Visiting & leaving day

Watch out parents coming!

De laatste dag van de sessie is visiting day, wat inhoudt dat camp geopend is voor alle ouders, broertjes, zusjes, opa's, oma's en honden. De ouders komen overvliegen vanuit New York, Los Angeles, Washington etc. om hun kinderen te kunnen zien en om vooral ook camp te kunnen bewonderen.
Hiervoor moet camp er natuurlijk tiptop uit zien en dat zag het ook. In de dagen voor visiting day worden nog even de laatste puntjes op de i gezet zoals een extra laagje verf, een nieuwe laag zand op de paden waar nodig en schone bunks (vandaar de super clean-up gisteren).

Het programma voor de ouders begon om 9:30 tot 15:30. Een volle dag dus. Wanneer de stoet immens grote Amerikaanse wagens het terrein op kwam rijden moesten wij ervoor zorgen dat we de kinderen opgesloten hielden in het theater. Wanneer alle ouders zichzelf ingecheckt hadden en bij de goede grade stonden was het tijd om de kinderen los te laten die vervolgens rennend in de armen van hun ouders sprongen. Erg leuk om deze blijdschap te zien!
Heel even hoopte ik dat mijn familie er ook zou staan. Totdat ik me realiseerde dat dit het einde is voor hun, niet voor mij.

Gedurende de dag mochten de families rondlopen op het camp, participeren in activiteiten en shows bezoeken zoals de musical. Ook was er een ontzettend lekkere lunch met een welkomstpraatje en niet te vergeten natuurlijk ook een verkooppraatje. De enrollment voor 2018 was al weer open met natuurlijk een special 'program' oftewel korting. Aangezien de kinderen de volgende ochtend naar huis gaan weet ik niet zozeer of dit echt om de hereniging ging of meer een 'kijk eens hoe goed wij hier zijn'. Daarnaast begrijp ik wel dat de ouders een kijkje willen nemen op de plaats waar zij 6800 dollar voor betalen.

Ook voor ons was het tijd om de ouders te ontmoeten. Zij waren wel benieuwd naar de personen die 3,5 week voor hun kind gezorgd hebben. Ik vond dit spannend aangezien je niet weet wat er naar huis wordt gestuurd in de brieven. Sommige ouders waren aardig en sommige niet. Grappig is dat de niet zo aardige ouders horen bij de niet zo aardige campers.
Het moment dat je je realiseert: ah vandaar!
Van 1 stel kreeg ik een kaart waarin ik werd bedankt voor het zorgen en vermaken van hun kind. Toch leuk zo'n extraatje.
Ik was erg blij dat ik geen geld kreeg want contant mogen we niet aannemen. Kado bonnen worden ook vaak uitgegeven. Die mag je aannemen mits je je er comfortabel bij voelt. geen bonnen van 500 dollar dus. Daarnaast word je natuurlijk uitgenodigd om te komen overnachten wanneer je in de buurt bent.

Wanneer de ouders eenmaal vertrokken waren sloten we de dag af met een dance party en het allerlaatste kampvuur waar de seniors het vuur overdraagden aan de juniors. Na het kampvuur vond er een vuurwerkshow plaats op het water. Dat was echt prachtig! Als verrassing hadden we voor onze meiden ook nog een allerlaatste sneak-out georganiseerd. Ohja en niet te vergeten het afscheid van Flamingo, de seniors. Op camp hier krijgt iedereen een cove sister toegewezen dus veel van onze kinderen hadden zussen in Flamingo. Dit afscheid was tragisch en al onze kinderen waren in tranen. Dit

beloofde wat voor de volgende dag, leaving day. Wat ook een traditie is, is dat de kinderen in hun bedlade mogen liggen de laatste nacht. Ik had verwacht dat dit maar een uur zou duren aangezien de lade 1m2 is en niet heel comfortabel ligt lijkt me zo, maar onze meiden lagen er de hele nacht in en dat was zo schattig!

De volgende ochtend werden de meiden een voor een opgehaald en deze morgen stond in het teken van tranen en foto's. De meiden wilden niet mee naar huis en ook vele counselors hielden het niet droog. Na een hoop foto's en knuffels zijn ze dan toch allemaal vertrokken.

Daar was hij dan, de stilte. 24 uur om ons klaar te maken voor een nieuwe sessie van 200 kinderen. Ik had helaas geen vrije tijd aangezien ik team Spanje in Boston op het vliegtuig moest zetten. Mijn vrije dag bestond uit 6 uur rijden en 3 uur wachten op het vliegveld. Maar ach, aangezien Boston airport zich midden in de stad bevindt kreeg ik wel wat van Boston te zien. Wanneer ik niet op het drukke verkeer in de stad moest letten met 7 kinderen in mijn busje....