Nihon 24/7

Vandaag heb ik eindelijk even de tijd en rust om weer wat te schrijven. Jeetje, wat gaat de tijd snel! De dagen/weken/maanden vliegen voorbij. Ik ben al over de helft van mijn tijd hier, terwijl het ergens nog steeds voelt alsof ik hier pas net ben. Nu ik hier iets meer dan 2 maanden ben, heb ik wel een redelijke indruk hoe Japan in zijn werk gaat.

Veel is hetzelfde als in Nederland, maar er zijn toch ook wel grote verschillen. Natuurlijk de taal, daar kun je niet omheen. Ondanks dat ik Japanse lessen volg, is het spreken van Japans nog steeds erg lastig. Dat ligt vooral aan mezelf, omdat ik te weinig oefen met het onthouden van de woorden en me ook wel kan redden met het Engels en een verdwaald woord Japans. Ondertussen kan ik mezelf wel voorstellen en snap ik ongeveer waar het over gaat als ze iets vertellen. Dat heet, als ze rustig praten en de zinnen niet te lang/moeilijk maken ;)

Daarentegen heb ik me gefocust op de Kanji. Kanji zijn de Chinese tekens die ze gebruiken voor (delen van) woorden. Helaas (of gelukkig, dat weet ik niet zeker) gebruiken ze de Kanji anders.
In China heeft iedere Kanji 1 uitspraak en 1 betekenis, als ik het juist heb begrepen. In Japan niet… Ieder teken heeft minstens 2 uitspraken: “KUN reading”, de Japanse uitspraak en “ON reading”, de Chinese uitspraak. En om het lastig te maken, kunnen er dit ook meer zijn en verandert de uitspraak en betekenis als hij gebruikt wordt in combinatie met andere Kanji of in een andere context.
Als voorbeeld het teken voor de zon, het eerste teken dat je leert en is relatief eenvoudig: De zon = “hi” (KUN reading).
Maar de Kanji “zon” betekent ook “dag” en kan ook uitgesproken worden als “nichi” (“ON” reading). Dus zou het heel logisch klinken als zondag uitgesproken zou worden als “hi-nichi” of "nichi-hi", maar nee hoor! De uitspraak voor dag in maandag/dinsdag/… is “youbi”, waarbij de “bi” als de Kanji “zon” getekend wordt (en de "you" een lastige andere Kanji). En ervoor de juiste Kanji voor de juiste dag.

Ze gebruiken de Kanji voor “zon” gelukkig wel voor zondag (en de maan voor maandag). Maar het is geen “hi”, de uitspraak is “nichi-youbi”. En alsof dat niet genoeg is, kan deze Kanji soms ook nog uitgesproken worden als “ni”, “juu” of “ka” in sommige gevallen. Je begrijpt, een hele klus!

Ondertussen hebben we 55 verschillende Kanji geleerd, met in totaal over de 200 verschillende mogelijkheden, uitspraken en betekenissen. Hier heb ik vanmorgen tentamen van gehad en het ging verbazend goed! Waarschijnlijk vooral omdat ik het leuk vindt om de Kanji te leren en te tekenen. En het is voor mij ook wel erg handig, omdat ik bijvoorbeeld de menukaart en de borden op het station langzaam herken. Maar om de krant te lezen, moet je schijnbaar minimaal de eerste 2000 Kanji leren, dus hier ben ik nog wel even mee zoet :P

Iets anders wat me aan Japan is opgevallen, is het ritme waarin mensen leven. Of eigenlijk het gebrek aan dag/nacht ritme.. Winkels zijn hier alle dagen open, meeste van 8 uur ’s morgens tot 10 uur ’s avonds (ook op zondag- en feestdagen!). En alsof dat niet genoeg is, kun je ook altijd terecht bij een van de vele conbini (convenience stores) die 24/7 open zijn.

Conbini zijn hier overal en zijn vergelijkbaar met een groot tankstation (alleen kun je er niet tanken) en je kunt er alle dagelijkse dingen krijgen. Als je daar avondeten gaat halen, warmen ze het zelfs netjes voor je op en krijg je er standaard hashi (eetstokjes) en een servetje bij. En de conbini is altijd in de buurt! Als je er geen hebt liggen binnen 5 tot 10 minuten lopen, loop je ofwel heeeel erg langzaam of je woont in een hutje op de hei. Op weg van de campus naar een plaats waar we vaker gaan eten (+- 15 minuten fietsen), kom ik er 5 tegen.

