Wat een nacht! Niet in de positieve zin. Ik vertelde al dat deze wijsneus de kledingsadviesen niet volgde. Had ik dit geweten dan had ik dat zeker en vast wel gedaan. Mijn benen staan vol met bobbels. Een soort muggenbeet maar veel erger. Even wat gegoogeld vannacht, blijkt dus dat je er een week last van zou hebben. Oh boy! Veel geslapen hebd ik dus niet. Sowieso was ik pas na middernacht gaan slapen. Om 3h wakker geworden, tot 4h gekrabd, dan weer in slaap gevallen om door de wekker om 5h wakker gemaakt te worden. Maar geen keuze, ik moest op. De HSR wacht namelijk niet en ik moest nog tot aan dat specifiek station geraken. De rit naar Taipei duurde iets meer dan een uur. Toch zalig, zo reizen. Taipei main station is wel gigantisch. Dat wist ik al wel maar nu viel het me toch heel erg op. De druppels zweet stonden op mijn hoofd nog voor ik het station verliet. Ik ging op zoek naar mijn laatste hostel. Blijkbaar heb ik een iniminie bordje gemist maar vriendelijke Taiwanezen stuurden mij terug de juiste richting uit. Met mijn andere telefoon had ik dat dus zelf kunnen zoeken maar nu niet dus. Het is een andere manier, eigenlijk een leukere manier. Na mijn bagage gedropt te hebben, ging ik op zoek naar de metro in Taipei main station. Gelukkig is het metrosysteem hier voor dummy’s gemaakt. Kaartje gekocht, naar de juiste lijn gewandeld en op weg naar de Pinxi Crags. Eerst een klein uur MRT en dan nog de bus op voor een uur. Wat een helse rit. Ik had nog geen last gehad van misselijkheid, tot vandaag. Ik was dolgelukkig toen ik van die bus af kwam. Eerst wat krachten opdoen met cola, sprite en een koek en dan op weg naar Mt. Xiaozi voor de meest spannende hill. Meer ga ik vandaag niet doen. De andere ‘bergen’ zijn voor volgend jaar. Vanavond wil ik nog gaan eten met David en Eliot, het is Eliot zijn laatste avond. Maar nu wat meer over mijn hike. Ik had ergens gelezen dat het pad op een bepaald moment een soort splitsing heeft en dat je daar links moet aanhouden. Wat daarop volgde was een soort jungle met min of meer een pad maar eigenlijk niet wow. Ik kwam een man tegen met een machete die de weg vrij maakte. Ik moest hem maar volgen. Ik vond het toch vreemd dat het zo dicht begroeid was dus ik bleef achterop en besloot om terug te draaien. Op die splitsing probeerde ik de andere kant en dat bleek dus de juiste kant te zijn. Deze weg was normaal. Allemaal groene stenen door het mos, maar het was te doen. Al vrij snel kwam ik aan de kettingen en de koorden uit. De heuvel die ik op ging was de laagste maar wel de meest uitdagende. De foto’s zeggen genoeg denk ik. Je moest je goed vasthouden, laten we het daarbij houden. Van op de top zag ik de andere heuvels met bijbehorende paden en het heeft serieus gekriebeld maar ik besloot toch om terug te keren zodat ik nog kon douchen en voor de verandering op tijd was voor dinner. We spraken af aan de 7eleven, waar anders, aan Shilin station. Een heel gedoe, want ik ben niet bereikbaar, eens uit het hostel. Aan de 7eleven zouden we eerst wat drinken en nadien naar de nachtmarkt van Shilin gaan. Geen idee eigenlijk of je hier alcohol op de straat mag drinken maar er werd niets van gezegd. Gezellig zo een nighttmarket en super druk. We vonden, door Eliot, Michelin waardige standjes. We hebben dus goed gegeten. Nadien hebben we nog in de drukte van de nachtmarkt wat gedronken. De jongens bier, ik whiskey cola. Gezellig was het. Een beetje gepraat, wat gelachen. Rond 21h30 zijn we naar huis gegaan. E. Heeft morgen vroeg een vlucht, ik had sowieso al super slecht geslapen en David ging ook richting airbnb. Morgen nog een dagje de verre dingen bezichtigen samen met mijn privéchauffeur. Morgen ben ik dus toerist en geen traveller.