Het Noorden

Vandaag ga ik dus op pad met mijn chauffeur. Tijdens de reis heb ik nog even getwijfeld of dat niet overdreven was, maar nu ik de drukte op de weg zie denk ik: 'goede keuze'. Ik stond om 8h45 buiten te wachten. Een Toyota Camry zou me oppikken. Om 9h00 stopt er een Ford Mondeo voor mij. Dit was dus mijn chauffeur. Engels kon hij niet, maar alweer is mijn goede vriend google translate aanwezig. Maar stil was het wel. Eerste stop van de dag: de Niagara Waterfalls van Taiwan. Die Taiwanezen, altijd een 'beetje' overdrijven. Ik vond er niet veel aan. Mijn chauffeur stelde voor om een sky lantern de lucht in te laten. Was ik eigenlijk niet van plan maar besloot toch het te doen. Ik liet een roze van geluk de lucht in. Je mag dat eerst vol schrijven/tekenen. Nadien ga je dan op het spoor staan, dat nog steeds in gebruik is en waarbij iedereen gewoon even aan de kant gaat als de trein passeert, en dan gaat je ballon de lucht in gelaten. De persoon van de winkel trekt daarbij de nodige foto's en filmt dit ook. Wel tof maar mijn dag was niet zo geweldig dus ik ben niet laaiend enthousiast. Nadien moest er een keuze gemaakt worden: ofwel nog een waterval en een rots in de vorm van een olifant ofwel het alpacacafé. Mijn keuze was snel gemaakt. Volgende stop is Yehliu Geopark. Daar geraakte ik in shock! 100den bussen die net hun lading Chinezen gedropt hebben, stonden daar op de parking dus ik wist hoe laat het was. Eerst wat op de markt rondgelopen en iets gegeten en gedronken. Mijn moed verzameld en binnen gegaan. Een heleboel Chinezen wilden daar, zoals altijd, de perfecte foto maken en hielden daarbij niet echt rekening met anderen of met de regels van het park. De opzichters met fluitjes hadden hun werk. Ik

heb me teruggetrokken in mijn 'bubbel'. Dit was teveel voor mij. Na 2 weken vertoefd te hebben in rust en kalmte ging dit er toch wel over. Ik ben door het park gegaan maar ook dit maakte me niet enthousiast. Op het afgesproken tijdstip stond de chauffeur aan de 7eleven en gingen we naar de laatste stop, het alpacacafé. Laten we zeggen dat er een geurtje hing maar ik heb er een smoothie besteld, heb geknuffeld en de nodige selfies gemaakt met de alpaca's die er rondliepen. Na 45 min. was het wel prima geweest dus ging ik nog even wandelen want mijn chauffeur zat niet in zijn auto toen ik ging kijken. Van daaruit was het nog 1h tot terug aan het hostel. Ik was zo lui en loom geworden dat ik in slaap gevallen ben in de auto. Mijn chauffeur maakte me wakker toen we voor de deur stonden. Dat dutje deed me wel deugd. Ik heb me een beetje opgefrist en ben een beetje gaan wandelen om de tijd te overbruggen tot aan dinner with David. Het was echt verschrikkelijk slecht weer dus besloten we om gewoon in het foodcourt aan Taipei 101 te eten. Toen we nadien buitenkwamen was de regen door en konden we gewoon al wandelend, zonder paraplu, op zoek gaan naar een dessertje. Die porties zijn echt niet te doen. David krijgt zijn altijd op, maar dat lukt mij dus echt niet. Nadien wandelden we nog wat rond en namen nadien de MRT. We namen afscheid. Dit was de laatste keer dat we mekaar zouden zien. In Taiwan dan toch. Een afscheid en een dank je wel. We hebben elkaar reis geüpgraded.
Nog 1 nacht en 1 dag te gaan. Morgennacht vlieg ik weg vanuit dit fantastische land met fantastische ervaringen en herinneringen.