Settelen in Melbourne

De laatste keer dat ik schreef, was ik net in Melbourne en moest ik weer helemaal wennen. Ondanks dat je het land en een aantal mensen al kent, begin je toch weer opnieuw. Ik had weliswaar vanuit Nederland al een sollicitatiegesprek geregeld, maar tegen de tijd dat ik aan de slag kon, was er een maand voorbij. De eerste week was erg leuk, en daarna wilde ik ongeveer tegen de muur opspringen. Ik heb zeven boeken uitgelezen, zeker vijftien levels candycrush uitgespeeld, vijf skype gesprekken gevoerd, 300 keer mijn tijdlijn van facebook doorgescrold, vier keer mijn kamer schoongemaakt en opgeruimd, zeventien rondjes door de wijk gelopen, en 21 koffie’s gehaald bij 7/11. Dan weet je dat het tijd wordt om wat te gaan doen. Oké en een paar feestjes, stranddagjes en festivals tussendoor. Het is hier zomertijd, wat erg aangenaam is voor Melbourne, omdat het hier alsnog heel koud kan zijn. Iedereen denkt maar dat het overal in Australië altijd warm is,

maar dat kan nog vies tegenvallen. Gelukkig wordt het komend weekend 30 graden, dus zal ik niet klagen!

Hoe dan ook, vorige week maandag was het eindelijk zover, en ben ik gestart bij een gezin met vier kinderen, waaronder een pasgeboren tweeling. Ik ben een bofkont, want dit zijn de liefste mensen ooit, en de kindjes zijn ook super. Ze vinden mij ook erg leuk, dat scheelt. De vader heeft Nederlandse ouders, en heeft er vroeger zelfs gewoond. Bij familieleden in ... Alkmaar! Natuurlijk. Dus vorige week vrijdag lag er een zakje pepernoten voor mij klaar in een zelfgeknutseld Sinterklaaspoppetje. ‘Oma brought this for you!’ En een uurtje later zei de moeder dat als ik in de weekends op Roadtrip wil, ik het dan even moet zeggen, want dan kan ik gewoon hun auto lenen. Dit is echt het leukste baantje wat ik ooit gehad heb. Ik start om 6 uur in de ochtend, en geef dan de tweeling de fles. De vader gaat vlak daarna naar zijn werk, en de moeder blijft thuis zodat we samen op de kinderen kunnen passen. We ontbijten met de meisjes, en dan is het aankleden, tanden poetsen en haren kammen geblazen. Lizzie (5) bedenkt elke dag iets wat ik met haar haren mag doen, en ze vindt het altijd prachtig wat ik ervan maak. Om 9 uur krijgen de jongens weer een flesje, en daarna ga ik spelen met Liz en Evelyn, of ik ga op zoek naar wat dingen die ik in huis kan doen. Dan om 12 uur krijgen ze weer de fles en erna ben ik klaar. Alleen op vrijdag heb ik een langere dag, tot 7. Maar ik heb het zo naar mijn zin, dat het eigenlijk niet eens voelt als werken.
Aangezien dit mijn eerste werkweek was na vier weken ‘niks doen’, vloog de week voorbij en was ik best moe op vrijdag. Daar was echter geen tijd voor, want we gingen bij Sanne thuis Sinterklaas vieren. Een dobbelspel met vier Dutchies, een Kiwi, een Noor, en een hele hoop Ieren. De jongens begrepen niet helemaal dat het eigenlijk niks met kerst van doen heeft, dus hadden zij heel ijverig een kerstmuts opgezet, en eentje had zelfs een trui aan met een rendier erop. Sanne had een pakket van thuis ontvangen met pepernoten, hamkas chips en andere Nederlandse snacks. Voor mij was ook een pakket onderweg, maar de stoomboot had wat vertraging. Vanmiddag heb ik hem in ontvangst mogen nemen. Het enige dat nóg leuker is dan post krijgen, is een pakketje ontvangen. Dank, lieve fam!

Op zondagochtend kreeg ik een berichtje van Sanne, waarin ze zei dat zij en haar vriend toch maar niet naar Stereosonic gingen die dag, en dat Eva en ik hun kaartjes wel mochten gebruiken als we wilden. Eva is een (Nederlandse) vriendin van Sanne die net is aangekomen in Australië. We gingen er samen naartoe, en konden onder andere Calvin Harris aanschouwen, wat toch wel heel erg gaaf was.

Komend weekend komt Melanie op bezoek, vriendin van mij en Sanne. We gaan dan op Roadtrip met de vier Dutchies, waarschijnlijk naar Philip Island. Volgende week ga ik uit mijn gedeelde appartement, en ga dan in die van Sanne voor vier weken, terwijl zij naar Nederland gaat. De feestdagen zullen wel weer gek worden in de warmte, maar ik heb in ieder geval een fijne groep mensen om me heen.