Zuid-Amerika, Peru

Heerlijk relaxed gereisd in een zeer comfortabele nachtbus, met echte slaapstoelen en veel beenruimte, lekker geslapen. In Arequipa aangekomen, konden we meteen in onze kamer, dat is wel prettig na zo'n lange busreis van ruim 12 uur. We zijn van de woestijn het Andesgebergte ingegaan, wel een grote overgang van de hitte naar een veel lagere temperatuur. We zitten nu op 2300 meter, kunnen we vast wat wennen aan de hoogte. Het is echt een stuk kouder hier, lange broek en trui aan, brrrr. We reizen nu door een gevoelig "aardbevingsgebied" . Vandaag zijn we door een heel oud klooster gewandeld, een hele grote nonnengemeenschap moet dat geweest zijn, een dorp op zich. Het waren vrouwen uit welgestelde families die

daar non werden en zij hadden slavinnen tot hun beschikking en een heel goed leven, dat verkozen de meesten boven echtgenote en moeder worden. Dat klooster is ettelijke keren getroffen door een aardbeving, en elke keer werd het weer op een iets andere wijze teruggebouwd, daardoor ontstonden er ook verschillende stijlen. Later zijn de nonnen de maatschappij in gestuurd, omdat ze geen non-waardig bestaan hadden geleid en de slavinnen kregen de kans om non te worden, toch nog gerechtigheid.
Er zitten hier in Arequipa 19 vulkanen om ons heen, waarvan 3 actief zijn. Het is wel een prachtig gezicht, want ze zijn allemaal bedekt met eeuwige sneeuw. We maakten een stadstour en de gids zei, als je de bus licht voelt schommelen, dan kunnen dat "aardschokjes " zijn, dat is hier heel normaal. Er zaten zoveel drempels in het wegdek dat wij de schokjes vast niet gevoeld zouden hebben...

Coca- bladeren

We drinken hier thee van coca-bladeren, schijnt te helpen tegen hoogteziekte, helaas niet tegen hoogtevrees, dat is dan weer jammer. Veel mensen kauwen hier op coca-bladeren, je kunt er thee van zetten, ik heb er snoepjes van gekocht, wie weet helpt het. Er wordt natuurlijk ook cocaïne van gemaakt, maar daar hebben ze het hier niet over. De cocabladeren kun je hier gewoon kopen op elke markt, het is hier volkomen legaal. Het kauwen op die bladeren vond ik helemaal niks, een vieze smaak en allemaal smurrie in je mond, ik heb het snel weer uitgespuugd. We hebben wel pillen tegen hoogteziekte maar ja als er een natuurproduct is dat helpt is dat mooi meegenomen, maar kauwen wordt het in ieder geval niet en of thee en snoepjes zoveel helpen, ik betwijfel het.

De COLCA CANYON
Ik had erg veel zin in dit deel van onze reis, een hele diepe canyon bekijken, (dieper dan de Grand Canyon in Amerika) maar ook naar grote hoogte stijgen, bijna op 5000 meter. lama's, alpaca's en venuca's zien lopen, deze dieren zijn allemaal familie van de kameel en tot slot "condors" spotten. Dat laatste leek mij fantastisch, geen "vogeltjes " kijken maar de één na grootste vogel ter wereld van dichtbij zien vliegen. Het was nog wel even spannend of M wel mee zou gaan, want hij had de hele nacht last van "reizigersdiarree ". Gelukkig besloot hij wel mee te gaan en het ging gedurende de reis in een kleine bus met 6

personen ook erg goed. We kwamen al snel boven de 3500 meter en zagen de verschillende vulkanen prachtig afsteken tegen de blauwe lucht met hun besneeuwde toppen. De lama's, de alpaca's waren fantastisch om te zien, hele grote kuddes liepen er rond, hele mooie foto's van gemaakt. M heeft al een trui gekocht, gemaakt van baby-alpacawol, zo lekker zacht. Aangekomen op een grote hoogvlakte op ruim 4200 meter even uit de bus om wat te drinken, er stond een erg koude wind, meestal waait het op hoogvlaktes maar deze wind was wel heel erg koud. De vulkanen zagen we ineens van de andere kant en waren minder hoog, doordat we zelf gestegen waren. Onderweg zagen we grappige konijnen met een staart als een eekhoorn.

