Het grote aftellen

De documenten kwamen aan vanuit Japan.

Wat algemene informatie over mentoren, huisvesting en wanneer de eerste dag is. Niets nieuws, die informatie hadden we ook al digitaal gevonden. En de vraag om door te geven wanneer onze vluchten zijn.

Maar het belangrijkste document was mijn Certificate of Eligibility. Een mooi papiertje met veel Japanse tekst en gelukkig ook gewoon Engels.

En met deze CoE kon ik op weg naar de ambassade van Japan voor het daadwerkelijke visum. Maar niet voordat ik een heel formulier ingevuld had voor het visum aanvraag. De meeste vragen waren hetzelfde als voor de aanvraag van het certificaat, enige toevoeging waren de vragen over een eventueel crimineel verleden. Waar ik gelukkig overal "nee" kon aanvinken.

De ambassade is niet moeilijk te vinden. Alleen goed zoeken naar de juiste vlag en een parkeerplaats. Die laatste was wel wat lastiger, maar voor de ambassade van Maleisië was nog een plaatsje vrij.

De buitenkant van de ambassade ziet er mooi uit, groot herenhuis. De binnenkant is een heel ander verhaal. Eenmaal door de poort heen, ga je ergens achteraf een deur in. Binnen kom je in een hele kleine hal, moet je alles (inclusief telefoon) in een kluisje stoppen en daarna wordt je door gelaten. Bij de balie werd mijn paspoort, certificaat en visum aanvraag ingenomen door een vriendelijke Japanse dame. En met de melding dat het paspoort om 3 uur alweer opgehaald kon worden!

Op dat moment was het kwart over 12, dus heb ik de keuze gemaakt om te wachten. Om nu op de ambassade zelf te blijven zitten, nee. Dus ik ben lekker gaan lunchen en uitwaaien in Scheveningen aan het strand. En toen bedacht ik me dat ik een maand later waarschijnlijk ook weer aan de zee sta, maar dan aan de Pacific Ocean en niet de Noordzee ;)

Uiteindelijk was het 3 uur en ben ik terug gegaan naar de ambassade. Helaas was mijn visum nog niet klaar en heb ik even moeten wachten.

Dus heb ik me geamuseerd het het lezen van een Japans voorlichtingsblaadje voor kinderen.

Het was een stripverhaaltje, maar ik zou je toch niet kunnen vertellen waar het nu eigenlijk over ging. Ik besefte me dat ik toch nog erg veel Japans moet leren om een beetje wijs te worden uit dit soort documenten. Maar ik ben ervan overtuigd dat me dat uiteindelijk wel gaat lukken!

Een minuut of 10 later was mijn visum klaar. En met een paspoort, voorzien van een mooie sticker, ben ik weer terug gereisd naar Eindhoven.

Nu ben ik bezig met het inpakken van mijn koffer(s) en ik blijf oefenen met mijn Japans.

Over 20 dagen sta ik met mijn koffers in Japan :D