Eerste indrukken, wowie!

De vliegreis is gelukkig voorbij. Wel afzien dit keer. Ik zat best goed aan de raamkant rechts. Bij de vleugel, maar wel met uitzicht. Het vliegtuig was niet zo groot als vorige keer naar Afrika en duidelijk minder vol. Voor het natje en droogje werd goed gezorgd. Om 23u zelfs nog een maaltijd! Oeps, ik had al geslapen en toen ging het dus helemaal mis met mijn bioritme helaas. Hele nacht beroerd en niets van de landing en eerste indruk van Kilimanjaro gezien. Tja. De doorreis naar Mombassa ging best vlot. Opnieuw het stijgen en landen, niet fijn als je je beroerd voelt... De aankomst op Mombassa was mooi op tijd, zelfs iets te vroeg. Dan stap je uit het vliegtuig en dan is het meteen klabam van de hitte, tjonge zeg. In het vliegtuig nog allerlei papieren moeten invullen, die dus bij de balie overhandigd moesten worden. Mijn visum was in principe al klaar, ging dus wel om alle vingerafdrukken en yes, stempel rijker. Toen in de rij voor het checken van de bagage. Ging net een loket open en daardoor was ik snel aan de beurt. Alles gaat namelijk op z'n "pole-pole". Alleen mijn paspoort en papier werd even bekeken en ik kon gewoon doorlopen. Naar buiten en daar stonden Ko en Pieter klaar met het bord van Motorsafaris. Meteen reisgenoot Ed ontmoet en het busje in. Een heel enerverende rit. Ongelooflijk hoe dat verkeer gaat hier. Alles toetert en scheurt van alle kanten. Het recht van de "grootste en brutaalste" die gaat gewoon. Met een tussenstop bij een hotel. Daar een bak koffie en even bijkomen. Wat meteen opvalt is alle beveiliging; je komt de afgesloten parkeerplaats niet zomaar op. Er staan meerdere personen, al dan niet met een geweer bij zich. De temperatuur is met onze lange broeken bijna niet te hebben, maar geduld tot we in het resort zijn. De weg verder naar Sawa Sawa Beach House was redelijk te berijden met het busje. Werden nog staande gehouden door de politie, maar dit schijnt heel normaal te zijn en Pieter de chauffeur is bijna niet anders gewend. En dan onze reukorganen, wow die hebben wat te verstouwen zeg. De geuren, ik weet niet goed hoe te omschrijven: oliedampen, rottingslucht, benzine, zware dampen, dieren, mensen, echt van alles door elkaar. Van alle kanten alert op overstekende geiten, koeien, mensen, motoren, busjes die plots remmen en de berm in schieten om een persoon, al dan niet met spullen als rijstzakken of een geit bij zich, op te pikken. Lijkt wel alsof er nog meer in een overvolle taxi past! En dan de stof en droge lucht niet te vergeten. Ik was erg blij dat we hoorden dat we er waren. De ontvangst was ontzettend hartelijk Een prachtige doorkijk meteen door het huis. Je zag de oceaan meteen liggen en een heerlijk windje wat het heel aangenaam maakte. Nicolette, de eigenares, en Hans, een heel goede NL vriend, heetten ons super welkom. Ook Chantal ontmoet, zij is de derde motorrijdster. Was zo zalig om gearriveerd te zijn, even alles meteen van me af laten glijden en eerst een glas zalige verse juice. Knapte er meteen wat van op. De kamers zijn top en zo wie zo het hele huis is prachtig. Helemaal zelf ontworpen door Jan, de man van Nicolette die momenteel in NL is. Gebouwd door Keniaanse mensen, vol houtsnijwerken. Alles handwerk. De arbeidskosten zijn heel laag, materialen niet, maar daardoor is het

voor Westerse mensen prima te doen.
Spullen neergezet en eerst omkleden! Daarna stond de tafel gedekt en konden we aanschuiven voor de lunch. Lekker. Het tijdsverschil is 2 uur. In de middag met z'n allen een stuk langs de zee gelopen. Het was eb en het strand is dan super breed! Niet te bedenken dat aan het eind van de dag de oceaan tot aan het huis is en je er zo in kan stappen. Het water is bijna vies warm... Heel veel mooie schelpen en vondsten gedaan.
Het avondeten werd geserveerd aan de grote tafel onder de overkapping bij de banken. Heel sfeervol. Het smaakte heerlijk. We hebben het niet laat gemaakt. Lekker in de kamer. De plafond ventilator aan. Beetje wennen aan alle nieuwe geluiden. Nog even mijmeren, lezen en slapen.