Op een hoogte van 4920 meter zijn we opnieuw uit de bus geweest. Ik ben blij dat ik daar niet mee hoefde te doen aan een hardloopwedstrijd, nu doe ik dat liever helemaal niet, maar daar zou

ik er dood bij neervallen, ik moest mijn tempo erg naar beneden bij stellen. Ik voelde dat mijn ademhaling ontzettend zwaar ging en dat ik ook wat licht werd in mijn hoofd. M werd ook duizelig, maar die was ook al niet echt lekker.
In het stadje Chivay kwamen er nog 2 Canadezen bij. Ons gezelschap bestond toen uit 2 Mexicaanse meisjes, die anders niks deden dan hun lippen stiften en elkaar en zichzelf met behulp van een selfiestick voortdurend op de foto zetten. Verder was er nog een stel uit London, die de " Brexit " echt helemaal niks vonden, en van mening waren dat Engeland geen dommere beslissing had kunnen nemen.
In het hotel aangekomen is M meteen naar zijn kamer gegaan en die heeft zich de rest van de dag niet meer laten zien, voelde zich erg beroerd. Onze medereizigers vroegen natuurlijk wat er aan de hand was en tot mijn grote vreugde bleek onze reisgenoot uit Cananda apotheker te zijn geweest ( geweest was duidelijk, want hij was de 70

al gepasseerd) en vertelde welke medicijnen M nodig had. Het was zondag en alles was dicht, uiteindelijk heeft een taxichauffeur de medicatie gehaald uit een ander stadje. Ik ben die middag met de Canadezen wezen wandelen, een berg opwandelen op 3800 meter viel nog niet mee, moest mijn tempo aanpassen. Het uitzicht was fantastisch en veel mooie planten en vogels gezien, waaronder een grote kolibrie.

Het was vroeg op, 5 uur werden wij gewekt , overigens is het bijna elke dag vroeg op, het is hard werken volgens M op deze reis. Na het ontbijt gingen wij op weg naar de Condors. De medicijnen hadden goed werk gedaan, M voelde zich beter en ging mee, moest overigens ook wel, want we kwamen hier niet terug. Tijdens het ontbijt, ging de vulkaan die redelijk dichtbij was as uitspuwen, een overweldigend schouwspel, zo'n enorme hoeveelheid grauwe as. Het

was bij zonsopkomst en die as spuwende vulkaan bij het opkomende licht van de zon was een adembenemend gezicht. We waren er allemaal stil van. Sinds een half jaar is die vulkaan weer actief en spuwt een aantal keren per week prachtige formaties uit. Terwijl ik ernaar keek, kreeg ik het gevoel van "wanneer komt het vuur nu , of wanneer vliegen er grote brokstukken in het rond" ,maar dat gebeurde (gelukkig) niet . De as is erg vruchtbaar en wordt gebruikt voor de landbouw. Toen we ons los hadden gemaakt van het schitterende schouwspel gingen we de bus in naar de canyon, het was opnieuw een prachtige rit. Onderweg een aantal stops op mooie uitzichtpunten en daar worden dan allerlei spullen verkocht, kinderen doen ook hun best om de goederen aan de man te brengen.

De laatste 3 kwartier richting de "condor spotplaats" hebben we langs de canyon gewandeld en onderweg zagen we ze al vliegen. We wandelden op 3800 meter hoogte, dat was wel weer te merken, moet wel effe wennen, die hoogte. De condors waren prachtig om te zien, ze vlogen soms dicht boven of onder ons langs, wat een reusachtige vogel, zwart/wit van kleur, de jongen zijn tot ongeveer 8 jaar bruin van kleur, ze kunnen wel 60 tot 70 jaar oud worden. Het waren er heel veel, en vooral s'ochtends zijn ze actief. Ik vind vogels kijken fantastisch, dit was wel weer een ervaring erbij. In Patagonië, Zuid- Chili, hadden we ze hoog in de lucht boven ons zien cirkelen, dit was een " heel dichtbij" ervaring. Na deze prachtige show van de condors reden we weer terug naar Arequipa, met nog een aantal stops onderweg. Er is hier maar 1 weg, dus we reden dezelfde weg terug. Morgen ( 4 april) gaan we Peru verlaten en gaan we naar het noordelijkste stadje van Chili aan de kust. Onze bus vertrekt om 6 uur, weer vroeg op ......