Na 26 uur onderweg te zijn - en een keer of vijf voor ik weet niet hoe lang in slaap te vallen op een vliegtuistoeltje - ziet zelfs een twijfelaar van een hostel eruit als een kingsize waterbed.

Dus ploffen we neer om half twee s’nachts en rekenen we erop dat we een uur of twintig zullen slapen vooraleer we terug gaan wakker worden.
Daar dacht ons bio-ritme toch even lichtjes anders over en om zeven uur ‘s morgens liggen we klaarwakker in ons bed, of toch wakker..
Geen probleem, dan halen we moeiteloos onze eerste free walking tour door het oude stadcentrum van Lima. De gratis stadswandeling is leerrijk, het enige nadeel is dat je niet super gefocust bent op je omgeving.
Zo gebeurt het dus dat ik op dag 1 vanuit stilstand tegen een paaltje aanbots en dat het scherm van mijn iPhone het patroon heeft overgenomen van de rechtopstaande veren van een mannelijke pauw.
De krak die ik toen hoorde staat voor eeuwig op mijn trommelvlies gebrand.
Omgeving dus, ondanks onze uitpuilende apothekersdoos vergeten we ons toch in te smeren op dag 1, we houden het op een beginnersfout, en zo komen we allebei terug aan ons hostel met een rode kop. Algoed zit er in die uitpuilende apothekersdoos ook een tube after sun.

We profiteren nog van onze locatie dicht aan de kust om de zonsondergang te bewonderen aan de Pacifische Oceaan (niet aardrijkskundigen, de Grote Oceaan). De kliffen van Lima zijn heel indrukwekkend en dankzij een heldere dag zien we een mooie zonsondergang.