Vandaag stond er weer reizen op het programma. 1h30 op de bus, niet zover dus. Ik bleef in mijn hotelkamer. Het weer was superslecht. Regen, regen en nog eens regen. David had me ook al laten weten dat er niet veel te doen was in Taichung dus geen reden om mij te haasten. Om 10h30 vertrok ik richting bushalte. Een tiental minuten op voorhand ga je best al in de rij staan. Maar dat wist ik dus niet. Er stond al een hele rij toen ik het doorkreeg. Gelukkig was er nog plaats op de bus. Na 1h30 kwam ik aan het HSR station Taichung. Van daaruit nam ik de TRA nemen naar Taichung station. Ik zat te wachten op de local trein, luisterde naar muziek toen een man naar me toekwam. Via Google Translate (echt een fantastische uitvinding!) begonnen we een gesprek. Vlot gaat dat niet want er zijn nog hiaten maar cava wel. In ieder geval stelde de man me voor om me rond te leiden. Super vriendelijk maar ik vertrouwde het niet helemaal. Er was thans geen reden om hem niet te vertrouwen, maar toch. Hij zei dat hij mee zou gaan met mij naar mijn hostel, of dat dacht ik, maar we gingen naar een mall waar zijn vrouw stond te wachten. Vriendelijke mevrouw maar toen we naar de parkeergarage gingen vond ik dat toch maar raar. Ze wilden me perse met de auto brengen, ondanks dat het nog geen km wandelen was. Ik heb best al wat vertrouwen moeten hebben deze reis dus ik waagde het erop. Het verkeer is ook zo druk dat ik perfect uit de auto kon springen indien nodig. Met mijn Google maps volgde ik ook mee of ze wel juist reden. Aangekomen aan het hostel wilde de man me helpen met inchecken. Zijn Engels was echt niet goed dus veel helpen was het niet maar het was wel goed bedoeld. Bagage in de luggageroom gezet want de kamer was nog niet vrij en verder op pad met het koppel. De man stelde voor om naar de 2nd market te gaan. Prima voor mij. We reden naar een parking tegenover de markt. Op de markt trakteerde het koppel mij op traditioneel Taiwanees eten. Ik rammelde. Ondertussen was het al 15h00 en ik had niet meer gegeten van 8h00. De wonton met soep, bun, worst en carrot cake gingen vlot binnen. Ik moest wel met iedereen op de foto. En de duim moest omhoog. En lachen was ook een verplichting en het moest er een gemeende lach uitzien. Grappig! Nadien reden we door het fancy gedeelte van de stad met de hoge gebouwen en lieten ze mij enkele belangrijke gebouwen zien. De dame had gevraagd of ik zin had om naar een Boeddhistisch klooster te gaan. Dat wilde ik wel want ik ben wel gefascineerd door die gebouwen. We reden weer een parking in, deze keer een ondergrondse. Daar stond een bankje klaar zodat je van die sokken over je schoenen aan kon trekken. In de lift zag ik dat er 12 verdiepingen waren. Ik werd boven direct overladen met info in het Engels over hun religie. De man vroeg me om te volgen. De vrouw was in ene keer verdwenen. Boven kwamen we uit in de zaal waar de sessie zou plaats vinden. Geen idee hoe dat echt heet, maar bij ons zou dat de mis zijn. Ik kreeg 2 gelamineerde bladen met Chinese tekens in mijn handen en mocht achter een kussentje gaan staan. Buiten het feit dat ik op mijn knieën op dat toch wel dunne kussentje moest zitten, was dat heel rustgevend. Het werd wel afgewisseld met rechtstaan, gelukkig. Één van de opzichters had al een stoeltje bijgehaald voor mij maar ik liet me niet kennen. Na de sessie wilden ze met me uit eten gaan maar ik had met David afgesproken voor het avond eten dus brachten ze me naar mijn hostel. Ik vroeg, via Google translate, of ze iets in ruil wilden voor de namiddag en het eten maar ze hadden een leuke tijd gehad met mij dus ze wilden zeker niets in de plaats. Zij waren gelukkig en ik was gelukkig. Hoe fijn kan het zijn! We wisselden gegevens uit. Niet gemakkelijk als de andere partij alleen maar Chinese tekens kent maar het is gelukt.
Het weerzien met David was ook weer leuk. Lekker gegeten, maar geen idee wat. Nadien nog een wandeling door de stad en in het park gemaakt. De avond afgesloten met een ijsje. Veel gelachen weer. Wat een saaie dag zou worden was er weer één vol super herinneringen.