Safari in Mole

Afgelopen vrijdag was het zover, nadat we klaar waren met de nachtdienst zouden we ons klaarmaken, nog even slapen en om 12 uur vertrekken. Judith ging mee en jullie kunnen het inmiddels raden, ze was weer te laat. Het was uiteindelijk half 4 toen we konden vertrekken. We gingen met Joe, Judith, Krystal en haar man John, o ja en niet te vergeten de chauffeur. Het was 3 uur rijden, dus het zou nog even duren voordat we er waren. De bedoeling was dat we de nacht niet in Mole zouden doorbrengen, maar in een plaats dicht bij. Nadat de chauffeur een aantal keer verkeerd gereden was, kwamen we eindelijk aan. De kamers waren heerlijk met airco;) We merkten gelijk dat we in een ander deel van Ghana waren, het was een stuk koeler en wij genoten. De kamers waren eigenlijk 2 persoons, maar we konden ook wel met zn 4en in 2 bedden. Dat heeft Krystal geweten. Nadat we wat gegeten hadden, wilden de mannen nog even met zn allen een terrasje pakken. Zonder chauffeur gingen we op zoek naar een terrasje. Dit bleek niet zo makkelijk te zijn

en na een uur besloten we dan maar ergens naar toe te gaan, waar ze alleen drinken hadden. Als we met deze groep zijn, kun je verwachten dat het altijd gezellig is en inderdaad. Om half 12 besloten we naar huis te gaan, omdat de volgende ochtend op tijd de safari begon.
John had Judith gewaarschuwd voor de tijd, als ze te laat zou zijn, zouden we vertrekken zonder haar. Dit zorgde ervoor dat ze een uur te vroeg ons allemaal wakker maakte. Krystal was ’s nachts maar op de grond gaan liggen, omdat het bed toch wel heel erg smal was. Judith had dit niet door en na dat ze voor de 3e keer op Krystal was gaan staan, vroeg iedereen zich af, wat Judith van plan was;) Na nog weer een uur geslapen te hebben, vertrokken we om 6 uur naar het park en om 7 uur was het eindelijk zover. De safari ging beginnen. We hadden een Jeep gehuurd waar we bovenop konden zitten en alles goed konden zien. Het was heerlijk, de temperatuur was goed, gezellige mensen en na even gereden te hebben zagen we de eerste groep olifanten. Ze waren nog wat ver weg, maar ze liepen richting de weg voor ons, dus we waren geduldig aan het wachten. Totdat een andere auto het ruïneerde. Deze besloot recht voor ons te stoppen en de olifanten waren hierdoor afgeschrikt en liepen verder door. Verderop zagen we nog een olifant, antilopen, wildzwijnen en

grote salamanders. Na de safari besloten we eerst een ontbijt te nemen, voordat we gingen zwemmen. Het eten van de chauffeur werd door ons betaald, maar hij had nogal hoge eisen. Hij had niet genoeg aan 1 maaltijd. Nee 2, zou perfect zijn. Nadat iedereen klaar was kwam hij er toch achter dat het wel een beetje veel was. Judtih werd nu boos en ze dwong hem om het op te eten. We besloten maar om te gaan zwemmen en wat was dat genieten. Prachtig uitzicht hadden we en heerlijk weer. Nadat we onze lunch hadden gegeten (pizza en patat;)) Besloten we na veel gedram van de chauffeur om weer naar huis te gaan. Eerst nog even naar Tamale om wat boodschappen te doen. Iedereen had wel wat nodig maar met elkaar boodschappen doen heeft ook veel voordelen, je leert precies de plekjes kennen waar je goed eten kunt halen. Toen we terug kwamen in de Kings Village hebben we snel gedoucht en onze tassen ingepakt om een nachtje bij Judith te slapen in Tamale. Joe bracht ons daar en wij hadden er zin in om het leven daar is te ervaren. Dat was even wennen! Judith woont in een huisje van ongeveer 3 bij 3 meter, de veranda is ook de keuken en de huiskamer is tegelijkertijd de slaapkamer. Een badkamer en wc zijn buiten, evenals de kraan. De wc moet je doorspoelen met een

