Nanjing

Ik kwam dinsdag aan in Nanjing. Hier heb ik een Airbnb geboekt. De host was zelf niet thuis toen ik aankwam, maar ze had een sleutel voor mij achter gelaten. Het is een heel klein huisje, maar het ziet er verder prima uit. Helaas moest ik wel verder lopen van de metro dan dat ik had gedacht.
Deze dag was ik erg moe. De laatste paar dagen heb ik heel veel gedaan en weinig geslapen. Dus deze dag heb ik gebruikt om wat uit te rusten. Ik had de host een bericht gestuurd hoe de air conditioning werkte want hij blies alleen koude lucht in plaats van warme. Het lukte uiteindelijk nog niet en dus was het echt onwijs koud. In de avond kwam de host thuis. Het is een meisje van mijn leeftijd. Er was ook nog een vriendin van haar mee. Zij verblijft ook bij haar omdat haar vader hier in het ziekenhuis ligt.
Ik vertelde dat de verwarming het nog steeds niet deed. Gelukkig had ze ook nog een elektrisch kacheltje. Die mocht ik in mijn kamer. Dat was echt wel nodig want het is heel koud buiten en de kou komt heel gemakkelijk naar binnen.

Ik heb drie volledige dagen in Nanjing (plus een aankomstdag en vertrekdag).
Ook heb ik een app gevonden waarbij ik kan zien waar en met welke bus ik kan gaan. De bussen zijn hier alleen maar in het Chinees (zonder Pinyin of Engels eronder). Dus het is niet te begrijpen waar de bus heen gaat. Alleen het busnummer begrijp ik aangezien dat een cijfer is. De app, moovit, werkt erg handig. Ik wijs op de kaart aan waar ik heen wil en dan vindt ie de geschikte route. Dit kan met de bus of metro of beide zijn. Ook geeft ie aan wanneer je uit de bus moet stappen. Heel handig.

Op woensdag ben ik naar de Confucius tempel geweest. Of ik ben in ieder geval in de omgeving geweest. Er waren allerlei winkeltjes en ik heb er een tijdje rond gelopen. Ik ben niet naar de tempel zelf geweest. Ik kreeg het idee dat het erg klein was en niet bijzonder. Aangezien je er voor moest betalen, ben ik er niet heen gegaan.
Vervolgens ben ik naar een winkelcentrum gegaan. Ik zag daar ook een Victoria Secret winkel. Helaas hadden ze daar alleen tassen en luchtjes dus dat was jammer.
Hierna ben ik langs wat andere winkels gelopen en zag ik een Walmart. Hier zag ik een handbagage koffer voor 219 yuan, omgerekend zo'n 27 euro. Ik twijfel of ik zo'n koffer wil kopen. Momenteel zit mijn backpack helemaal vol (het past net dicht) en heb ik nog een rugtas vol met spullen en een plastic tas met souvenirs. Als ik de koffer koop, kan ik wel weer andere souvenirs kopen. Waarschijnlijk wil ik in Beijing nog wel souvenirs kopen. En daar heb ik nu geen ruimte meer voor. Aan de andere kant weet ik niet of het wel handig is om met zo'n koffer te lopen (samen met mijn backpack). Aangezien ik bij elk metrostation en elk treinstation mijn tassen (en koffer) door de scan moet doen. Al hoef ik het natuurlijk alleen allemaal mee te nemen als ik van slaapplek verander. Dat is ongeveer eens per 4/5 dagen. Dus ik ga er nog even over nadenken.

Hierna wilde ik eigenlijk nog naar het Xuanwu lake gaan, maar toen ik daar was kreeg ik weer pijn in mijn hoofd en begon het weer hard te regenen. Ik ben toen maar terug naar het appartement gegaan.

In de avond kwamen de host en haar vriendin ook thuis. De vriendin had gebakjes gekocht en bestelde nog wat vlees op stokjes. Ik mocht natuurlijk ook mee eten, want ze delen alles hier.

Donderdag ben ik naar Laomendong geweest. Dit was niet bijzonder. Ik dacht dat het een soort ancient street zou zijn met allerlei winkeltjes. Maar die waren nergens te vinden. Wel zag ik de stadsmuur van Nanjing. Deze loopt midden door de stad. Ik ben naar een plek gelopen waar ik de muur op kon. Hier moest ik wel voor betalen, achteraf vond ik het te duur voor hetgeen wat het waard was. Ik heb een stuk op de muur gelopen en wat foto's genomen. Daarna ben ik er weer vanaf gegaan. Daarna ben ik met de bus naar het Nanjing museum geweest. Dit ging over de geschiedenis van de stad en over de verschillende 'dynasties'. Gelukkig was dit museum wel gratis. Ik ben er snel doorheen gelopen. Ik heb wat informatie gelezen, maar verder waren het vooral veel oude potten en andere objecten. Dit vond ik niet heel interessant.

