Afdeling Psychiatrie

Deze week heb ik stage gelopen op de afdeling psychiatrie voor mannen, de afdeling psychiatrie voor vrouwen en op de dagbehandeling.

Mijn eerste dag was op de afdeling voor mannen. De meeste patiënten op deze afdeling hebben een bipolaire stoornis of schizofrenie. Zo liep er bijvoorbeeld een patiënt rond, die er van was overtuigd dat hij spiderman was.

De afdeling wordt bewaakt door 2 agenten. Alleen de agenten kunnen de deur openen met een pasje en als de deur langer dan 5 seconden openstaat, gaat er een piepalarm af. Eigenlijk het zelfde als bij een koelkastdeur haha.
Mijn eerste indruk was dat ik me heel erg onveilig en geïntimideerd voelde. De patiënten lopen de hele tijd rond en ik kon merken dat ze onder de indruk waren van mijn aanwezigheid. Ik voelde de mannen naar me kijken en 2 patiënten liepen me zelfs de hele tijd achterna.
Naarmate de dag vorderde, werd dit gelukkig minder.

Sommige patiënten liggen vastgebonden aan het bed, door middel van polsbanden en enkelbanden. De reden hiervoor kan erg verschillen. Patiënten worden bijvoorbeeld gefixeerd, omdat ze proberen te ontsnappen, onhandelbaar of agressief gedrag vertonen. Maar patiënten worden ook gefixeerd, omdat de verpleegkundigen vinden dat ze te vaak naar het toilet gaan.

Ik heb mee mogen kijken bij meerdere sessies electroconvulsietherapie (ECT), ook wel elektroshocktherapie (EST) genoemd. Toen ik de eerste keer meekeek wist ik echt niet wat ik zag. De patiënt wordt onder narcose gebracht en krijgt spierverslappers toegediend. Vervolgens worden er elektroden op het hoofd geplaatst en wordt met een kortdurende elektrische stroom, een epileptische aanval opgewekt. Tijdens de therapie maken de armen en benen schokkende bewegingen. Ik vond dit best heftig om te zien. De behandeling vindt drie keer per week plaats.

Ik dacht dat dit iets was wat we alleen vroeger deden, maar ik heb op internet gelezen dat wetenschappelijke onderzoek heeft aangetoond dat ECT een zeer doeltreffende behandeling kan zijn en dat wij dit in Nederland ook doen.

Mijn tweede dag was op de afdeling voor vrouwen. De meeste patiënten op deze afdeling lijden aan een depressie en/of hebben een zelfmoordpoging gedaan.

Ik merkte direct een groot verschil tussen de mannenafdeling en de vrouwenafdeling. De mannen zijn erg actief en doen het liefst de hele dag activiteiten. De vrouwen liggen veel op bed en zijn moeilijk te motiveren. Een overeenkomst is dat ik op beide afdelingen patiënten als zombies zag rondlopen, door de hoge dosering aan medicatie.

In de middag deed ik mee met de activiteiten, die voor de patiënten georganiseerd worden. Een paar voorbeelden van de activiteiten zijn pingpongen, het spelen van een bordspel, knutselen en het bekijken van een film. Een van de activiteiten die ik heb gedaan op de vrouwenafdeling, was het benoemen en beschrijven van emoties. De meeste patiënten konden vaak niet uitleggen wat een bepaalde emotie betekend.

De patiënten van de dagbesteding komen 1 tot 5 keer in de week, van ongeveer 08:00 tot 16:00. Ik denk dat dit vergelijkbaar is met de dagbesteding in Nederland voor mensen met een verstandelijke beperking. Het grootste gedeelte van de dag worden er door de patiënten maaltijden gekookt, die vervolgens in het restaurant worden verkocht. Ook het restaurant wordt bijna volledig gerund door de patiënten en het is elke dag super druk. Na de lunch worden er andere activiteiten georganiseerd zoals groepstherapie, bijscholing, dansen en badminton.