Naar het Noorden - Panhou Village

Dag 17,
Vandaag begin ik met de trip naar het Noorden van Vietnam van in totaal 7 dagen. Deze dag rijd ik met een chauffeur Dong naar Panhou Village, een kilometer of 70 ten zuidwesten van Ha Giang. Dong spreekt zeer gebrekkig Engels, maar met gebaren en extra uitleggen kom ik een eind. Een vriendin van hem heeft medicijnen nodig in de buurt van Ha Giang en dus rijdt zij de hele dag mee.
Onderweg komen we zoveel moois tegen, waanzinnige landschappen, fraaie taferelen op de weg. Vietnamezen zijn echt kunstenaars op de weg, niet alleen wat rijkunsten betreft, maar ook

wat je allemaal mee kan nemen. Je kan het zo gek niet verzinnen of het wordt op een of andere manier vastgemaakt en vervoerd; kuikens, biggetjes, dozen met van alles en nog wat erin, kettingen van iets heel groots. Je lacht je af en toe rot.
Tussen de middag lunchen we langs de weg, waar veel vrachtwagen chauffeurs ook eten. We rijden over de doorgaande weg tussen de Chinese grens en Hanoi. Een goeie maaltijd en in dit deel van Vietnam komen niet zoveel toeristen, dus ik ben een heuze bezienswaardigheid. Al snel ben ik met handen en voeten in gesprek over het Nederlands voetbal. Ze zijn van alles op de hoogte ??.
Het laatste deel van de route is erg hobbelig, zo van ' een dames paard, een heren paard, gat in de weg'! Alleen komt 'gat in de weg' dan wel na elk paard. De smalle bergweg gaat langs geweldig mooie rijstvelden. Pffff, wat is het hier mooi. Het lijkt wel een lange mooie route door het oerwoud.
Na een lange dag rijden komen we aan bij Panhou. Het ligt hier fantastisch!! Ik kan me niet voorstellen dat ik hier heel veel andere gasten tegenkom. Dit is echt een verlaten stukje Vietnam.
Heel veel van de omgeving kan ik niet zien, want het begint al donker te worden. In de bar zitten 2 groepen Fransen van een iets oudere leeftijd met gids. Verder geen andere gasten en het is hier heerlijk rustig. Niet de hele dag getoeter en geschreeuw aan je hoofd. wat zal ik lekker slapen!

Dag 18,
Vandaag staat een wandeling op het programma. Omdat mijn knie niet helemaal goed voelt, geef ik aan dat ik niet de lange maar de korte wandeling wil maken en ook niet teveel klimmen en dalen. Om kwart voor 9 vertrek ik met de gids, een jonge jongen die erg weinig Engels spreekt en iets meer woorden Frans blijkt later. Hij download een of andere app waarmee hij mij dingen kan vragen, dat is echt grappig. Hij wijst aan waar we omhoog gaan, ik laat hem maar voor

gaan, kan ik rustig volgen, hihi. Nou, van dat weinig stijgen is geen sprake, meerdere keren denk ik, dit zal toch echt het laatste stukkie omhoog zijn...maar nee, elke keer volgt er weer een pad omhoog. De uitzichten zijn echt geweldig, het is hier echt zo waanzinnig mooi. Regelmatig stop ik om foto's te maken en zo af en toe legt Le uit als iets aparts of leuks te zien is. Ik kijk m'n ogen uit, loop in mijn eigen tempo omhoog
En dat is uiteindelijk de enige manier waarmee ik het volhoud. Het idee dat je iets vreselijks moois gaat missen als je nu stopt.
Na 2 uur wandelen komen we aan bij een huis. We gaan naar binnen en Le maakt een heerlijk kopje thee. Nou moet je aan een kopje niet denken aan de theekoppen die we thuis hebben hoor, dit zijn echt ieniemini kopjes. Een slok en t is weg. De thee is wel wat sterker van smaak dan bij ons, maar smaakt me goed na deze klim. Le vertelt me dat we bij zijn ouderlijk huis zijn, dat hij hier woont met zijn moeder, vrouw en dochter. Dochter??? Hoe oud is hij dan, denk ik. Hij zegt dat hij 21 is en zijn dochtertje is 3. Oeps, das vroeg, maar kennelijk heel gewoon hier.
Even later komt zijn moeder met zijn dochtertje binnen lopen en komen voorzichtig naar me toe. Moeder lacht de hele tijd, pakt m'n bovenarm beet, en lacht omdat ze vindt dat die een heel stuk dikker is dan die van haar. Zijn dochtertje is wat schuchter, komt af en toe even kijken. Ik heb nog kleurpotloden in mijn tas zitten, dus geef haar er een paar. Ze is helemaal blij en loopt er de hele tijd mee in haar handen.
Le en zijn vrouw bereiden een heerlijke maaltijd met rijst, bamboe, pinda's en tomaat. Na uiteindelijk 2 uur daar geweest te zijn, neem ik afscheid van de familie en beginnen we aan de tocht naar beneden. Dit is niet echt heel fijn, krijg echt last van m'n knie en doe rustig aan naar beneden. Le wacht echt geduldig op mij en helpt als het echt nodig is. Moe maar heel voldaan ben ik tegen 3 uur weer bij Panhou. Om half 5 heb ik een traditionele Vietnamese massage. Heb gehoord dat deze massage niet heel relaxed is. De massage is inderdaad veel met drukpuntmassage, dus af en toe voelt het niet heel geweldig. Maar na bijna een uur, kan ik niet anders zeggen dat t goed voelt.
Ik zit nu heerlijk bij de openhaard, tis hier namelijk echt wel fris 's avonds, met een lekker biertje, wat pinda's en mijn dagboek bij te werken. Morgen vertrek ik weer. Dit was een mooi plekje en geniet nog even. Slapen zal ik zeker goed doen na vandaag.
Liefs xx