Ik zit nu in een bakkertje mijn blog te schrijven. Ik ben naar 1912 street gegaan. Ik dacht dat dit winkels en restaurants waren, maar volgens mij zijn het alleen restaurants. Ik was er erg vroeg. Hierdoor was het bijna allemaal gesloten. Nadat ik mijn blog heb geschreven, ga ik nog eens kijken. Misschien is er nu wel meer open en kan ik ergens gaan eten. Het schijnt dat het gerecht 'salted duck' in Nanjing heel bekend is. Dit wil ik dan ook wel een keer ergens proberen. En helaas zitten er bij mijn slaapplek geen restaurants dus kan ik niet eerst terug en dan naar een restaurant in de buurt.

Ik ben nogmaals langs de restaurants gelopen. Er was nu wel wat meer open, maar er zaten nog steeds nergens mensen. Ik denk dat ik nog later had moeten zijn. Ook zag ik dat er verschillende clubs waren.

Ik ben hierna toch weer terug gegaan naar Walmart. Ik heb daar de handbagage koffer gekocht. Mijn backpack was behoorlijk zwaar en daarnaast tilde ik ook nog eens een rugtas (met een boek en mijn laptop) en een plastic tas met wat souvenirs. Ook heb ik een paar handschoenen gekocht bij de Walmart. Het is hier toch wel erg koud geworden. En aangezien ik naar het noorden ga, wordt het alleen maar kouder.

In de avond heb ik bij een eettentje even snel wat gegeten, noodles met garnalen en twee loempiaatjes. Ook zat er drinken bij, een soort fruitsap. Dit was zo ongelooflijk zoet dat ik letterlijk op de suiker wat erin zat kon kauwen.

Vrijdag was mijn laatste volledige dag in Nanjing. Zaterdagochtend vroeg ben ik vertrokken naar Qingdao.
Vrijdagochtend heb ik lekker lang uitgeslapen. Vervolgens ben ik naar het mausoleum van Dr. Sun Yat San gegaan. Ik heb wat rond gewandeld en op internet had ik al gelezen dat het veel trappen waren. Ik wist van te voren niet goed wat ik moest verwachten. Ik had geen idee wat een mausoleum was. In ieder geval zag het park er omheen er mooi uit. Ook de trappen vielen mij heel erg mee. Het waren maar 7 trappen. Ik had er veel meer verwacht. Het uitzicht over de stad was toch wel het mooiste van alles. De memorial hall zelf stelde niets voor. Als eerst zag ik een beeld van Dr. Sun Yet San en vervolgens kwam ik in een kleine ronde hal. Daar lag een soort doodskist met een beeld van die man er op, liggend. Elke Chinees liep er een rondje omheen en ging weer naar buiten. Dat was het. Ik had er meer van verwacht. Maar gelukkig maakte het uitzicht het goed.

In de avond had ik afgesproken met een Chinese jongen. Af en toe zit ik hier in China weleens op Tinder te kijken om misschien wat mensen te ontmoeten. Ik had van te voren toch wel verwacht dat ik makkelijker mensen zou ontmoeten. Er zitten voornamelijk veel expats of mensen die ook reizen op Tinder. Dit keer was ik in gesprek met een Chinese jongen.
We zijn naar een theehuis gereden en hebben thee gedronken en gekletst. Hij kon wel wat Engels, al begreep hij sommige zinnen niet altijd. Ik vond het leuk om over de verschillen van onze landen te praten.
Vervolgens zijn we nog naar zijn werk geweest. Hij werkt in een kantoor, iets met human resources. Hij heeft het wel beter uitgelegd, in zijn gebrekkige Engels, maar dit is niet mijn tak van sport. Dus ik snap er al snel niets meer van. Ach, heb ik ook eens een kantoor in China gezien. Hij vertelde dat hij werkt in Nanjing, maar dat ie eigenlijk in Wuxi woont. Hij leeft ook wel in Nanjing, omdat het te ver weg is. Hij gaat eens per twee weken in het weekend terug naar Wuxi.

Morgen reis ik weer verder. Dit keer naar Qingdao. Een treinreis van iets meer dan 5 uur. Dit vind ik nu helemaal niet gek meer, maar als ik er over nadenk dan is dat bijna op en neer in Nederland. Dat is dan wel weer gek.