische stad in het Andesgebergte, met een prachtig oud centrum, op het Plaza des Armes staan 2 hele grote kathedralen, deze zijn deels gebouwd met stenen van Inca ruïnes, beter gezegd door het weghalen van die stenen zijn het ruïnes geworden. Wij waren op zondag in Cusco en er was een militaire parade gaande en er werden speeches gehouden, na het officiële gedeelte kwamen er allerlei groepen in optocht voorbij, zoals studenten van de universiteit,

de carnavalsverenigingen en strak marcherende oude mannen, die hun benen nauwelijks meer voorelkaar kregen. M. stelde voor om alle toeristen op het plein te verzamelen en ook in optocht er achteraan te lopen. We hoorden op het plein dat deze vertoning elke zondag plaatsvindt en ook dezelfde speeches en dit gebeurt in elke stad waar een Plaza des Armes is. Wij vonden 1x eigenlijk al teveel, volgens mij komen er ook niet veel Peruanen op af, behalve de groepen die meedoen en dus naar elkaars optocht kijken. Cusco is een gezellige stad met een oude Inca-cultuur, het was het centrum van het oude Inca-rijk.

De Inca steden in de heilige vallei

Wij hadden in al onze wijsheid besloten om de 2 daagse incatrail te doen, dit betekent 1 dag lopen en 1 dag Machu Picchu bezichtigen.

De mogelijkheid bestaat om een 4 of 7 daagse incatrail te lopen, maar dat is lang en zwaar en ook delen hiervan zijn boven de 4000 meter, 1 dag leek ons goed te doen. Onderweg naar de start deden wij nog een paar stadjes aan, Urumbamba en Ollantaytambo. We hadden een taxi genomen naar Urumbamba om overal te kunnen stoppen en alle oude Inca steden onderweg te kunnen bezichtigen, het was een hele mooie tocht door de heilige vallei. De Inca cultuur is indrukwekkend, enorme bouwwerken hoog op strategische plekken in de bergen en dus ook met een geweldig mooi uitzicht. Ze bouwden huizen en tempels van hele grote stenen. De heilige vallei is prachtig, door deze vallei stroomt een hele woeste rivier de " de Urumbamba". De mogelijkheid bestaat hier om te gaan raften, die behoefte hebben wij niet meer sinds ons avontuur op Sumatra, wij hebben sindsdien behoorlijk respect voor wilde waterstromen, zoveel dat wij ons daar niet meer op of in wagen. Ollantaytambo was een heel leuk Incastadje met hele nauwe straatjes en de mensen wonen daar ook

nog in de oorspronkelijke huizen. Ons hotel lag aan een snelstromend en behoorlijk lawaai makend riviertje, dit stroomde vlak langs onze kamer. Ik dacht als wij maar kunnen slapen vannacht, dus vroeg ik aan de receptionist of hij dat geluid ' s nachts ook uit kon zetten. Hij grinnikte en zei niet over dat vermogen te beschikken maar hij had wel een anderen oplossing, hele goede oordopjes. Dat werkte uitstekend, zodat wij de nacht voor onze incatrail goed geslapen hebben

De incatrail

In Urumbamba troffen wij 2 Nederlanders en die hadden de tocht al gelopen en vonden het ontzettend zwaar, hadden het op hun tandvlees gehaald, het was 3 uur achter elkaar klimmen en dag was

echt wel nodig. Dit klonk niet bemoedigend maar ze zeiden er wel bij " het is echt de moeite waard, een schitterende tocht" Na onze nacht in Ollantaytambo begon ons avontuur, we zagen er wel een klein beetje tegenop na het verhaal van de 2 Nederlanders. We moesten weer vroeg op want onze trein naar het startpunt van de trail ging om ruim 7 uur, het was een trieste dag, veel bewolking en het regende, dat beloofde niet veel goeds. Wij moesten er bij kilometerpaal 104 uit, ik vroeg aan de conducteur of hij ons wou waarschuwen wanneer wij daar aankwamen. Hij vroeg om de ticket waar dat op vermeld stond. Ik had 2 tickets en een bijlage, ik dacht dat dit een soort aanhangsel was bij de tickets, dus ik had het verscheurd en in een prullenbak op het station gegooid. Hij stond erop dat ik hem kon laten zien dat wij er bij 104 uit moesten , want er mogen maar een x aantal mensen per dag de trail lopen. Ik krijg wat van die bureaucratie, want ik verzin dat toch niet en waarom stond dat niet op onze ticket maar in een soort