emmer water en de afwas doe je ook buiten. Voordat we naar bed gingen was het dus even een avondwandelingetje om onze tanden te poetsen. Net alsof je op de camping bent. Judith heeft tot 12 uur haar huis lopen schoonmaken en ondertussen hebben we lekker tot diep in de nacht gekletst terwijl Louise al half in slaap viel. De volgende dag zouden we om 10 uur naar de kerk gaan dus we werden om half 8 wakker, tijd genoeg zou je zeggen. Wij deden rustig aan, maar zorgden er wel voor dat we rond half 10 klaar waren. In tegenstelling tot Judith, zij heeft een uur in de keuken rondgescharreld om een paar eieren voor ons te bakken en om 10 uur had ze nog steeds haar pyjama aan. Wij probeerden haar eraan te herinneren dat het misschien wel tijd werd om aan te gaan kleden maar volgens haar hadden we nog genoeg tijd. Uiteindelijk zijn we met een Yellow-Yellow (een soort open, gele taxi met 3 wielen) naar de kerk gegaan. Om kwart over 11 kwamen we aan en gelukkig keek niemand raar op. Na de kerkdienst hebben we spaghetti gemaakt bij Judith, de hele middag gekletst en ’s avonds zijn we weer naar de Kings Village gegaan.
Maandag en dinsdag waren erg rustig. Fennelien bleef in het ziekenhuis om zoveel mogelijk bevallingen te kunnen doen en Louise is maandag naar

Tamale gegaan op de scooter, achterop bij Dorinda, een verloskundige hier. In het ziekenhuis waren nauwelijks bevallingen. Dinsdagavond hadden we een hamburgerfeestje gepland met al de mensen die ook op safari mee zijn geweest. Bij Krystal en John thuis werden de voorbereidingen gedaan en toen iedereen op z’n eigen Afrikaanse tijd gearriveerd was, hebben we genoten van de hamburgers en Yam fries, te vergelijken met patat. Tijdens het eten begon het erg hard te regenen en te onweren en wij moesten om half 8 in het ziekenhuis zijn voor onze nachtdienst. Om half 9 was het nog niet opgehouden en ondanks dat het maar een paar minuutjes lopen is, wilden we het niet wagen om door de onweer te gaan en onze nachtdienst met natte kleren te beginnen. We hebben de dokter even gebeld en die heeft ons met de auto gebracht, toch wel handig zulke connecties ;). Deze nacht hebben we

