Afdeling Medical

De afgelopen week heb ik stage gelopen op de ¨Medical Ward¨.
Ik weet eigenlijk niet hoe deze afdeling zou moeten vertalen naar het Nederlands.
Op deze afdeling verblijven patiënten met allerlei verschillende ziektebeelden en aandoeningen. De patiënten worden onderverdeeld in 3 groepen: borst, maag of reuma.

Ziektebeelden en aandoeningen die op deze afdeling veel voorkomen zijn: Ascites (= waterbuikzucht), Acidose (= te hoog zuurgehalte van het bloed), Acute Exacerbaties van COPD (= longaanval), HAP (= ziekenhuis-verworven longontsteking), Acute Hepatitis B (= leverontsteking), Levercirrose (= leverfalen) etc.

De afdeling heeft 56 bedden, verdeeld over 2 lange gangen. Op de meeste kamers liggen 4 patiënten, maar er liggen ook best veel patiënten op een eenpersoonskamer in verband met contactisolatie.

De meest schokkende dingen die ik in de afgelopen week heb gezien:

- Voordat de sondevoeding gegeven kan worden, moet eerst de ligging van de neusmaagsonde worden gecontroleerd. Dit om te voorkomen dat de voeding via de luchtpijp in de longen loopt... Met alle gevolgen van dien!
De ligging van een neusmaagsonde wordt hier in het ziekenhuis gecontroleerd, door het toedienen van water. Als de patiënt na het toedienen van water moet hoesten, zit de maagsonde waarschijnlijk in de luchtpijp. Dit is natuurlijk niet de meest patiëntvriendelijke manier en daarnaast kan het zo zijn, dat ernstig zieke patiënten soms niet hoesten.
In Nederland wordt de ligging van een neusmaagsonde bepaald door wat van de maaginhoud op te zuigen en daarvan de pH (zuurgraad) te meten. Op deze manier kan er onderscheid gemaakt worden tussen vocht uit de luchtwegen en uit de maag.

- Op de afdeling lagen 7 patiënten met Acute Hepatitis B. Een kenmerkend verschijnsel van Hepatitis B is geelzucht (= verkleuren van huid, oogwit, ontlasting en urine). Ik had dit nog nooit in het echt gezien en ik had niet gedacht dat het lichaam zo geel zou worden! Vooral het oogwit. Bij sommige patiënten is de lever zodanig aangetast, dat een levertransplantatie de enige oplossing is. Nu is het zo dat ze in Maleisië niet genoeg donoren hebben...

- Als een intraveneuze canule (= infuusnaald in bloedvat) verstopt is en er echt geen beweging meer in te krijgen is, wordt er net zo hard doorgedrukt tot de verstopping los schiet.
Dit is voor de patiënt erg pijnlijk, maar vooral heel erg gevaarlijk! Als dat propje bijvoorbeeld vast komt te zitten in een belangrijk bloedvat of weet ik veel waar...
- Het nemen van bloed en het prikken van infusen wordt op de afdelingen (bijna) altijd door de artsen (in opleiding) gedaan. Verpleegkundigen moeten hier een extra cursus voor volgen.
Wat ik de afgelopen weken veel heb gezien zijn geneeskunde studenten (artsen in opleiding), die zeker 20 minuten nodig hebben om hoogstens 4 buisjes bloed af te nemen. Bij deze patiënten wordt achter elkaar misgeprikt (met telkens dezelfde naald). Ik word echt naar als ik hier 20 minuten naar moet kijken.

- Er lag 1 patiënt op de afdeling met ernstige waterbuikzucht. Bij waterbuikzucht is er sprake van een ophoping van vocht in de buikholte. De hoeveelheid vocht kan tot meer dan 20 liter oplopen!
Ook dit had ik nog nooit gezien. Toen ik de buik van de patiënt voor het eerst zag, keek ik mijn ogen uit! Ik begrijp echt niet dat mensen zo lang kunnen wachten met het bezoeken van een dokter... Maar dit is misschien makkelijk gezegd. Ik heb een zorgverzekering die de kosten zal vergoeden.

- Familie woont soms ver weg en elke dag op en neer reizen is niet voor iedereen mogelijk. Daarom mag er 1 familielid blijven overnachten in het ziekenhuis. Wel moeten ze zelf een slaapmatje en deken meenemen. Ik vind het er erg grappig uit zien.