Solotrip Taiwan

Toroko gorge, must do! Ik boekte op voorhand de Zhuilu old trail met gids en pick up & drop off. Wei Han kwam me oppikken met een oud, gammel busje. We pikten ook nog Dave, een Amerikaan met een hangover, op. Beetje vreemde geluiden en bewegingen nam ik waar achter het stuur. Gilles de la Tourette? I think so.
De wandeling zelf was niet ver, 3,1 km enkel, maar het was 600 m stijgen op een afstand van 2 km . Afzien dus bij 30 graden en een vochtigheid van 80%. En Wei Han trok maar foto’s. Ik was niet direct op mijn best maar bon. De wandeling daarentegen was wel heel mooi, al had ik er ietsjes meer van verwacht. Misschien als ik de slang bij bocht 1 en de aap effectief gezien had, ik meer tevreden geweest was.
Na 4h waren we terug bij het busje en reden we naar een of ander uitzichtpunt. Tijdens die trip heb ik leren loslaten. Veel harder dan in de ochtend hadden de tics controle over Wei han’s lijf. Hij trok aan zijn stuur bij opstoten, duwde bijna zijn ogen uit, handjes in de lucht, gezicht naar de borstkas, voeten die de gas onder duwden, duidelijk ongecontroleerd. En ik zat relaxed vanachter in het busje en Dave sliep. Maar eigenlijk was dit niet ok hoor. Menig mens was uitgestapt denk ik. Maar dat hoort een beetje bij het avontuur, niet?
Ik liep de rest van de dag een beetje overal en nergens rond. Kocht wat fruit, ging eten en babbelde met de dame van het zaakje waar er Belgische wafels verkrijgbaar waren. In het hostel probeerde ik mijn bagage te herverdelen want morgen trek ik er met de fiets op uit. 3 dagen, 180 km. Volgens websites is de temperatuur in deze tijd van het jaar tussen 20 en 25 graden. Dat leek me dus ideaal fietsweer. 30 graden was niet de afspraak! Maar ik sta ervoor en ik zal het doen.
Mijn backpack wordt doorgestuurd naar Taitung, mijn eindbestemming met de fiets. Die balast heb ik gelukkig niet mee te sleuren. Vandaag had ik ook mijn eerste aardbeving ervaring. Ik lag al in bed toen alles begon te daveren. Nog voor het uitgedaverd was kreeg ik al berichten op mijn GSM van de Taiwanezen maar ik verstond er natuurlijk niets van. Even hoofdje buiten gestoken. Gebabbeld met degene die buiten stonden. Just an earthquake, happens a lot. Ok dan, if you say so!

ilse.slechten

15 chapters

16 Apr 2020

Toroko Gorge & Hualien

April 09, 2019

Toroko gorge, must do! Ik boekte op voorhand de Zhuilu old trail met gids en pick up & drop off. Wei Han kwam me oppikken met een oud, gammel busje. We pikten ook nog Dave, een Amerikaan met een hangover, op. Beetje vreemde geluiden en bewegingen nam ik waar achter het stuur. Gilles de la Tourette? I think so.
De wandeling zelf was niet ver, 3,1 km enkel, maar het was 600 m stijgen op een afstand van 2 km . Afzien dus bij 30 graden en een vochtigheid van 80%. En Wei Han trok maar foto’s. Ik was niet direct op mijn best maar bon. De wandeling daarentegen was wel heel mooi, al had ik er ietsjes meer van verwacht. Misschien als ik de slang bij bocht 1 en de aap effectief gezien had, ik meer tevreden geweest was.
Na 4h waren we terug bij het busje en reden we naar een of ander uitzichtpunt. Tijdens die trip heb ik leren loslaten. Veel harder dan in de ochtend hadden de tics controle over Wei han’s lijf. Hij trok aan zijn stuur bij opstoten, duwde bijna zijn ogen uit, handjes in de lucht, gezicht naar de borstkas, voeten die de gas onder duwden, duidelijk ongecontroleerd. En ik zat relaxed vanachter in het busje en Dave sliep. Maar eigenlijk was dit niet ok hoor. Menig mens was uitgestapt denk ik. Maar dat hoort een beetje bij het avontuur, niet?
Ik liep de rest van de dag een beetje overal en nergens rond. Kocht wat fruit, ging eten en babbelde met de dame van het zaakje waar er Belgische wafels verkrijgbaar waren. In het hostel probeerde ik mijn bagage te herverdelen want morgen trek ik er met de fiets op uit. 3 dagen, 180 km. Volgens websites is de temperatuur in deze tijd van het jaar tussen 20 en 25 graden. Dat leek me dus ideaal fietsweer. 30 graden was niet de afspraak! Maar ik sta ervoor en ik zal het doen.
Mijn backpack wordt doorgestuurd naar Taitung, mijn eindbestemming met de fiets. Die balast heb ik gelukkig niet mee te sleuren. Vandaag had ik ook mijn eerste aardbeving ervaring. Ik lag al in bed toen alles begon te daveren. Nog voor het uitgedaverd was kreeg ik al berichten op mijn GSM van de Taiwanezen maar ik verstond er natuurlijk niets van. Even hoofdje buiten gestoken. Gebabbeld met degene die buiten stonden. Just an earthquake, happens a lot. Ok dan, if you say so!

Contact:
download from App storedownload from Google play

© 2024 Travel Diaries. All rights reserved.