Afdeling Geriatrie

De afgelopen week heb ik stage gelopen op de afdeling geriatrie.
De afdeling telt in totaal 40 bedden, die verdeeld zijn over 2 gangen. Op de afdeling liggen patiënten van 65 jaar en ouder, met een complex ziektebeeld en vaak meerdere aandoeningen tegelijkertijd. De afgelopen week lagen er vooral patiënten op de afdeling, die een CVA hebben gehad.

Toen ik maandagochtend voor het eerst op de afdeling kwam, wist ik niet zo goed wat ik moest doen. Gelukkig was Hong er die dag ook. Hij stelde me voor aan de studenten en een paar verpleegkundigen.
Ik heb de afgelopen dagen vooral met de studenten meegelopen, omdat de verpleegkundigen erg verlegen zijn.
Vooral de eerste dag durfde (bijna) geen één verpleegkundige met me te praten. Zelfs niet als ik iets vroeg of wanneer ik een gesprek begon.

Gedurende een werkdag zit iedereen de hele dag naar me te koekeloeren en hoor ik uit alle hoeken en gaten gegiechel.
Mijn stagebegeleider vertelde dat het heel erg bijzonder is dat ik hier in het ziekenhuis rondloop en dat de verpleegkundigen waarschijnlijk niet zo goed weten hoe ze tegen mij moeten doen. Dit klinkt toch ontzettend raar? Misschien dat ik het wel een klein beetje kan begrijpen, maar eigenlijk toch ook weer niet...

Na 2 dagen durfde de eerste verpleegkundige (nadat ze een uur giechelend naar me had gekeken) te vragen of ik met haar op de foto wilde. Toen de eerste foto was gemaakt, brak de ¨fotoshoot¨ los. Iedereen wilde op de foto, zelfs de hoofdverpleegkundige haha (te herkennen aan de donkergroene hoofddoek).

Ik word bijna dagelijks uitgenodigd om samen te lunchen en aankomende zaterdag ga ik, met de studenten die ik afgelopen week heb leren kennen, ontbijten.
Een van de studenten heeft me zelfs uitgenodigd om binnenkort mee te gaan naar een bruiloft.

Een aantal dingen die mij deze week zijn opgevallen:

- De bedden staan altijd op de laagste stand en ik zie de verpleegkundigen altijd gebukt aan het bed staan.
De bedden hebben gewoon een voetpomp, waarmee je de hoogte kunt verstellen, maar dit wordt nooit gebruikt.

- Ik ben echt geschrokken van de tiltechnieken die in het ziekenhuis worden gebruikt.
Patiënten, die bijvoorbeeld halfzijdig zijn verlamd door een CVA, worden door één verpleegkundige vanuit het bed in de rolstoel getild.
Moet je je voorstellen, dat je een patiënt die helemaal verslapt is, in je eentje vanuit het bed in een rolstoel moet tillen! Ik heb het een keer geprobeerd en het scheelt misschien dat de mensen in Maleisië wat kleiner zijn, maar het is echt niet te doen...

- De verpleegkundigen werken 6 dagen in de week! Parttime werken bestaat niet.

- Valgevaarlijke patiënten hebben een armbandje om met ¨FALL RISK¨. Zo´n armbandje vergemakkelijkt het identificeren van valgevaarlijke patiënten.

- Iedereen komt in uniform naar het ziekenhuis en gaat in uniform naar huis.

- Ik mocht een middagje meelopen met een arts en zij vertelde dat Maleisië (31,2 miljoen inwoners) in totaal maar 30 specialisten ouderengeneeskunde heeft.
Ik heb het even opgezocht en Nederland (17,2 miljoen inwoners) heeft 861 specialisten ouderengeneeskunde.

- Patiënten die weg willen lopen, worden in de rolstoel vastgebonden aan de rugleuning. Hiervoor gebruiken ze een opgerold laken. Deze slaan ze om de middel van de patiënt heen en knopen ze vast aan de achterkant van de rolstoel.

- Patiënten die een CVA hebben doorgemaakt, hebben meestal slikproblemen. Medicijnen worden daarom in een vijzel vermalen tot poeder. De vijzel die wordt gebruikt, is beschadigd en wordt na gebruik niet schoongemaakt.
Als de ene patiënt dus bloedverdunners gebruikt, krijg de andere patiënt daar misschien ook wat van... want de helft blijft in de vijzel zitten. Daarbij krijgt de patiënt dus niet altijd de voorgeschreven dosering.

- Bij de meeste patiënten zit altijd familie.

- De patiënten en familie zijn echt heel erg dankbaar. Zelfs voor de kleinste dingen word ik hartelijk bedankt.

- Iedere vrijdag is er ¨Caregiver Education and Training¨ om familieleden te leren hoe ze de zorg, na ontslag, over moeten nemen. Hierbij kun je denken aan wassen, omkleden, verschonen, wondzorg, transfers etc. Thuiszorg bestaat niet in Maleisië, alles hangt dus af van de familie.

- Er liggen best veel patiënten op de afdeling die vrijheidbeperkende handschoenen aanhebben. ¨Mitten¨ noemen ze de handschoenen.
De patiënt kan op deze manier niks meer vastpakken. De handschoen voorkomt o.a. het uittrekken van slangen, sondes of infuus.

Een leuk verhaaltje, ter afsluiting:

Een van de studenten wilde mij laten zien hoe ze hier de sondevoeding klaarmaken en toedienen. Aan het uiteinde van de sonde (slangetje), koppelen ze een 150 cc spuit (open, dus zonder de ¨drukknop¨). In de open spuit gieten ze de voeding en door de zwaartekracht loopt de voeding zo de maag in.
Nadat ze de voeding had gegeven, spoelde ze de sonde schoon door er water doorheen te laten lopen.
Toen wilde ze de medicijnen gaan geven. Ze had de medicijnen al vermalen tot poeder, zodat ze het gemakkelijk op zou lossen in het water.
Wat deed ze... ze gooide een vermalen bruistablet in de sonde! Het leek wel een scheikunde experiment!! Hahah
Gelukkig kon iedereen er heel hard om lachen.