Na een paar dagen krachten sparen boeken we de Inca Jungle Trek! Een 4-daagse garantie op avontuur met downhill mountainbiking, rafting, ziplining, en trekking! Geen van die drie sporten deden we ooit eerder dus van een uitdaging gesproken! Oh ja, en op de vierde dag bezoeken we ook nog een verlaten bouwvallig bergdorpje..

Dag 1 begint dus met het downhill mountainbiking. Sarina is zo zenuwachtig als een knop want haar verleden met de fiets is niet altijd een succesverhaal geweest. De uitrusting is wel in orde, ik denk dat als we vallen er eerder een put in de weg is dan dat wij een schrammetje oplopen. Beginnen doen we op 4000 meter in de wolken en na een paar meter begint het zicht wat te verbeteren. De haarspeldbochtjes zijn in het begin wat stroef maar de vaart komt er meer en meer in en op het einde zijn we beide volleerde dalers! Na de lunch, geen tijd om te rusten maar om te raften! We stellen onze verwachtingen niet te hoog in en denken aan een afdaling van de Lesse, alhoewel dat sommige mensen dat ook al extreem vinden natuurlijk...
Maar toch, niveau 2 en 3 is blijkbaar geen Lesse, onze hartslag gaat flink de hoogte in en ons adrenalinepeil staat op overlopen. Sarina gaat in een wild stuk als Chinese vrijwilliger of als enigste vrouw nog even op de kop van de rubberboot zitten wanneer we een wilde strook aandoen en krijgt de ene volle laag na de andere! Spijtig genoeg weinig tot geen foto’s als je een uur enkel het water en de rubberboot filmt met je GoPro. Vervolgens nemen we met onze rubberen benen nog het laatste uurtje wandelen door de Jungle naar onze Eco Lodge. Wauw, een Eco Lodge in de jungle! Nee nee, een kleien vierkant met een strooien dak op. Maar, de omgeving is hier weer de goedmaker. Vlak voor het eten zien we weer een heldere melkweg, we worden er al aan gewend maar wanneer onze collega-trekker Thijs (jep, Hollander) die al een jaar onderweg is zegt dat hij het nog nooit met zijn blote oog gezien heeft appreciëren we dit weer des te meer. Na het eten gaan we met Thijs dan nog eens terug kijken en het is echt gewoon verdwenen. We zien de sterren nog wel helder maar geen melkweg. Na het WK weer een gemiste kans voor Thijs. Sarina ziet wel haar eerste vallende ster en kan haar eerste wens maken, toppie! s’Nachts regent het oude wijven en s’morgens helder weer, dank u weergod.

Vandaag wandelen we 12 kilometer door de High Jungle van Peru waar veel bananen, ananassen, koffie, cacao, coca en aloë vera staan. Ook veeel uit de kluiten gewassen vliegen, maar echt tien keer zo groot die graag met 20 tegelijk hun urine op u sprenkelen als je gewoon braafjes voorbij ‘hun’ boom wandelt. Verder wordt Kurt nog ondergezeken door een vleermuis in een grot en dat was het zowat van urine voor vandaag. Bij de lunch kruipt het schattigste kleutertje bij ons mee in de hangmat en steelt onze hartjes. Je hebt echt niet veel nodig om gelukkig te zijn en dat bewijzen de kinderen hier. En tak, een steen of de pitjes van de bomen is genoeg. Met een warm hartje en een krop in de keel wandelen we naar onze eindbestemming van de dag, Hot Springs in Santa Theresa, een welgekome behandeling voor onze stijve wandelspieren. Mmh, Medium Hot Springs had een betere benaming geweest, waarschijnlijk de factuur van de gas niet betaald. Onze hospedaje geeft de aanblik van een Hilton na onze Eco Lodge, gewoon een douche in de kamer is al genoeg en een raam met een echt glas in, wauw!

Als ontbijt staat vandaag ziplinen op het programma, 5 kabels die ons met een rotvaart 400 meter verder brengen. Ondersteboven of als superman vliegen we boven de rivier. Een hapje! Enkel de kabelbrug bezorgt Brett, de Australiër, wat koude rillingen. Met twee kabels verzeker je jezelf ervan om niet naar beneden te storten als je struikelt. Maar om de 20 meter moet je die zekeringen 1 voor 1 voorbij een paaltje zetten. Hij is al niet te gek op hoogtes en Sarina helpt hem met zijn eerste kabel. Dan krijgt hij plots een ingeving om alvast zijn tweede kabel te verzetten. Als ze dan beide beginnen sukkelen en ik hem erop wijs dat hij nu nog aan 0 kabels vasthangt slaagt de paniek toe. Enfin, een halfuurtje later was het best een grappig verhaal bij de lunch!! Na de lunch spelen we een potje voetbal Peru vs The World. Uiteraard maak ik weer de nodige goals en eindigt het in een gelijkspel. Het verdere verloop van de wandeling is superknap van Santa Theresa naar Aguas Calientes via het treinspoor. Onderweg zien we al hoog in de bergen een glimps van de terrassen van Machu Picchu..

Machu Picchu time. Bucket list material. D-day. Wereldwonder.
Om 03.30 gaat de wekker af. Om 04.30 gaan we in de rij staan en wanneer om 05.00 de poort opengaat starten we onze beklimming naar de ingang van Machu Picchu. Deze beklimming duurt normaal een uur en vijftien minuten maar met onze getrainde klimmersbenen doen we het op 48 minuten. Om 06.00 gaan de deuren open en de ochtend twijfelt wat tussen opentrekken of dichttrekken. We worden getrakteerd op een ongeloofelijk schouwspel waarin de site twee keer helemaal verdwijnt in de mist op een tijdspanne van 1 minuut. Dan klaart het de rest van de dag helemaal op, op uitzondering van de hoogste bergtoppen. Om 09.30 starten we de loodzware klim naar Machu Picchu Mountain, waarvan de top 600 meter boven Machu Picchu uitstijgt. Van die anderhalf uur klimmen maken we weer een uurtje. Maar het heeft toch wel echt bloed, zweet en tranen gekost. Omdat we vandaag nog niets nieuws hadden gedaan (een wereldwonder zagen we al in Rome) is de top van de berg wel weer iets nieuws. Een selfie met een lama stond nog op ons lijstje en dat hebben we ook afgevinkt! Wat hebben we weer genoten van deze vier dagen!

Adios chicos!