Geen last van jetlag! Perfect!
Vandaag doe ik de blauwe route van de hop-on-hop-off-bus. Ik blijf de hele route zitten, kijk wat gebouwen en babbel met het Duitse koppel dat hetzelfde idee heeft. Om 13h wil ik de trein nemen naar mijn volgende stop. Ondanks dat ik gelezen had dat je best op voorhand kan boeken besloot ik de wijsneus te zijn en deed dat niet. Eigen schuld dus dat ik buiten op een bankje 3h moest overbruggen. Gelukkig was het zalig weer en kon ik wat sturen met mijn vriendjes die aan het wakker worden waren. Om 16h04 vertrok de vrij luxueuze trein, met veel beenruimte naar Hualien. Gelukkig werden alle stops ook in het Engels weergegeven. De Maleisiër naast mij en ik spraken af dat we mekaar zouden wakker maken in Hualien maar dat bleek niet nodig want hij babbelde erg graag. Ideaal, want de rit duurde 3h. Zijn neefje en nichtje kwamen hem koekjes brengen, mij ook en hop ik, de kindervriend, had een kind op mijn schoot. David en ik spraken in tussentijd af om samen te gaan eten. Dus na mijn bagage gedropt te hebben probeerden we mekaar te vinden maar daar stak Google Maps een stokje voor. Uiteindelijk vonden we mekaar dan toch en belanden we in een eetzaakje waar we een mandje vulden met ‘dingen’ uit een koeltoog. Dit werd dan klaargemaakt. Geen idee wat het was, echt waar niet, maar het was wel lekker. Nadien kuierden we (het was nog steeds bloedheet) van de ene nightmarket naar de andere en aten we nog een ijsje op een soort kermis. Nog een stop in de 7-eleven voor wat water en ik was gesteld voor de nacht.