De gringo trail, klinkt vies eigenlijk, toch? De gringo trail is de benaming die de locals geven voor de route die de toeristen volgen hier in Peru en bij uitbreiding alle spaanssprekende landen. De route die ook wij volgen.

Het klinkt vies maar er is helemaal niets vies aan, hier in Peru is gringo trail inderdaad een route vanuit Lima naar het zuiden via Pisco, Ica, Nazca, Arequipa, Puno en Cuzco. Dit wilt niet zeggen dat we in hordes samen blindelings naar de volgende bestemming draven. Nee, we kiezen onze eigen weg, laten een paar dingen links liggen en nemen de tijd om onze favorieten te zien. Deze ochtend nemen we de boot naar Islas Ballestas, eilandjes voor de kust van Paracas waar het wemelt (en dat mag je zeer letterlijk nemen) van de wildlife. De pier waar de boten vertrekken is druk maar zeker geen apocalyptische omstandigheden, een gezellige drukte. Het is echt ongeloofelijk, onderweg komen er af en toe eens zeeleeuwen boven piepen en denken bij zichzelf, hier zijn ze weer.. De boten mogen enkel vertrekken om 8 uur en om 10 uur, de rest van de dag krijgen de beestjes platte rust. Duizenden vogels vliegen rond de eilandjes, ongeloofelijk. Het is moeilijk te beschrijven. We zien pingiuns die wat moeilijk een heuvel proberen af te wandelen, wie heeft die hun voetjes ook zo ongemakkelijk vlak onder hun lijfjes gezet zonder onderbenen!? We vinden ook zeeleuwen die zich mooi presenteren op de rotsen en we zien ook vogels, veel vogels, enorm veel vogels. ?? Nee echt, zo veel vogels.
De trip is écht de moeite, en de op één hand te tellen kleine souvenirtjes die de vogels op Kurt zijn jas en broek achterlaten die nemen we er dan met de glimlach bij. ‘s Middags kunnen we even bekomen en kaarten, pingpongen en geldgooienineenbakspelen we wat.. Want om vier uur gaan we sandbuggy’en in de Reserva Nacional Paracas. Twee uurtjes en dat hadden er gerust tien mogen zijn van ons, de vergezichten zijn onwijs mooi. We kozen ervoor om de zonsondergang mee te pakken in het park en dat maakte het nog eens tien keer mooier..

Ik zou er een woordenboek moeten bijnemen om op zoek te gaan naar superlatieven om deze avond te beschrijven, algoed kan ik ook foto’s toevoegen en die zeggen meer dan mil woorden. Ja sorry, na vijf dagen hier te zijn gluipt er al af en toe een woordje spaans tussen..
Buenas noches amigos!