Wat was het opstaan moeilijk vandaag. Mijn benen deden toch iets meer pijn dan verwacht. Maar pech voor mij, ik moet de fiets op maar eerst een ontbijtje van zoutloze toast met smaakloze gelei, rijst met varkensvlees en bonen, iets wat op bicky ui lijkt maar dan veel meer gezouten, omelet, meloen, ananas en nog een paar andere ongedefinieerde dingen (deze heb ik geproefd maar niet opgegeten, dat is teveel gevraagd voor mijn maag deze ochtend). Meer klaar kon ik er niet voor zijn. Via weg 9 reed ik naar Yuli om daar de oude treinroute nemen. Leuk fietspad. Het viel me vandaag wel op hoeveel ruststops er zijn voor fietsers met bankje, toilet, water en lucht. De fietsers worden gesoigneerd door de Taiwanezen :). Op de treinroute, of net er naast eigenlijk, kwam weg 30 in zicht. 16 km de bergen in. Ik had geen idee wat mij effectief te wachten stond. Net voor de splitsing deed ik mijn oortjes in voor een streepje muziek en begon aan de klim. Ondanks de e-bike was het toch afzien. Ik stopte veel, echt veel! De laatste stop duurde echt lang en uiteindelijk kwam bij de volgende bocht de tunnel in zicht. Het was dus uiteindelijk maar 6 km klimmen. Dramaqueen ik :). De tunnel zelf is 4 km en nadien gaat het 6 km naar beneden, het leukste stuk natuurlijk. Onderweg kwam ik een heel bange hond tegen in het midden van de weg. Met zijn staart tussen de poten staat hij maar wat rond te trippelen tussen de auto’s. Ik ben gestopt, riep hem en hij kwam. Wat een lief beestje. Instant gelukkig. Ging ook gewillig mee op de foto. Op weg 11, waar ik uiteindelijk op uitkom en mijn route ook voor de rest van de tijd, was er veel te zien. Of dat maakte ik er toch van. Ik ging op spontaan bezoek bij een shrimp en abalone kwekerij (vergelijkbaar met oesters en in het Engels nine holes heet omwille van de 9 gaten in de schaal. Zo makkelijk kan het dus zijn.) Die mevrouw en zoon waren super vriendelijk. Fotootje gemaakt, zij eentje en ik eentje. Ik stopte voor een colaatje voor wat suikers in een gammel hutje waar ze ruzie maakten omdat ze de Engelse menu niet vonden :).
Nadien halt gehouden waar heel wat bussen stonden met Chinese toeristen. Niet geweldig maar super grappig dat die mensen met mij en mijn fiets op de foto wilden. Onderweg zag ik mannen werken maar zie niet goed wat ze doen dus reed ik naar hun toe. Blijkt dus dat ze shrimps aan het ‘vissen’ zijn. Wat een werk! En dan was er nog de laatste landmark stop voor de dag, de Sanxiantai brug. Als je op de 11 zit moet je dit dus gezien hebben. Ik vond het wel de moeite, niet spectaculair maar wel mooi. Ik had ook mijn eerste ervaring met een zelfreinigend toilet :) dat ik naar alle waarschijnlijkheid ontregeld heb. Na dumplings in vleesbouillon reed ik in één keer door naar de homestay. Daar stond Dave brownies te bakken. Jummy! Gin Tonic erbij. Zalig!
Dave en Suzi van Dave in Duli zijn super lief. Het is een gezellige babbel en ik kreeg al heel wat tips voor morgen. Na de 80km vandaag en de bijna 80 van gisteren zijn het er morgen maar max. 50. Daar kijk ik al naar uit. Mijn poep en benen daarentegen ...