Stage Maleisië - 2018

Vandaag ben ik met de 3e-jaars verpleegkunde studenten naar Ipoh gereisd, om het grootste psychiatrische ziekenhuis van Maleisië te bezoeken.

04:45 werd ik door 2 studenten opgehaald, om samen naar de bus te lopen. Het was zeker 3 uur rijden. Genoeg tijd om nog even bij te slapen! De airco stond op de hoogste stand, dus het was ontzettend koud in de bus! Gelukkig had ik een setje gewone kleren mee, die ik over mijn verpleegpak aan kon trekken.
Toen ik na 2 uurtjes slapen een beetje wakker werd, keek ik mijn ogen uit. Wat een mooie omgeving! Bergen en heel erg veel groen. Echt heel wat anders uit dan de hoge wolkenkrabbers in Kuala Lumpur, waar ik tussen zit.

Het psychiatrische ziekenhuis is even groot als een klein dorp. We zijn dan ook met de bus naar de verschillende gebouwen gereden.

liza Willemsen

30 chapters

15 Apr 2020

Bezoek psychiatrisch Ziekenhuis

April 30, 2018

Vandaag ben ik met de 3e-jaars verpleegkunde studenten naar Ipoh gereisd, om het grootste psychiatrische ziekenhuis van Maleisië te bezoeken.

04:45 werd ik door 2 studenten opgehaald, om samen naar de bus te lopen. Het was zeker 3 uur rijden. Genoeg tijd om nog even bij te slapen! De airco stond op de hoogste stand, dus het was ontzettend koud in de bus! Gelukkig had ik een setje gewone kleren mee, die ik over mijn verpleegpak aan kon trekken.
Toen ik na 2 uurtjes slapen een beetje wakker werd, keek ik mijn ogen uit. Wat een mooie omgeving! Bergen en heel erg veel groen. Echt heel wat anders uit dan de hoge wolkenkrabbers in Kuala Lumpur, waar ik tussen zit.

Het psychiatrische ziekenhuis is even groot als een klein dorp. We zijn dan ook met de bus naar de verschillende gebouwen gereden.

Eerst kregen we een korte presentatie over het ziekenhuis en de verschillende gebouwen. Na de presentatie begonnen we met de tour. Het maken van foto´s was strikt verboden, dus ik heb jammer genoeg geen foto´s kunnen maken.

De eerste stop was bij een gebouw waar patiënten verschillende activiteiten doen. Hier worden vooral handwerkjes gemaakt, die later verkocht worden. Patiënten krijgen een kleine vergoeding.
Als aandenken heb ik een keykord gekocht, dat gemaakt is van gekleurde knoopjes.

Een van de verpleegkundigen vertelde dat de patiënten soms ook mee worden genomen naar een winkelcentrum, om bijvoorbeeld naar de bioscoop te gaan of om kleren te kopen. Op deze manier proberen ze de patiënten om te leren gaan met geld.

De volgende stop was bij een afdeling, waar patiënten verblijven als ze net zijn opgenomen. Patiënten verblijven hier maximaal 10 dagen, ter observatie, voor een zo goed mogelijke diagnose.


Daarna brachten we een bezoek aan de vrouwenafdeling. In het gebouw stonden eigenlijk bijna geen muren, maar tralies. Het zag eruit als een grote gevangenis. Op deze manier is het voor de bewakers en de verpleegkundigen gemakkelijker om alles in de gaten te houden.

De op een na laatste stop was bij de boerderij. Hier verwerken mannelijke patiënten groentes, die vervolgens verkocht worden op de markt. De patiënten gaan zelf met een scooter naar het land waar de gewassen worden verbouwd.
Veel van deze patiënten kunnen redelijk goed voor zichzelf zorgen en wonen onder begeleiding in appartementen naast de boerderij.

Als laatste hebben we het museum van ziekenhuis bezocht. Hier worden verschillende voorwerpen tentoongesteld, die vroeger in de psychiatrie gebruikt werden. Bij alle voorwerpen hingen bordjes, met uitleg wat het is en hoe het werd gebruikt. Erg interessant.


Na het bezoek aan het psychiatrische ziekenhuis, hebben we geluncht bij een mamak en vervolgens zijn we met de bus naar een natuurpark gereden.

Wat een prachtige plek om de mooie natuur van Maleisië te bewonderen!

Contact:
download from App storedownload from Google play

© 2025 Travel Diaries. All rights reserved.