Internationale avonturen in Shanghai

Dit was alweer mijn derde week in Shanghai. De tijd gaat zo snel. Hierna heb ik namelijk nog maar een week in Shanghai.

Afgelopen weekend had ik al trek in een pizza. Nu is Shanghai onwijs groot en heeft echt heel veel westerse invloeden. Dat betekent ook dat er veel verschillende restaurants zijn. Ik had even op internet gekeken of er in de buurt van mijn appartement een pizza restaurant was. Volgens google maps zou er een 'Papa John's' in de buurt moeten zitten. Die ben ik gaan zoeken. Na een tijd gezocht te hebben, bleek het een leeg gebouw te zijn. Geen pizza restaurant dus.
Op dinsdag vertelde mijn klasgenootje ook dat zij pizza wilde eten. We hebben aan onze leerkracht, RenJie, gevraagd of zij een restaurant wist waar we pizza konden eten. Zij legde uit dat er bijna om de hoek van de school een Italiaans restaurant was, genaamd Mamma mia. Na de les, 17:00 uur, zijn we op zoek gegaan naar het restaurant. In eerste instantie konden we het niet vinden. Femke had op internet een ander Italiaans restaurant gevonden. Daar zijn we heen gelopen en het leek er op of het dicht was. Vervolgens had ze nog een restaurant gevonden, maar toen we daar waren bleek het erg duur te zijn. Ondertussen had ze toch nog het volledige adres van het Mamma mia restaurant kunnen vinden. Dus zijn we weer terug gelopen. We waren er in eerste instantie zo voorbij gelopen. Je zag aan de buitenkant ook helemaal niet dat er een restaurant zat. Er hing alleen een bord van het restaurant. We wisten dat het op de tweede etage was dus zijn we met de lift naar boven gegaan. Toen de lift open ging was het helemaal donker en stond er een groot bord met: We are moved. Kak, we hadden het eindelijk (na zo'n anderhalf uur) gevonden en nu bleek het restaurant verhuisd te zijn. Ze waren sinds oktober verhuisd. Dus we begrepen dat onze leerkracht dat ook niet direct wist. Gelukkig stond er wel een nieuw adres. Dus konden we weer 20 minuten gaan lopen. Aangekomen op het goede adres moesten we nog goed zoeken. De adressen zijn hier anders opgedeeld dan in Nederland. In Nederland heeft elk gebouw zijn eigen huisnummer (of misschien 21A/ 21B). In Shanghai kunnen er verschillende gebouwen (en dus heel veel bedrijven/ restaurants) op één huisnummer gevestigd zijn. Uiteindelijk hadden we het restaurant gevonden. Maarrrrrr.... er hing een groot doek met: OPENING SOON! Ondertussen was twee uur verder sinds het einde van de les en hadden we dus nog steeds geen pizza gevonden. Uiteindelijk hebben we het maar opgegeven en zijn we beland in een simpel Chinees eettentje en heb ik rijst met eend gegeten. Helaas. Het is blijkbaar onwijs moeilijk om pizza te vinden hier in Shanghai.

De volgende dag vertelden we over ons pizza avontuur aan onze leerkracht en ze moest erg hard lachen. Achteraf moesten wij er ook wel om lachen, maar op die avond zeker niet.
Simona, mijn nieuwe Italiaanse klasgenoot, had het erover dat ze Koreaans wilde eten. RenJie vertelde dat er in de straat achter de school een nieuw Koreaans restaurant was geopend. Na de les hebben we hier met z'n allen, inclusief RenJie, gegeten. RenJie is heel leuk. Ze geeft goed les en kan veel dingen goed uitleggen Ze vertelt ook de geschiedenis over hoe de woorden zijn ontstaan.
Tijdens de les hebben we het over meer dan alleen de Chinese taal. Ook de cultuur en de gebruiken. Regelmatig komen de verschillen tussen Europa en China aan bod. Op een gegeven moment vertelde RenJie dat ze heel graag naar Nederland wilt. We vroegen waarom ze dat wilde. Ze vertelde dat ze heel graag drugs wilde proberen. Ineens hadden we een heel gesprek over drugs in Nederland en wat je wel legaal en niet legaal mag gebruiken.
Op een ander moment vertelde RenJie dat ze een extra diploma in Nederland wilde gaan halen en wel in Leiden. Ze heeft de Chinese taal gestudeerd en dan niet de kalligrafie kant maar de geschiedenis van het ontstaan van de taal. Ook heeft ze gestudeerd om Chinees aan buitenlanders te leren. Ze was van plan om het diploma in Leiden te gaan halen, omdat daar een erg bekende professor lesgeeft. Uiteindelijk heeft ze besloten om het niet te doen, omdat ze niet verder wilde leren.

Op woensdag heb ik aan mijn huisgenoot gevraagd of hij al heel toevallig een keer pizza had gegeten. Dit was het geval. Hij had mij een adres gegeven van Crocus, een Italiaans pizza restaurant. Elke donderdag zijn de pizza's voor 58 yuan.
Samen met Femke zijn we donderdag weer op zoek gegaan en dit keer opzoek naar Crocus. Dit restaurant hadden we aardig snel gevonden. De pizza's waren onwijs lekker en heel erg groot. Ook hebben ze daar cocktails voor 30 yuan. Dus sowieso dat ik daar nog eens terug kom voor een cocktail.