En als je dan toch ergens dorst hebt en je hebt geen drinken bij je, kun je ook nog altijd iets pakken uit de hele vele vending machines. Die zijn werkelijk o-ve-ral. Op de meest gekke plekken kom ik ze tegen. En ze staan altijd aan en zijn altijd gevuld. Eentje zelfs midden op het platteland in the middle of nowhere. Ik ben begonnen om van iedere machine een foto te maken, ik hoop binnenkort een keer tijd te hebben om een collage te maken ;)

Maar ook de mensen zelf hebben rare ritmes. Ik ben gewend om rond een uur of 9 te beginnen met werken en rond een uur of 5 op te houden en te gaan eten. 2 mensen in mijn lab doen ongeveer hetzelfde, maar zij komen uit Indonesië en Maleisië. De Japanse collega’s zie ik vaak pas binnen komen vanaf een uur of 12 / 1. En dan beginnen ze meestal met lunch en een middagdutje. Vanaf een uur of 2 beginnen ze pas echt iets te doen.
Maar ik weet niet tot hoe laat ze bezig blijven, dat moet ik er wel bij zeggen.

Waarschijnlijk als ik nu (10 uur) naar mijn lab ga, zullen er vast mensen aan het werk zijn. Gistermorgen lag een van de jongens te slapen op 2 stoelen. Gister was maandag, dus waarschijnlijk is hij de hele zondag(nacht) daar geweest en niet naar huis gegaan in de tussentijd. En ik hoor van meer mensen dat dit vrij normaal is.

Op willekeurige plekken en tijden slapen zijn Japanners sowieso goed in. Niet alleen achter hun bureau, maar ook in de bus/trein, in de Karaoke (is goedkoper overnachten dan in een hotel :P) en zelfs in vergaderingen heb ik al meerdere malen mensen zien slapen. Geef mij maar mijn fijne bedje in de nacht, slaapt toch veel beter!

Over mijn lab gesproken.. Mijn onderzoek. Dat gaat goed! Mijn voorstel is een aantal keer herschreven, maar ondertussen ben ik erg tevreden ermee. Wat ik precies onderzoek, kan ik nu nog niet vertellen.

Vandaag heb ik mijn recruitement afgerond en in totaal hebben 62 mensen zich aangemeld om deel te nemen aan mijn onderzoek. Ook aan de participanten kan ik niet veel vertellen over wat ik onderzoek en waarom, aangezien ik juist iets wil onderzoeken wat onbewust moet zijn. En zodra iemand het weet, kan ik de data niet meer vertrouwen. En ja, dit is in het Nederlands geschreven, maar er zitten een paar nieuwsgierige jongens tussen die met Google Translate misschien toch proberen te achterhalen wat ik van plan ben.

Wat ik er wel over kan vertellen, is dat ik met de robot genaamd “Grace” werk. Dankzij Koide (een jongen in mijn lab) hebben we haar zo kunnen programmeren dat ze het experiment bijna volledig autonoom kan uitvoeren. Zonder Koide was me dat waarschijnlijk niet gelukt, of had het in ieder geval veel meer tijd gekost!

Dus eigenlijk gaat Grace het meeste werk voor me doen. Maar ja, mijn onderzoek gaat uiteindelijk over mens-robot interactie, dus op zich is dat wel logisch ;) Samen met de robot gaan de participanten een puzzel oplossen.

Komende vrijdag gaan we proefdraaien en het hele experiment een paar keer oefenen. En maandag begint het experiment echt. In totaal doen er 62 mensen mee aan mijn experiment, ieder 30 minuten. Volgende week wordt dus een drukke week!! Maar ik heb er wel zin in :D

Eigenlijk heb ik nog een hele berg te vertellen over hoe het is om in Japan te zijn. Volgende keer meer, het is al laat.
Dus voor nu: Ohayou gozaimasu! (Slaap lekker) En morgen weer op tijd beginnen om alles af te ronden voor het proefdraaien.