Motorsafari Kenia/Tanzania 2015

Wat was het een heerlijk rustige nacht. Heel donker, veel sterren en stil op de heerlijke oerwoudgeluiden na. Om 7.00 u op het terras ontbeten; zelfs kaas bij ons ontbijt. We zijn er al vroeg vandoor. Ik vond het eerste stuk best wel even heftig om te rijden. Was wat drassig. We zijn al vroeg aan de koffie met taart gegaan. Eigenlijk vooral omdat ze een goed adresje wisten. We zijn bij een Naivas (supermarkt) naar binnen gegaan. En wat een avontuur om koffie met taart voor elkaar te krijgen! Geweldig hoe dat ging. Eerst uitzoeken bij een vitrine wat we wilden. De stukken waren erg groot (we hadden pas goed ontbeten...) dus besloten om ze door te laten snijden. Dat kon besteld worden. Bonnetje mee, naar de kassa om te betalen, terug naar dezelfde vitrine, de taart wordt gepakt, wordt gesneden, op de bordjes, naar de tafel. En dan ongeveer zo'n zelfde route voor de koffie! Eerst bestellen, bonnetje, afrekenen, terug, maken, inschenken en uiteindelijk komt het bij de tafel. Geweldig om te zien hoeveel mensen er werk hebben. Ze creëren wel banen zo. Maar eerlijk is eerlijk, het smaakte prima.
We hebben verder een lekkere dag gehad. Mooie gele droge wegen.

peterkatja2009

22 chapters

16 Apr 2020

Bijzondere dag

December 13, 2015

|

Wote

Wat was het een heerlijk rustige nacht. Heel donker, veel sterren en stil op de heerlijke oerwoudgeluiden na. Om 7.00 u op het terras ontbeten; zelfs kaas bij ons ontbijt. We zijn er al vroeg vandoor. Ik vond het eerste stuk best wel even heftig om te rijden. Was wat drassig. We zijn al vroeg aan de koffie met taart gegaan. Eigenlijk vooral omdat ze een goed adresje wisten. We zijn bij een Naivas (supermarkt) naar binnen gegaan. En wat een avontuur om koffie met taart voor elkaar te krijgen! Geweldig hoe dat ging. Eerst uitzoeken bij een vitrine wat we wilden. De stukken waren erg groot (we hadden pas goed ontbeten...) dus besloten om ze door te laten snijden. Dat kon besteld worden. Bonnetje mee, naar de kassa om te betalen, terug naar dezelfde vitrine, de taart wordt gepakt, wordt gesneden, op de bordjes, naar de tafel. En dan ongeveer zo'n zelfde route voor de koffie! Eerst bestellen, bonnetje, afrekenen, terug, maken, inschenken en uiteindelijk komt het bij de tafel. Geweldig om te zien hoeveel mensen er werk hebben. Ze creëren wel banen zo. Maar eerlijk is eerlijk, het smaakte prima.
We hebben verder een lekkere dag gehad. Mooie gele droge wegen.

Zelfs een dak met pannen erop gespot. Het leek ook dat er minder op het hoofd gedragen werd in deze omgeving. Weer iemand op skeelers gezien.
De lunch vandaag bij een brug. 3 jongens waren daar aan het zwemmen, een vierde moest eruit en de kudde in de gaten houden. Kudde van geiten en koeien. Niet veel schapen gezien vandaag. Wel heel veel cactussen, bloeiend ook. We reden een stuk bij Machakos, wat we afgelopen week ook hebben gereden. Dit keer zagen we van Gaal achterop een busje 'geplakt'. Grappig. Ook een kameleon over zien steken, met een rode kop dit keer.
We reden over een pas aangelegde weg. Het eerste stuk was gewoon asfalt en plots over op rood grind. Was wel op diverse plekken heel slecht. Weer theeplantages en velden met koren of tarwe gezien.
Over 1 van de 7 dammen gereden. We mochten daar helaas niet stoppen. Ed heeft vanuit de auto wel stiekem foto's gemaakt.
We kwamen aan in een klein plaatsje, Wote. Het Acacia Resort. Een locatie om te vergeten; kamer erg warm, de douche koud, het bed was a.h.w vierkant. Het restaurant was in een hele grote open ruimte met ontzettend veel stroomstoring en ondanks dat we al vroeg onze (niet erg ingewikkelde) bestelling hadden doorgegeven, hadden we rond 20.30 u het eerste eten. Maar in vele etappes. De kip was niet gaar en we hebben wat salade en slappe patatjes gegeten. Het is eigenlijk de eerste keer van deze reis dat het zo belabberd is. Mogen we toch niet over zeuren. Gewoon maar skippen.

Contact:
download from App storedownload from Google play

© 2024 Travel Diaries. All rights reserved.