Na het eten zijn we opzoek gegaan naar het Shanghai centre theater. Hier zou op de vrijdag een acrobatiek show opgevoerd worden en dit wilde ik wel graag zien. Ik wilde van te voren alvast kaartjes kopen want misschien zou het vrijdag anders wel al uitverkocht zijn.
Ook hier moesten we weer erg zoeken. Femke zei dat het allemaal wel leek op een speurtocht. Elke keer kregen we weer een kleine hint, zodat we de puzzel weer verder konden oplossen. Dat was hier ook zeker het geval. Het gebouw hadden we vrij snel gevonden. Bij dit gebouw hoorden onwijs veel winkels en het hele luxe 5-sterrenhotel The Portman Ritz-Carlton hotel.
Op de advertentie, die ik op internet had gezien, kon je kaartjes kopen via een telefoonnummer en via de ticket booth. In eerste instantie hebben we wat rondgelopen, maar we konden nergens zien waar er kaarten voor de show gekocht konden worden. We zijn dus maar het onwijs chique hotel ingelopen om het te vragen. Ze vertelden dat we naar verdieping vier moesten. Daar aangekomen, kwamen we in een grote en lege hal. Er stond alleen een tafel met twee stoelen. Toen we ons omdraaiden zagen we de ingang van de theaterzaal. Er stond een medewerkster bij. We hebben geprobeerd te vragen waar we kaarten konden kopen, maar van haar kregen we geen nieuwe informatie. We zijn weer naar beneden gegaan en besloten om het nummer te bellen. Gelukkig sprak de vrouw aan de telefoon wel wat Engels. Femke begreep dat er pas vrijdag een half uur voor de show kaarten gekocht konden worden, bij de tafel en stoelen die we daar gezien hadden. We konden nu dus weer zonder resultaat naar huis.

Op vrijdag zijn we weer naar het theater gegaan. Daarvoor zijn we eerst naar een Chinees restaurant gegaan, op aanraden van onze leerkracht. We konden echt merken dat we de enige buitenlanders waren. Iedereen gaapte ons aan. RenJie had wat foto's gestuurd van gerechten. Een aantal daarvan hebben we geprobeerd. Vooral het toetje was erg leuk. Dit was trouwens voor het eerst dat ik bij een Chinees restaurant een dessert kon bestellen. Dit was ijs in brood. Gelukkig had Femke er maar één besteld want het was echt mega groot. Het brood was zoetig, dat is hier normaal. En daarop zat een grote bol ijs. Het smaakte erg lekker. Al was het echt te veel om het helemaal op te eten, zelfs met z'n tweeën.
Na het restaurant zijn we weer naar het theater gegaan. Waar de dag ervoor de lege tafel stond, stond nu een tafel met twee mensen die kaarten aan het verkopen waren. Op Tripadvisor hadden we gelezen dat je het beste de goedkoopste kaarten kon kopen en dat je alsnog erg goed zicht had. Dit hebben we dus gedaan. Het kostte 180 yuan per kaartje, omgerekend net wat meer dan 20 euro.
De show zelf was niet heel spectaculair. Het leek op een soort China got talent. Het was een soort circus alleen dan in een theater. Ik vond het wel leuk om dit eens meegemaakt te hebben. Vooral het publiek was apart. Alle Chinezen klapten onwijs hard en maakten geluiden alsof ze nog nooit zoiets geweldigs hadden gezien. Dat was ontzettend grappig.

De zaterdag heb ik nogmaals besteed aan het plannen van mijn verdere reis. Ik ben naar het treinstation gegaan om treintickets te kopen. Ik had mijzelf helemaal voorbereid om in m'n beste Chinees de tickets te kopen. Wat een teleurstelling, die vrouw praatte gewoon Engels tegen mij. Wanneer ik wil dat iemand Engels kan spreken, kunnen ze het niet. En wanneer ik wil proberen om Chinees te praten, gaan ze wel Engels tegen mij praten. Helaas. Al is het wel gelukt om al mijn treinkaartjes te kopen. Mijn reis ziet er als volgt uit:
1/12 Shanghai -> Hangzhou
2/12 Hangzhou -> Shanghai
3/12 Disneyland Shanghai
4/12 Shanghai -> Nanjing
8/12 Nanjing -> Qingdao
12/12 Qingdao -> Beijing
27/12 Terugvlucht naar Nederland

Ook heb ik bijna al mijn overnachtingen geregeld. Ik moet het alleen nog regelen voor Beijing. Voor de rest van de steden slaap ik in hostels of in een privékamer via Airbnb, net wat het goedkoopste uit kwam. In Beijing wil ik sowieso een aantal nachten in Leo Hostel

slapen. Dit schijnt op een hele goede plek te zitten en veel Nederlanders raden dit hostel aan. De kamers zijn wel groot, 10 bedden. Dus ik ga hier niet de gehele twee weken verblijven.

Op zondag heb ik niet veel gedaan. Ik had erg hoofdpijn en keelpijn. Mijn klasgenoten waren afgelopen week al ziek. Misschien krijg ik het nu wel. Ik ben alleen in de avond weggegaan om samen met Simona, Femke en mijn nieuwe huisgenoot Julia wat te gaan eten. Na het eten zijn we naar de skybar van het Radisson blue hotel gegaan. Hier hebben we een cocktail gedronken. We hadden uitzicht over de gehele stad. Dat was erg mooi om te zien.

Aankomende week is mijn laatste week in Shanghai. En dus ook mijn laatste week van mijn Chinese lessen.
Over een maand ga ik alweer terug naar Nederland. De tijd gaat zo onwijs snel. Dat betreft heb ik helemaal nog geen zin om terug te gaan naar Nederland, om weer gewoon aan het werk te gaan. Het enige waar ik wel blij om ben, is dat ik mijn katten en vrienden weer kan zien en dat ik weer kan sporten.