Na Dubrovnik was ik een beetje bang voor wat Budva ons zou brengen... Deze stad wordt immers erg vaak met Dubrovnik vergeleken. Nog zo'n drukke stad, daar hadden we niet erg veel zin in. Gelukkig ligt ons nieuwe huisje op de heuvel en dus ver genoeg van het drukke centrum. Het heet 'oasis in budva'. Ik herinner me dat ik meteen zwichtte voor de titel van het huis en ik dank mezelf er nog voor:)
Het is hier echt een oase van rust. We hebben een fenomenaal uitzicht op de stad en de budva Riviera en op het heerlijk zwembad en de mooie tuin! Ik heb mezelf voorgenomen mijn 'schuifelend gat' een beetje in bedwang te houden en hier een rustmoment tijdens deze drukke reis te houden... Lang uitslapen, uitgebreid ontbijten, veel aperitieven, spelletjes spelen met de kinderen en zwemmen om dan weer van vooraf aan te beginnen.
Tijdens de doorrit stopten we aan de baai van Kotor om er te snorkelen en wat uitzichten te bewonderen. Ontzettend mooi vond ik dat! Bij het binnenrijden van het dorp Marcovici viel me op dat dit land een aantal dingen nog niet op orde heeft. Zo heeft het bv nog geen controle over zijn afvalophaling. Bij de weg staan een vijftal containers dagenlang overvol met afval terwijl de hitte ongenadig alle inhoud in een stinkende smurrie verandert. Kapotte koelkasten, autobanden, halve zetels... Noem maar op, het wordt allemaal gewoon gedumpt nét naast de container. Hoe dit land tot de monetaire Unie is kunnen toetreden is mij een groot vraagteken! Na enig opzoekingswerk leer ik dat ze niet officieel zijn toegetreden, ze gebruiken de munt alleen omdat ze zelf geen valuta hebben. Nadat Joegoslavië uiteen is gevallen hadden ze geen munt dus gebruikten ze enkele jaren de Duitse Mark. Na de toetreding van Duitsland tot de eurozone nam dus ook Montenegro de euro over, maar dus zonder toetreding bij de EU. (dat verklaart meteen ook waarom we bij onze intensieve zoektocht naar de Montenegrijnse eurovariant voor mijn broer bot vingen)
Nu, zo gezegd zo gedaan het werd een lazy Holiday! En niet te vergeten: Ons jongste spookje werd 4 jaar. Eigenlijk hadden we gepland zijn verjaardag pas in Albanië te vieren maar na het tegen komen van een gigantisch waterpark besloten we dat dit de beste plek was! Uren en uren waterpret beleefden we. En mama en papa alias bom en raket deden vol enthousiasme mee. Na de zevenennegentigste keer de 46 trappen naar boven te nemen om de zoveelste snelle glijbaan te ontdekken ploffen we moe maar zo tevreden neer in de auto, om rust te zoeken in de oase. (en ook omdat het park gewoon sloot anders waren we er wellicht nog:))
De jongens waren nog nooit zo stil op de achterbank en we zagen dat het goed was! Ons klein mannetje kreeg een pracht van een verjaardag. De beste tot nu toe volgens hem:)
Bij het vertrek naar Albanië stuurde de gps ons na nog geen 500m een weggetje op waar de asfalt plots verdween en volgens ons alleen paard en kar kan ploeteren. (de grote bruine hopen aan de kant maar ook het midden van de weg (beter gezegd het pad) waren daar het bewijs van) We schudden en beefden in onze auto en besloten al snel dat dit toch een omweg waard was. Kar draaien en op naar een betere weg. De wegen zijn hier wel ok maar soms waren de boordstenen eens op en ligt er een laagje asfaltachtig spul op de weg zonder enige wegmarkering.En je krijgt er een gratis kermisbeurt bij door de hobbelingen. Al bij al valt het nog mee, al had ik dit soort wegen pas in Albanië verwacht... Benieuwd naar wat het daar wordt:)