De komende drie dagen zijn we alleen maar onderweg. We vliegen van Cuzco naar Lima en beleven nog een avondje in de stad waar het allemaal begon! Woensdagochtend is het terug naar diezelfde luchthaven voor een vlucht naar San José, Costa Rica. We blijven een nachtje in San José maar reizen de dag erna snel door naar Santa Elena, Monteverde. Het bewijs dat we een goede keuze maakte om San José snel te verlaten wordt s’morgens nog even kracht bijgezet als we wakker worden in onze hostel. We worden op een nuchtere maag begroet door drie vrouwelijke prostituees aan de ontbijttafel, GOEIEMORGEN! Wanneer ze het eventjes later oneens zijn met hun klanten over de factuur breken ze de sloten van de lockers open en stelen hun paspoorten. Met grote ogen verlaten we dan maar de hoofdstad van Costa Rica. Na vijf uurtjes hobbelige bus komen we aan in Santa Elena, in het centrale hoogvallei van Costa Rica hangen de wolken letterlijk boven je kop. Dat brengt ons ook tot hier, het Monteverde Cloud Forest. Om 9 uur s’morgens duiken we het park in en verrassen een paar schattige coaties die nog niet volledig wakker zijn. Ze zien eruit als grote lichtbruine eekhoorns die net uit bad komen. Voor de rest veel vogels en een kieke die een bowlingbal heeft ingeslikt. We hebben nog wat tijd voor we de bus op moeten en kunnen nog langs het Café Colibri waar het vol met voederbakjes hangt en tientallen kolibries komen drinken. Die avond boeken we de Kinkajou Nightwalk, in de pikken donkere op zoek gaan naar luiaarden, kinkajou’s (katachtige aap), slangen en TARANTULA’S! Check, check, check en quadriple-check! Die tarantula was voor 1 van ons het meest angstaanjend vooral omdat ik Sarina vroeg om ze even tegoed te belichten met haar gsm. Moedig als ze is heeft ze deze taak met veel bravoure volbracht, het resultaat vindt u uiteraard in onze uitgebreide foto-reportage.
Maandag brengt een shuttle-bus ons naar het meer van Arenal daar steken we met een klein bootje het meer over. Het is prachtig weer en het meer ziet er fantastisch uit met op de achtergrond de Arenal vulkaan. Vulkanen zullen lange tijd de rode draad vormen op onze doorreis door Midden-Amerika. Bij aankomst in Arenal is het weer toch wat minder dus doen we een spa-namiddag in 1 van de vele resort met Hotsprings. Denk aan prachtige aangelegde groene tuinen met exotische planten, grote en kleine baden met verschillende temperaturen met water dat tien kilometer onder de grond verwarmd wordt door de magma-kamers van de vulkaan. Het stortregent letterlijk terwijl we in een bad zitten van 36 graden met een rieten paraplutje boven ons, heerlijk ontspannen. Tot we in de gaten krijgen dat er ook glijbaan is aangelegd, oh schattig een glijbaan voor de kindjes. Maar omdat we ons door al dat water, rijk aan mineralen, tien jaar jonger voelen gaan we toch nog even van de glijbaan. Nog geen twee meter verder zitten we al aan een snelheid van 65 km/u, met nog een versnellend zonkje, een tunnel en waterval onderweg die ons vol in het gezicht treft lijkt deze glijbaan meer op een combinatie van een rollercoaster en een spookhuis. Soit, ik kom er vanaf met een lichte snijwonde op mijn elleboog en Sarina met een dikke bult op haar schouder. Maar we hebben er wel goed om moeten lachen. En we doen het beide nog 2 keer om te zien of het de volgende keer minder eng is. Dat was het niet.
Dinsdag doen we een teleurstellende Volcano Hike waarbij we enkel aan de voet van de vulkaan blijven, een kikker zien en wat vulkanisch gesteente, we zijn meer gewoon! Uiteraard doet het druilerige weer er ook geen goed aan. Hoogtepunt is de zoete ananas die we aangeboden krijgen na de wandeling. Het mag al eens tegenzitten ook é. De prijs-kwaliteit verhouding is wat zoek in Costa-Rica dus gaan we het strand hier laten voor wat het is en zetten we morgen koers naar Nicaragua!