redelijk kunnen slapen, we zijn er een keer uitgeroepen omdat er een vrouw in de hal van het ziekenhuis was bevallen. De baby was echt net geboren en Fennelien moest de baby in allerlei bochten brengen om de navelstreng te kunnen verwijderen. Ondertussen stond Hajia, onze collega, lekker toe te kijken. En dan van woensdag op donderdag. De nacht was erg onrustig. We kregen allemaal lastige gevallen binnen en hebben de dokter heel vaak gebeld. Hij had alleen niet zo’n zin om te komen dus zijn ze allemaal opgenomen en de volgende dag werden er behandel plannen opgesteld. Ze zouden allemaal niet gaan bevallen deze nacht dus wij hebben geprobeerd wat gebroken uurtjes te slapen totdat de volgende gevallen kwamen. ’s Morgens hebben we geprobeerd wat te slapen en terug in het ziekenhuis besloten we om ons bloed te doneren, of eigenlijk smeekte 1 van de labmedewerkers om dat voor hen te doen. We merkten wel dat het hier met de hitte wel wat anders is, maar het ging gelukkig goed. ’s middags zijn we in het ziekenhuis gebleven om schoolwerk te doen en voor de bevallingen.Toen we een vrouw onderzochten die zwanger was van een tweeling, voelden we handjes in plaats van een hoofd. Deze vrouw had dus een keizersnede nodig want ze kan niet zo bevallen. Het probleem was alleen dat alle anesthesisten weg waren, er kon dus geen keizersnede uitgevoerd worden in dit ziekenhuis. Een andere vrouw was positief getest op sikkelcelziekte. Dit betekent dat haar rode bloedcellen een afwijkende vorm hebben. Het doet erg veel pijn en is ook gevaarlijk wanneer ze moet bevallen omdat het de bloedstolling beïnvloed, dus ook zij moest een keizersnede. Daarbovenop kwam dat ze nog maar 33 weken zwanger was, de baby was dus nog een prematuur. Beide vrouwen werden doorverwezen naar een ziekenhuis in Tamale, Louise ging mee om ze over te dragen aan het ziekenhuis daar. We gingen met een ambulance uit China en de chauffeur heeft alle mogelijke sirenes onderweg opgezet. Blijft een leuk speeltje natuurlijk en ze kijken hier toch nergens gek van op. Verkeer dat ruimte maakt voor een ambulance is hier een ander verhaal. De meeste auto’s draaien in onmogelijke bochten wat de weg alleen maar smaller maakt. Toch kon de chauffeur zich op de een of andere manier door al het verkeer heen manoeuvreren. In het ziekenhuis aangekomen kreeg Louise al snel een huwlijkaanzoek van een dokter die er rond liep. Toen ze hem vertelde dat haar vader 4 olifanten wil als bruidsprijs, had hij wel door dat het hem niet ging worden. Teruggekomen in het ziekenhuis begon de nachtdienst. En ook deze nacht was weer ontzettend hectisch. Op een gegeven moment hadden we weer een vrouw binnen die zwanger was van een tweeling, beide baby’s lagen niet voordelig, in stuit en dwars, en zonder werkend OK team kun je het risico niet wagen om in het ziekenhuis te bevallen. En er was nog een vrouw met vroegtijdige weeën en die moest ook doorverwezen worden zodat het kindje na de geboorte kon worden opgevangen op de neonatale intensive care. Patiënt nummer 3 was een baby met ernstige geelzucht, dit wordt veroorzaakt door de afbraak van rode bloedcellen. Doordat het kindje net een eigen bloedcirculatie heeft gekregen na de geboorte kan dat soms wat aanpassingsproblemen geven bij het verwijderen van de afvalproducten uit het lichaam. Dit kindje had fototherapie nodig, een blauw licht dat ervoor zorgt dat het afbraakproduct (bilirubine) verwijderd wordt. Conclusie; met een ambulance volgeladen met patiënten en familieleden is Louise die nacht voor de tweede keer naar het ziekenhuis in Tamale geweest. Ook de sirene werd weer grondig getest. Tegen 7 uur in de ochtend was ze weer terug. Fennelien is de hele tijd in het ziekenhuis gebleven om eventuele bevallingen te doen maar die waren er niet. Nadat we de ochtend hadden geslapen, is Louise ’s middags met Marion en Krystal boodschappen gaan doen. Fennelien was ’s ochtends eerst naar huis gegaan en om 12 uur weer terug naar het ziekenhuis. Voor het geval dat er weer bevallingen waren. Wat bleek, ze was de enige verloskundige voor de middag shift, terwijl ze officieel niet aanwezig moest zijn. De verloskundige was dus niet op komen dagen. Al gauw kwam er een vrouw binnen, maar die had 2 eerdere keizersnedes gehad. Dus werd de dokter gebeld om een keizersnede te doen. Één probleem, er was geen bloed voor haar, dus ze moest weer doorverwezen worden. Toen mocht Fennelien mee in de ambulance. In de tussentijd kwam er nog een vrouw binnen, die ging bevallen, dus heeft ze nog snel de bevalling kunnen doen. Nadat ze terug kwam begon de nachtdienst. Die nacht waren er weer geen bevallingen dus hebben we geslapen. De volgende dag werd Fennelien gebeld voor een bevalling en Louise was thuis aan het wachten totdat de dokter naar de stad zou gaan, ze zou meerijden voor de laatste boodschappen. Fennelien had een heftige dag op de dienst. Er kwam eerst iemand binnen die thuis bevallen was, maar de placenta kwam niet. Dus besloten ze maar naar het ziekenhuis te gaan. Gelukkig was de placenta snel geboren. Terwijl de andere verloskundige nog bezig was met hechten, ging de vrouw bevallen waar ze haar voor gebeld hadden. Toen het kindje geboren werd, deed het niet veel. Na 3 kwartier zuurstof toegediend te hebben, begon het uiteindelijk te huilen. De oorzaak was de meconium in het vruchtwater. Toen ze terugkwam was er net een nieuwe vrouw binnen. De navelstreng was uitgezakt en doordat dit ’s morgens al gebeurd was, was het kindje overleden. Het hoofd van het kindje drukt op de navelstreng, waardoor de zuurstof toevoer geblokkeerd werd. Voor de vrouw was het al het derde kindje wat aan het eind van de zwangerschap overleed. Toen een van de assistenten de baby wilde wegen van de vrouw die thuis bevallen was, riep ze om hulp. Wat bleek, ze hadden de navelstreng niet afgebonden bij het kindje. Het kindje bloedde dus leeg. Uiteindelijk waren we er op tijd bij en doet het kindje het nu goed. Nadat alles afgerond was besloot Fennelien dat het wel even genoeg was geweest. Tijd voor de wekelijkse repetitie van het koor. Na het koor besloot Fennelien toch nog weer even naar het ziekenhuis te gaan en ze was net op tijd om weer een bevalling te doen.
Zondag hebben we palmzondag gevierd in de kerk en verder gerelaxed en veel geslapen. ’s Avonds zijn we bij John & Krystal langs geweest en Joe kwam ook nog even langs. Heerlijk even zo’n rustig dagje.
Door alle drukte duurde het even voordat deze blog geschreven werd;) We beloven plechtig dat de volgende sneller online komt.

Liefs Fennelien en Louise