Stipt als de wekker afging om ons loslopend wild (lees kinderen) in toom te houden propten we de laatste restjes uit onze afgezette koelkast in de auto en vertrokken geheel volgens plan om 13u30. De eerste rit werd meteen de zwaarste: Net geen 1300 km door Nederland, Duitsland, Oostenrijk en zo tot in Slovenië. Het waren vlotte kilometers die gelukkig door de extreem flinke achterbank goed verteerd werden! Geen spugers, klagers, ruziemakers of zijn-we-er-bijna'ers... Alleen nu en dan wat onderhandelingen over welke de volgende film zou worden maar ook hier allen zeer diplomatisch.
Na een korte nacht en een dikke pluim voor manlief die zijn nightvision bril opzette en turbopakje aandeed werden we wakker met heerlijk uitzicht op de bergen. Na een ontbijt op speeltuin klaar voor de laatste 100 km.
Joepie het is dus niet ver meer voor we in Kreta zijn horen we onze drie enthousiastelingen juichen. Euh... Blijkbaar hebben we ons reisplan niet zo goed uit de doeken gedaan als we dachten:) Kreta is echt nog ver helpt voorlopig niet. We proberen dan maar de naam te oefenen van onze eerst bestemming... Ljubljana.
Voor mij was deze eerste stop snel gekozen. Alleen al voor het lyrische van zijn naam. Als ik me niet vergis betekent het iets met liefde erin. Kan alleen maar goed zijn dus!
De eerste probeersels leken Op dzjoebelzjana tot duplo-Jana maar voor Ritse blijft het gewoon Kreta :D
Het huis waarin we verblijven is prima: Op wandelafstand van de stad maar toch met een tuin waarin we alle rust hebben en we supervriendelijk onthaald werden door Esma en Aisa! De wittekopjes werden veelvuldig geaaid en bestoefd in een taal waar we niets van begrijpen maar die door de mimiek en lichaamstaal geen woorden hoefde!
Ik ben overduidelijk trots op al mijn schoon mannenvolk waarmee ik deze trip zo goed heb ingezet...

En dan nu: Na zdravje! (enige overeenkomst met het Russisch is berust op puur toeval)