bijlage? Noodgedwongen ging ik terug naar de prullenbak en die was inmiddels helemaal vol, dus moest ik dat ding helemaal legen, geen plezierig werkje. Iedereen keek mij ook een beetje meewarig aan alsof ik een soort clochard was op zoek naar eten in een prullenbak. Helemaal onderin moest mijn versnipperde bijlage liggen want de prullenbak was bijna leeg op het moment van deponeren, en ja hoor op de bodem lagen delen van mijn versnipperde bijlage. Ik heb de snippers aan de conducteur laten zien en zowaar de snipper met 104 km zat ertussen en hij gaf aan ons te waarschuwen wanneer wij die kilometerpaal bereikt hadden en zei ook nog tegen mij "don't do it again", ik heb het hem plechtig beloofd, wat een kleine wijsneus ......

Wij waren al op de hoogte dat kilometerpaal 104 veranderd was in 106 en dat wij ook een ander deel moesten lopen van het traject, want 3 weken terug was er een aardverschuiving geweest en die had

een deel van de incatrail verwoest. Dit was 's nachts gebeurd en er was gelukkig niemand gewond geraakt. Bij kilometerpaal 106 stond onze gids Walter, wij hadden gelukkig samen 1 gids zodat wij ons eigen tempo konden lopen. Hij vertelde ons over het traject en de zwaarte en zei dat de eerste uren erg zwaar waren, maar dat we alle tijd hadden en zo vaak konden stoppen als we wilden. Het was gelukkig droog geworden en de temperatuur was aangenaam. We begonnen meteen met klimmen en dit ging aan één stuk door, kleine en hoge treden wisselden elkaar af. Het was vermoeiend en wij stonden regelmatig even stil om uit te puffen. Het uitzicht was steeds fantastisch en er groeiden ook prachtige bloemen, veel orchideeën( zie foto's) . Walter wist alles over deze bloemen te vertellen, was erg

leuk en hij nam er ook de tijd voor. Ondertussen konden wij dan weer even bij komen van de klim. Wij waren na 2 uur boven, dat viel ons erg mee, we waren toen 600 meter gestegen en daarna werd het traject een stuk eenvoudiger, klimmen en dalen, maar veel minder steil. Wij hadden verwacht in kolonne naar boven te lopen maar niets van dat alles, gewoon met z'n 3-en. Het tweede deel was uitstekend te doen, aan het einde moesten we opnieuw een half uur behoorlijk steil omhoog. In ruim 5 uur hadden we de zonnepoort bereikt en vanuit deze poort kun je Machu Picchu helemaal zien liggen en is het doel bereikt ( zie foto), daarna is het alleen nog afdalen naar de oude stad. We hadden een fantastisch en voldaan gevoel, het was zwaar maar een prachtige tocht. Het weer werkte ook uitstekend mee, droog en zo nu en dan zon, het was lekker weer om te lopen, de dag eindigde met regen net zoals die begon, maar dat maakte ons niets meer uit. We gingen met de bus naar Aqua Caliënte, daar overnachten wij en dan, al wachtend op de bus, wordt duidelijk wat

voor toeristen industrie het is. Wij moesten ruim een half uur in de rij staan voor de bus en ze reden af en aan, daar moet je maar niet teveel bij stilstaan. Ik had het gevoel in de rij te staan voor een skilift of zoiets.

Machu Picchu
De volgende dag moesten we heel vroeg opstaan, want om 5 uur moesten we in de rij staan voor de bus naar boven om voor alle drukte boven te zijn. Het is niet te geloven zoveel mensen er dan al in de rij staan. Met onze gids door Machu Picchu gelopen en het is wel heel bijzonder hoe deze stad voor een deel bewaard is gebleven. Nadat onze gids vertrokken was hebben wij er nog wat doorheen gelopen, naar al die mensen zitten kijken, maar toen het steeds drukker werd zeiden we tegen elkaar " we hebben nu ook wel genoeg stenen gezien" . We zijn een oud Incapad naar beneden naar de

rivier gelopen. Dit pad werd door de Inca's gebruikt om te vissen in de rivier. Na een lange afdaling van ruim anderhalf uur kwamen we weer aan in Aqua Caliënte. Het was beslist de moeite waard. Met de trein terug naar Cusco en nog een dag lekker rondhuppelen in deze stad, het werd wel rondhuppelen in de regen, zelfs hagelstenen kwamen naar beneden. Het wordt tijd voor de jungle, we hebben zin in een lekkere warme temperatuur.