Welkom op het lab!

Tot nu toe heb ik alleen maar verteld over dingen die ik mee maak in de avonden / weekenden. Maar ik ben hier uit eindelijk ook om te studeren ;)

Laat ik toch even beginnen met het “buiten de studie” gedeelte. Afgelopen woensdag was het welkomsfeest met/voor iedereen van het lab. Of beter gezegd, welkomsdiner. Wat ze hier “party” noemen is namelijk meestal niet hetzelfde wat wij bedoelen met een feestje. Maar gezellig was het wel! We zijn in een traditioneel Japans restaurant geweest.

Dus op de grond zitten aan een lage tafel, allerlei verschillende hapjes om te eten en drinken zoveel als je wil.

En zoals ik hier al heel vaak heb gedaan afgelopen weken: Iedereen moest zich even netjes voorstellen en iets vertellen over zichzelf. Aangezien de meeste mensen van mijn lab voornamelijk Japans spreken, was ook dit allemaal in het Japans. Maar van de meeste weet ik nu in ieder geval de naam en ongeveer wat ze doen en welke hobby’s ze hebben. Gelukkig zat ik wel aan de tafel waar de mensen in ieder geval proberen Engels te spreken. Het is eigenlijk ook wel grappig om te zien dat Japanners na een paar biertjes ineens een stuk vrijer en gezelliger zijn, en ineens een stuk spraakzamer en meer Engels kunnen spreken :D Jammer dat ze op het lab geen bier drinken.

Al vanaf het begin heb ik mijn eigen bureau gekregen op het laboratorium. Er zitten nog 5 mensen om me heen en in totaal zitten we met 10 mensen op dezelfde kamer. Maar een aantal van hun zijn bachelor studenten, dus die hebben ook nog lessen en zijn niet altijd aanwezig. Naast deze ruimte, is nog een andere ruimte waar werkplekken zijn en 2 ruimtes waar met de robots gewerkt wordt. Afgelopen dinsdag heeft iedereen een toelichting gegeven over de projecten die ze doen. Ook dit was voornamelijk in het Japans, maar eigenlijk iedereen is wel met een van de robots bezig.

En ook ik ga met de robots aan de slag, uiteindelijk. Ik mag zelf kiezen welke robot ik het liefste ga gebruiken. We hebben Grace, Hiro, Rex en de Peoplebot. Zelf ga ik werken met Grace, een robot die een beetje lijkt op R2D2. Toen ik dat tegen Koide en Igi (medestudenten op het lab) zei, moesten ze wel lachen. De geluiden die ingeladen zijn op de robot zijn namelijk ook daadwerkelijk de geluiden van R2D2 :D

Wat ben ik van plan? Mijn onderzoek gaat over het benaderen van mensen. Langzaam aan worden robots ontwikkeld die in huis worden ingezet als extra hulp in het huishouden. Meestal met het idee om oudere mensen te helpen met alledaagse klusjes zodat ze langer zelfstandig thuis kunnen blijven.

Het is al moeilijk genoeg om een robot te ontwikkelen die überhaupt de taken kan uitvoeren die gewenst zijn, zoals het halen van eten en drinken / deur open maken / een praatje maken / stof zuigen / enz..

Op dit moment zijn ze daar al heel ver mee. Helaas zijn sommige handelingen voor mensen heel erg vanzelfsprekend, maar voor robots niet. Zoals bijvoorbeeld het ontwijken van objecten en het herkennen van personen. Dus het technische gedeelte is lastig en complex.

Maar met alleen het technische gedeelte kom je niet ver genoeg. Een robot die in huis terecht komt en dag in dag uit met mensen samen moet leven, moet ook situaties kunnen herkennen en niet in de weg lopen.

Ondertussen wordt er steeds meer onderzoek gedaan over het gedrag van robots en hoe mensen reageren. Dit staat nog heel erg in de kinderschoenen, maar is wel een erg leuk onderdeel. Robots krijgen door dit soort onderzoeken een hogere “sociale intelligentie”. Een robot met een hoge sociale intelligentie reageert natuurlijker / menselijker in bepaalde situaties. Een voorbeeld hiervan is dat hij niet zomaar een gesprek tussen twee mensen onderbreekt, maar kan herkennen wanneer een gesprek afgelopen is en dan pas zijn vraag stelt.

In mijn onderzoek ga ik bekijken hoe een robot het beste een persoon kan benaderen. Dus wanneer wordt de robot als sociaal intelligent ervaren in verschillende situaties. De eerste taak die de robot gaat krijgen, is het brengen van een object. De andere taak is het maken van een praatje, bijvoorbeeld over hoe het gaat met iemand en of hij zijn medicijnen die dag al gepakt heeft. Wat dat precies gaat worden, moet ik nog beschrijven ;)

Waar ik vooral in geïnteresseerd ben, is hoe de robot het beste aan kan komen rijden bij deze verschillende situaties. Dus op welke afstand moet hij stoppen? Als hij te dicht bij komt, komt hij in de persoonlijk zone, wat meestal als onprettig ervaren wordt. Maar als hij te ver af staat, is de robot waarschijnlijk te afstandelijk en niet persoonlijk genoeg. Een andere factor die ik ga onderzoeken, is de kant waar de robot vandaan komt. Mijn verwachting is dat een robot die van voren aan komt rijden erg direct is en daarmee meteen teveel aandacht trekt.
Zeker als een persoon bezig is met iets anders, kan dit mogelijk als asociaal ervaren worden. Dus misschien vinden mensen het prettiger als een robot een beetje in een boogje naar je toe komt rijden. Maar wat is dan de beste hoek? En vinden mensen het dan prettiger als hij van links aan komt rijden of van rechts? Of ligt dat eraan welke taak hij heeft?

Veel vragen waar ik op dit moment ook het antwoord nog niet op weet! Hopelijk over een paar maanden wel, of weet ik in ieder geval meer. Ik heb niet de illusie dat ik alle vragen in 1 keer kan beantwoorden. Want het zou zomaar kunnen dat ik wel een paar antwoorden vindt, maar daarmee weer 20 nieuwe vragen creëer. We gaan het zien.

Op dit moment is Grace een robot die erop gemaakt is om mensen te herkennen en te kunnen volgen. Voor mijn experimenten zal ze ander gedrag moeten vertonen en dus zal ze ook een “iets” ander programma moeten krijgen. Ik hoop een gedeelte zelf te kunnen doen, maar het programma is nu al redelijk complex.

Gelukkig krijg ik hulp van Koide en Igi om haar te laten doen wat ze moet doen. Koide is een Japanner, maar spreekt redelijk goed Engels en is oprecht geïnteresseerd in mijn onderzoek en hoopt er zelf ook wat van op te steken.

Ze zijn hier niet gewend om naar de psychologische / sociale aspecten te kijken. Dus waarschijnlijk ga ik de komende maanden veel met hem samen werken. En ook Igi spreekt goed Engels, hij is een internationale student uit Indonesië. Dus met zijn drieën krijgen we haar wel aan het rijden en kan ik mijn experimenten gaan uitvoeren.

De planning is om eind juni te beginnen met de daadwerkelijke experimenten, tot die tijd is het vooral veel vooronderzoek, experiment beschrijven en Grace aan de praat krijgen. Tegen die tijd zal ik wel weer een keer over mijn onderzoek vertellen, maar in de tussentijd gaat het weer over de leuke dingen die ik verder mee maak in Japan ;) Zoals het feit dat ik her en der Nederlandse teksten tegen kom, zoals de poster in het restaurant van de welkomsparty.