Na vier dagen eiland kijken we weer uit naar de stad, in de stad kijken we uit naar het strand en op het strand willen we naar een eiland. Haha, wat een luxe probleem. De bergen die missen we niet, veel te vermoeiend die hoogte’s. Eigenlijk is het na Arequipa terug onze eerste echte stad, toch al even geleden. We hebben het al een paar keer gehad, aankomen en niet goed weten wat we er van moeten vinden. Deze keer is het weer van dat. De chickenbus dropt ons tien minuutjes wandelen van het centrum en we komen terecht in de drukste straatjes met duizenden kraampjes en een flinke drukte. Foorheet is het wel maar dat hoeft niet perse met al onze bagage op de rug. De eerste avond regent het nog en dan geeft de stad een minder kleurige indruk. Dat wordt de dag erna volledig goed gemaakt als we s’morgens om acht uur al een strooien hoed moeten kopen voor de brandende zon. (Topaankoop) We wandelen wat rond in de superkleurijke straatjes van Granada, eten een Belgian waffle en gaan in de klokkentoren van een kerk van het uitzicht van de stad genieten. We zijn tenslotte toeristen voor iets é. ‘s Avonds doen we volgende tourist trap en rijden met een busje naar de top van de Masaya vulkaan om eens binnenin te kijken. Uiteraard kwamen we voor de lava maar het was precies wat laagwater in de vulkaan. Dus zien we een mini-stukje lava borrelen. Maakt niet uit, lava gezien in een krater! De volgende dag brengt ons naar Paradiso Hostel aan het ‘Lago de apoyo’. Helderblauw zoet water in een eeuwenoud kratermeer, het doet de naam van dit hostel alle eer aan. Nog wat aan ons kleurtje werken hier en we zijn helemaal klaar voor een weekje op een Caraïbisch eiland.