Dagje strand

Sinds we hier zijn is het weer niet echt goed geweest. Vooral regenachtig en koud (maximaal 15 graden). Op maandag na, toen was het droog en redelijk zonnig.

Donderdag en vrijdag was het zelfs maar 11 graden en echt koud met wind en regen. En ik heb mijn koffer vooral ingepakt met de gedachte dat het hier warmer zou zijn dan in Nederland, dus veel truien en warme dingen heb ik niet bij me. Dat is best een tegenvaller...

Zaterdagmorgen rond een uur of 10 stuurde Benjamin een berichtje met de vraag of we mee gingen naar het strand. Mijn eerste vraag was: "Hoe is het weer?" Ik was pas net wakker en had nog niet buiten gekeken. "Volgens de berichten droog en vanmiddag zelfs zon, ziet er goed uit". Nou, wat houdt ons dan nog tegen? Met zijn drieën zijn we op weg gegaan.

Eenmaal buiten gekomen bleek het zelfs veel beter dan ik had gedacht! Het zonnetje scheen en het was zelfs aangenaam warm te noemen. Voor de zekerheid toch nog maar even mijn jas mee genomen, te weet maar nooit. Achteraf gezien had ik die jas gewoon thuis kunnen laten, want hij was me alleen maar tot last.

De straten zijn hier niet zo breed en de doorgaande weg heeft hier lang niet overal een fietspad (terwijl ze wel 70 rijden). Dus Geert en Benjamin hadden een iets rustigere en toeristische route opgezocht.

Om naar het strand te gaan, zitten we aan de juiste kant van Toyohashi en het was een mooie weg langs rijstvelden en akkerlanden. Het nadeel is dat het hier zo heuvelachtig is als Limburg en dat er best wel wat steile heuvels tussen zitten. Mijn conditie is niet heel erg best en de fiets heeft geen versnellingen, dus ik heb af en toe flink moeten trappen om de jongens bij te houden en zelfs een aantal stukken moeten lopen.
"What goes up, must come down" telt ook voor wegen, dus op een aantal stukken konden we heerlijk naar beneden zoeven en het uitzicht was prachtig.

De zee ligt niet heel ver weg, ik denk dat we er een dik kwartier over gefietst hebben (stoppen voor foto en de weg zoeken niet mee geteld) en vooral het laatste stukje weg door het bos was geweldig! Het deed me heel erg denken aan Hawaii. En het was bergaf, dus extra genieten.

Eenmaal bij de zee aangekomen hebben we onze ogen uit gekeken. Het strand is behoorlijk breed, maar vooral ook ontzettend lang! We hebben onze fietsen neer gezet en zijn een stuk over het strand gewandeld. Na een stuk gelopen te hebben, zijn we op een stukje muur gaan zitten en hebben we genoten van het uitzicht, de zon en de surfers.

Op een gegeven moment zijn we weer terug gelopen en de fiets opgezocht. En toen kwam de rit terug. Tja, heen konden we heerlijk relaxed bergaf, nu dus ontzettend stijl bergop. Dus het eerste stuk maar gelopen. Dat was een flinke klim! Op het strand hebben we het gehad over Mount Fiji en dat we eigenlijk wel naar de top willen lopen. Maar als ik nu al bekaf ben door dat kleine stukje omhoog... We zullen zien ;) Misschien gaat mijn conditie wel goed vooruit als ik de komende tijd vaker ga fietsen.

Op de weg terug zijn we nog even gestopt bij een supermarkt. Of ja, eigenlijk is het een winkel waar ze vooral de lokaal verbouwde dingen verkopen, vergelijkbaar met een overdekte markt. Groente en fruit is hier in Japan (naar verhouding) best duur. In deze winkel valt het mee en deze ligt op 5 minuten fietsen van TUT af. Dus ik ga binnenkort een pan kopen en beginnen met zelf koken. Alleen maar eten in de universiteitsrestaurant of de Japanse magnetron-maaltijden halen is geen goed idee.

Maar het strand ga ik komende tijd wel vaak zien! Het is erg prachtig en niet zo heel ver fietsen. Alleen de volgende keer wel zonnebrand mee nemen, want ik ben na dat beetje zon al zo rood als een kreeft in mijn gezicht :P