Ha Giang - Meo Vac

Dag 19,
Vanochtend heb ik eigenlijk geen idee hoe laat we verder reizen richting Ha Giang. Wat ik wel weet is dat het niet zo'n lange dag in de auto wordt. Na weer een lekkere omelet met broodje en koffie vertrekken we rond kwart voor 9.
Dong stelt voor om even op de markt van Thong Nguyen te kijken, het dorpje vlakbij. Tuurlijk, leuk! Daar zijn veel vrouwen van de Dzao stam aanwezig met hun mooie kleding. Ze zijn alleen niet zo blij als je foto's van ze wil maken. Dus doe ik het zo voorzichtig mogelijk. Deze mensen zijn echt geweldig om te fotograferen! We drinken een kopje thee (veel sterker dan wij gewend zijn) bij een klein tentje waar ze kippen aan het schoonmaken zijn voor 's avonds. Dong vertelt dat ze later op de dag 500 mensen te eten krijgen. Jakkes, als je ziet hoe dat in z'n werk gaat, dan hoef je niet meer.
Als we het dorpje uitrijden staat op een groot bord over de weg "Goodbey, see you again". ??
We rijden weer de 'dames paard, heren paard, gat in de weg' weg terug.. Genieten dus ??. Het is wel duidelijk dat we geen haast hebben, want Dong doet erg rustig aan en stopt ergens halverwege nog een keer voor een kopje thee.
rond half 1 komen we aan bij het hotel, echter bij aanmelden blijkt dat er geen kamer voor me is. Ook bij de volgende 3 hotels is geen kamer meer te vinden. Ongelofelijk, en dat in zo'n troosteloze stad als Ha Giang (de grootste stad hier in het Noorden). Gelukkig is er bij het 5e hotel wel plek, alleen moet de kamer nog schoon gemaakt worden. Dus eerst ff lunchen en dan terug naar het hotel.
De rest van de middag doe ik niks, mijn hoofd loopt nog over van alle indrukken van gisteren en m'n knie een beetje rust geven is ook niet

zo'n slecht plan.
's Avonds loop ik een rondje om te zien of er echt niks te beleven valt, koop een 2 broodjes met warm vlees en groente bij een stalletje, blikje cola erbij en loop weer terug richting het hotel.
Ik ben er klaar mee, ga naar mijn kamer en val vroeg in slaap. Truste.

Dag 20,
Om 7 uur vertrekken we uit het hotel. Heb niet heel geweldig geslapen, die Vietnamezen houden namelijk nergens rekening mee, dus als ze 's nachts in een hotel aankome, zijn ze zeker niet rustig... We gaan eerst ontbijten en deze keer is het soep, Pho, om bij 't Vietnamees te blijven. Nou, ik kan je vertellen, dat krijg ik toch lastig weg zo op de vroege morgen. Na een kopje koffie verlaten we Ha Giang. Onderweg gebeurt er zoveel, dat ik het bijna niet kan onthouden. Vooral in het Noorden van Vietnam, staan overal waterbuffels langs de kant van de weg, vast aan een paal. Wat ze daar doen, geen idee, in ieder geval grazen. Een geit die kennelijk ergens naartoe gebracht moet worden, wordt door een scooter aan een touw voortgetrokken. Het arme beest rent van links naar rechts over de weg.
Na een tijd over de verschillende bergpassen te hebben gereden, het is hier echt fantastisch mooi, komen we aan in een klein dorpje waar een markt is. Ik stap samen met de vriendin van Dong uit, jaja, ze is er nog steeds bij, en lopen daar wat rond. Overal mensen met verschillende klederdrachten, wat verschillende stammen betekent. Je hebt de Muong, de Dzao en de H'mong. En dan zitten hier ook weer soort substammen in (groen, geel, zwart, rood). Elke stam woont weer ergens anders. Wat een feest als je van fotograferen houdt om hier te zijn. Het enige is dat zodra ze door hebben dat je ze fotografeert, ze hun hoofd weg draaien. Beetje jammer, maar ik heb er lekker toch wat kunnen vastleggen. Ook krijg ik een glaasje rijstwijn aangeboden, pfffff het is bijna half 10 en weet je hoe heftig

die rijstwijn is. Ik geloof een alcoholpercentage van minimaal 40 procent. Ik neem een heel klein slokje en bedank lachend als ik het glaasje nog een keer aangereikt krijg. Mij niet gezien, haha.
Langs de wegen zie je overal spelende, rennende en zwaaiende kinderen. Het is zaterdag, dus de meeste kleine kinderen zijn vrij. Je ziet ze knikkeren, hinkelen of met elkaar praten.
Het is erg jammer dat het vandaag bewolkt is en daarbij, hoe hoger we komen, hoe mistiger ook nog. Dit moet echt geweldig mooi zijn als de zon schijnt, of laat staan, dat het helder is. Toch geeft dit op sommige plekken ook wel weer een magisch beeld op de omgeving.
We zitten nu in het grensgebied met China. Dat zie je eigenlijk alleen aan de borden die langs de weg staan, verder niet. Overal zie je lopende kinderen over de toch al smalle bergpassen lopen. Dit zijn wel al iets oudere kinderen, dus misschien zijn zij wel naar school geweest en lopen ze nu terug naar huis. Voor sommigen best een eind lopen, want fietsen op deze weg voor kinderen is echt veel te gevaarlijk!
Het is echt jammer dat Dong niet wat meer Engels spreekt. Het blijft echt bij woorden noemen en dan hopen dat we elkaar begrijpen. Zo is de 'S' uitspreken voor hem lastig. Dus een nice house wordt al snel een 'nai houw'. Dan moet je maar begrijpen waar hij het over heeft....

Het was vandaag een geweldig mooie dag, 160 km over kronkelende bergpassen (en deze slingeren echt nog meer dan in Frankrijk of Zwitserland) was af en toe wat heftig. Ik moest echt goed naar de weg blijven kijken anders was ik zeker misselijk geworden. Zoveel moois gezien, zoveel leuke mensen gezien en ook nog gesproken. Eind van de middag, als het al bijna donker wordt, komen we aan bij het hotel in Meo Vac. Alle toeristen zitten in dit hotel, in ieder geval de groep motorrijders met wie we vandaag zo'n beetje opreden.
Morgen de markt van Meo Vac bezoeken, schijnt een hele levendige markt te zijn met handel in dieren, kleding, groente etc. Dat wordt vast m'n ogen weer uitkijken. Nu maar hopen dat ik kan slapen vanavond, naast m'n raam zit namelijk een karaoke bar. Jippie, bof ik even.

Liefs