Ik krijg de glimlach niet van mijn gezicht! Wat ik had gedroomd, gehoopt, gewenst, gelezen is uitgekomen. De ervaringen en contacten met mensen die je hier opdoet in Albanië zijn hartverwarmend!
Deze morgen hadden we het geluk een date te hebben met Vjollca en haar familie. Vjollca is een collega van Peter en zij en haar man hebben Albanese roots. Ze zijn geboren in Albanië en hebben in shkodra gestudeerd. We hadden ons geen betere gidsen kunnen wensen. Dankzij hen kregen we een correct en genuanceerd beeld van Albanië. Ze brachten ons naar de beste plekjes, zorgden ervoor dat we (ook met korte rok onder afkeurend gemompel van de imam) de moskee mochten bewonderen, reden met ons naar de rozafaburcht waar ze ons zoals echte Albanezen leerden parkeren op een kiezelhelling en ze brachten ons naar het coolste restaurant dat ik ooit zag. Een soort grot-waterparadijs-speeltuin-zoo-vissenkwekerij-in één. We hadden er echt een geweldige middag en zijn deze mensen oprecht dankbaar voor de trots en het enthousiasme waarmee ze ons hun land hebben getoond.

Ik ben doodop na deze dag vol indrukken en heb het gevoel dat ik ze niet snel genoeg kan verwerken. Ik ben bang iets te missen, een detail te vergeten. Deze dag in dit land heeft me tot in het diepste van mijn ziel heeft geraakt. Ik kan erover schrijven maar de inhoud zal nooit kunnen uiten wat ik voel. Dit was de honger die ik had en die ik de hele reis nog niet gestild kreeg. Het gevoel dat ik had over Albanië strookte gewoon helemaal met wat we hadden gehoopt: De warmte, de hartelijkheid van de mensen in dit land, de openheid, goedlachsheid, eerlijkheid maar ook de pracht van het uitzicht op de bergen, meren en zijn rijke geschiedenis...

We zijn dus helemaal niet gek! Wat ik schrijf voldoet helemaal niet met het idee dat de meeste Belgen hebben over Albanië met zijn Albanese maffia, de Wet van de kanun of de gekke bestuurders in het zotte verkeer. Hier zijn niet meer of minder mensen corrupt dan in pakweg Italië, en ja de kanun wordt hier in het Noorden nog steeds toegepast en dat is crazy maar elk land heeft zijn loonatics. En dan het verkeer... Tja het is even wennen als je een baan zonder wegmarkeringen berijdt en daar dan plots een soort zesvaksbaan ontstaat met zowel chique auto's, een brommertje met een kar aangesjord, een stel koeien die plots de baan worden overgeloodst of een fietser met een halve boom op zijn achterrek gespannen. We kijken onze ogen uit maar eigenlijk is het verkeer erg simpel vertelde Bektash (man van Vjollca) ons... Er zijn gewoon geen regels. Iedereen doet waar hij zin in heeft en dat werkt wonderwel vrij goed. Niemand toetert hier naar elkaar. Het is niet erg om iemand de pas af te snijden , rechts in te halen. Even goeie vrienden! Je hebt gewoon een stel goeie ogen nodig en wat snelle reflexen komen ook wel van pas maar op de pérépherique in Parijs maak je wellicht meer kans op blikschade dan hier...

Is dit dan de droombestemming? Voor de meeste mensen waarschijnlijk (nog) niet. Want natuurlijk heerst er in dit land nog bijzonder veel armoede. En dat zie je, dat voel je. Mijn hart brak meer dan eens bij het zien van graatmagere mensen die de vuilnisbelten afschuimen. Maar als ik kinderen zie bedelen die nog jonger zijn dan Ritse, dan loopt mijn gemoed helemaal vol. Ik voelde me meer dan eens beschaamd voor mijn kinderen die alweer mopperen over de kwaliteit van het speeltuin terwijl je in elke straat wel een moeder ziet met een kind dat dringend medische hulp nodig heeft en dat niet kan bieden. Het is triestig dit te moeten aanzien en eigenlijk zelf niet meer te kunnen doen dan ze weg te sturen met wat wisselgeld.
Voor ons is dit een erg goedkoop land. Een rondje op café met 3 grote frisdranken en 1 liter water kostte ons vandaag €4,20. En daarbij krijg je glaasjes met ijs en citroen en dat wordt allemaal voor je uitgeschonken met een grote glimlach. De mensen zijn er echt niet op uit om te profiteren van toeristen, integendeel, hun traditie bestaat eruit te tonen hoe gastvrij ze zijn. Maar voor de mensen hier is het leven duur.
Ook politiek zit er nog heel wat fout en qua infrastructuur moet dit land nog een serieus inhaalmanoeuvre maken vooraleer het voor de modale toerist aantrekkelijk zal zijn. En toch wil het niet liever dan toeristen met open armen verwelkomen om hen de schoonheid van de natuur en geschiedenis te tonen. Als je het beu bent om tussen 100 andere Belgen en Nederlanders op een camping of hotel in Zuid - Europa te zitten, of als je zin hebt in een goedkope vakantie met lekker eten voor een appel en een ei... (de keuken is hier grotendeels Italiaans en de restaurants zijn halve kastelen in meestal prachtige entourages met bijna altijd splinternieuwe speeltuintjes) trek dan je stoute schoenen aan en kom hierheen. Het heeft alvast ons hart gestolen!

En dan onze accommodatie: We verblijven op een camping (lake shkodra resort) in een heuse tipi tent (de camping is door verschillende magazines en organisaties als tripadvisor uitgeroepen tot beste camping in Europa) Hoe cool is dat? Wij - als kampeerders uit lang vervlogen tijden - kunnen hier best mee leven! 5 mooi opgemaakte bedden en privé badkamers. Hier kamperen is zo slecht nog niet. Het is hier inderdaad prachtig en is een voorbeeld van wat Albanië kan worden binnen enkele jaren. Al ben ik ook bang voor dit land. Voor wat het kapitalisme teweeg zal brengen en hoe het de mensen zal veranderen zoals het ons westerlingen heeft veranderd.
Ik kan zeggen dat het volk hier behoort tot de vriendelijkste die ik al heb ontmoet. Je voelt tijdens een gesprek de oprechte interesse en hartelijkheid, iets wat bij ons al lang vervreemd is. Ze kunnen de verleiding niet weerstaan de kinderen te aaien in het voorbij lopen en proberen met veel gebaren een gesprek met je aan te knopen.
Maar tegelijk wens ik dit land zoveel voorspoed en economische welvaart toe, werkgelegenheid, infrastructuur... Zodat deze ongelooflijke mensen een beter leven kunnen leiden in hun prachtige land!
PS Vergeef me de troebele foto’s, die genomen zijn vanachter een autoraam dat net een ‘Dakar rally’ heeft gereden…-