Woensdagochtend ben ik op weg gegaan naar het station van Qingdao om daar de trein naar Beijing te nemen. Bij de metro moesten mijn koffer en backpack, zoals gewoonlijk, weer door de scan. Niets aan de hand. Bij het treinstation moest dit natuurlijk ook weer. Goh, dat zal ik toch niet gaan missen als ik weer terug ben. Bij de scan moet je zelf door een poortje en dan word je nog door iemand met een handscanner gescand. Normaal gesproken doen ze niet moeilijk en mag ik zo doorlopen. Nu deed ze wel moeilijk. Ik heb onder mijn jas altijd een klein buideltje met mijn telefoon, camera en portemonnee. Nu moest ik alles laten zien en eruit halen. Ook bij de tassenscan kwam een vrouw naar mij toe en begon iets te vragen. Het duurde even, maar uiteindelijk kreeg ik het idee dat het weer om mijn deodorant ging (net zoals die ene keer op het metrostation, bij één van de ingangen). Ik ging mooi niet mijn deodorant afgeven. Dus ik bleef doen alsof ik ze niet begreep. Ik moest mijn tas openmaken. Alsof ik al mijn spullen uit mijn backpack ga halen. Echt niet! Gekke mensen. Het zat er net weer allemaal in. Uiteindelijk gaf ik maar mijn deodorant, die was toch bijna leeg. Toen vroegen ze om nog één. Mooi niet dat ze die zouden krijgen. Die was namelijk nog nieuw en zat ergens helemaal onderop in mijn backpack. En nogmaals, ik was zeker niet van plan om alles er uit te halen. Dus ik heb ze mijn toilettas laten zien met een tube handcrème. En volgens mij gaven ze het toen uiteindelijk op. Het stomme was nog dat ik mijn deodorant gewoon terug kreeg. Waarom dan al deze moeite!? Sjonge jonge wat een gedoe.

Aangekomen in Beijing moest ik ook weer met de metro. Wat heel apart was, was dat niemand zijn tas door de scanner hoefde te doen. Iedereen kon zo doorlopen. Misschien was er wat aan de hand met de scanners. Ik heb geen idee, maar dit was voor het eerst dat niemand dit hoefde te doen. Dat maakte het gedoe in Qingdao dan wel weer goed.

Na de metro vervolgde ik mijn weg naar het appartement waar ik via Airbnb twee nachten zou slapen. De straat is meestal wel makkelijk te vinden en dan begint het speurwerk naar het juiste appartement. Ik heb een keer heen en weer moeten lopen, maar daarna heb ik het gevonden. Vrij soepel dus deze keer. Het valt mij op dat bijna alle gebouwen van de buitenkant en de binnenkant er heel oud en armoedig en vies uitzien. Dat is, in mijn ogen, in heel China zo. De huizen in de gebouwen zijn meestal wel gewoon prima. Klein, maar fijn. En ik zou dan ook graag zo'n huisje voor mezelf willen hebben in Nederland.

Op donderdag ben ik naar het Olympisch stadion geweest. De 'elastieken' zagen er helemaal niet zo elastisch uit, aangezien het hele grote brede betonblokken zijn. Ik heb 40 yuan betaald om binnen te komen. Ik vond het erg leuk om in het stadion te kijken. Daar zijn 10 jaar geleden toch de Olympische Spelen gehouden.
Op internet had ik gelezen over een snow and ice festival tijdens de winter. Helaas waren ze dit nog volop aan het voorbereiden. Dus ik kon hier niet aan deelnemen, helaas.
Na het Olympisch stadion ben ik naar het Zomerpaleis gegaan. Dit is een onwijs groot park met allerlei gebouwen. Ik had een kaartje voor 50 yuan waarbij ik alles kon zien. Ik kwam binnen via de Noord gate en heb als eerste door de Suzhou street gelopen. Dit was totaal niet boeiend. Het zag er oud en vervallen uit. Ook het water, of nou ja nu was het ijs, stond heel laag. Het zag er eigenlijk niet uit. Vervolgens ben ik naar de andere bezienswaardigheden geweest. Het is een mooi park, al hoop ik dat de verboden stad nog een stukje mooier is.

In de avond ben ik naar 'language mix' geweest. Dit is in een bar waarbij er allemaal mensen komen die verschillende talen spreken. Zo kun je elkaar ontmoeten en eventueel elkaar wat leren in een andere taal. Of je kunt een andere keer met iemand afspreken om een taal verder te leren. Bij aankomst kreeg ik stickers op mijn shirt geplakt van de landen waarvan ik de taal sprak. Nederland is natuurlijk een klein landje dus het was even zoeken naar de Nederlandse vlag. Ik dacht dat ik hem gevonden had. Naast de Nederlandse vlag plakte ik ook de Chinese vlag op, omdat ik graag meer Chinees wil leren. Ik heb een gezellige avond gehad en ik heb gesproken met twee Chinese vrouwen. Ik vond het een leuke manier om mensen te leren kennen. Voor mij is het soms lastig om mensen te ontmoeten, omdat ik dan niet zo goed weet waar ik nieuwe mensen kan ontmoeten. Chinezen gaan namelijk niet zo snel een avond naar een bar o.i.d.
Toen ik terug in mijn appartement was, zag ik dat mijn Nederlandse vlag niet klopte. In de bar zag het eruit als rood, wit, blauw. In het echt was het rood, wit, groen. Oeps, foutje. Welk land heeft eigenlijk rood, wit, groen?

Vandaag heb ik lekker uitgeslapen. Ik heb gister veel gedaan en was daardoor ook erg moe. Ik heb nog even heerlijk gedoucht want in het hostel zal het wel weer niet veel soeps zijn. Ik ga zo mijn spullen weer inpakken en dan ga ik naar het eerste hostel hier in Beijing.