Racen over de Highway

Vannacht heeft het enorm geregend en veel onweer. Het ontbijt in de eetzaal was ook nat. Precies boven de tafels waar het eten stond opgesteld, sijpelde de regen door het plafond. Tja, niet echt handig allemaal. En in plaats van dat ze de tafels dan verplaatsen, nee, ze staan klaar met een handdoek om de druppels weg te vegen. Ook een manier?! We waren blij toen we alles ingepakt hadden en uitgecheckt. Nog wel in dubio, regenpak aan of niet. We kijken eerst even bij een ander hotel in Wote hoe het daar is. Nou, 100% beter! Super netjes en voor een volgende reis, wordt het daar overnachten. Het weggetje daarheen was enorm blubberig. Chantal had bijna kippensoep geregeld; overstekende kip voor haar wielen. En voor het eerst deze reis, biggen gezien.
Vandaag alleen maar asfalt. Het eerste stuk was heel glooiend. Veel bebouwing en grote plantages thee en mais. De regenjas aan is wel fijn. Was allemaal heel weids met veel wind. Bij de start alle dagtellers eens op 0 gezet. Bij de koffie hadden we al verschillende afstanden gereden. Weer enorme cactusbomen langs de weg. Toen we het dorp inreden voor koffie was het meteen al weer heel anders en druk. Echt weer op z'n Afrikaans. Geiten over de weg midden in het dorp. Maar ook geiten in een krat achterop een boda. Sommige rustig en anderen heel beweeglijk. Ook een vrouw met een geit dit keer. Daarna nog een paar kippen met een elastiek op de poten En 2 losse geiten tussen 2 mannen in. Kan allemaal hier.
Op een grote kruising bij Makindu, gingen we linksom. Hier staat de oudste Sikh tempel van Kenia (1902). We reden de highway op van Nairobi naar Mombassa. Eerst even koffie gedronken bij een restaurantje. Prachtige blauwe vogels gespot. Toen kregen we een aantal tips over hoe te rijden hier. Vooral alert zijn op de snelle bussen en iedereen rijdt gewoon door. Het is wel iets breder dan 2 baans, met een flinke geul naast de weg. Je moet echt 90 tot 100 km/uur rijden. Kan zijn dat je moet uitwijken en dan moet je die geul 'gebruiken'. Het busje blijft ten alle tijden achter ons voor de veiligheid. De eerste 50 km door gassen en dan een korte stop. Daar hebben we wat gedronken. Heel veel wever vogeltjes in de nesten. Er cirkelden ook enorm veel maraboe's daar. Bijzondere geluiden erbij. We reden door Tsavo East (links) en West (aan de rechterkant). Prachtig ongerepte natuur aan de westkant. Links waren ze bezig met de aanleg van een super nieuwe spoorlijn. Mooi. Heel veel mensen daar aan het werk. Ze worden met bussen daar heen gebracht. Plots aan de rechter zijde van de weg grote bavianen! Later links ook een groep en een stuk verder aan de rechter kant liepen zebra's. Gewoon aan de highway! Gelukkig was het rustig op de weg en hebben we niet echt gekke acties of manoeuvres hoeven uithalen. Veel, heel veel baobab bomen en bloeiende acacia's gezien. Maar deze waren niet meer zo prachtig als vorige week. Je ziet toch de invloed van de temperatuur en hoogte. Toen moest ik ook nog tussen een kudde geiten door met gang van 80 km/uur. Is niet fijn. 3 aan de ene kant en de rest aan de andere kant van de

weg. Hopen dat ze blijven staan! Het ging gelukkig goed. Daarna het laatste stukje tot de stop bij een benzinepomp. Daar op de kruising zeker een 20 minuten gewacht op het busje. We reden richting Voi, kwamen nog 1 dorpje tegen en verder niets. Bij Manyani zijn we de highway afgegaan richting Wundanyi in de Taita Hills. Hier waren meer bochten en glooiing. Weids en meer vegetatie aangeplant. Bebouwing van gewassen. Ook de aanwijzing gezien van de "menseneters van Tsavo". Het zijn waarschijnlijk de beruchtste menseneters uit de moderne geschiedenis: de manenloze leeuwen van Tsavo, die in de negentiende eeuw tientallen mensen verslonden in het Afrikaanse land Kenia. Het ging om twee grote mannetjes die in 1898 tientallen Indiase en Afrikaanse arbeiders, die bezig waren met de aanleg van een spoorlijn, buitmaakten. De spoorverbinding moest een belangrijke schakel tussen de stad Mombassa en het Victoriameer worden. De dieren slopen ’s nachts het kampement binnen en sleurden talloze weerloze werklieden onder het schijnsel van de nachtelijke maan uit hun tenten. “Hun jachtmethode was zo geheimzinnig, perfect getimed en trefzeker, dat de arbeiders dachten dat het om duivels in leeuwengedaanten ging”, schrijft luitenant-kolonel John Henry Patterson in zijn memoires. Pas na

negen maanden wist Patterson met de hulp van een jager het bloeddorstige duo in een hinderlaag te lokken en neer te schieten.

Het laatste stuk ging omhoog. Deze weg was niet echt makkelijk te rijden. Heel veel onverwachte bochten, slecht wegdek en allerlei weggebruikers. De 'normale' verkeersregels gebruiken ze hier niet. Maar uiteindelijk kwamen we aan; at the Taita Rocks Hotel Located atop the scenery hills of Wundanyi, in the amazing Taita Taveta County Wat een pracht plek en mooie bouw. Het gedeelte van het restaurant is helemaal overkapt met een prachtig bouwwerk van makuti; gedroogde palmbladeren. Dit wordt met name in de kuststreek gemaakt. Het terrein loopt omhoog. En helemaal boven zijn de kamers. Lekker koel en goede bedden. Een klein balkon zelfs met een fenomenaal uitzicht. In vergelijking met gister een eldorado!